Λένα Σαμαρά: Το συγκινητικό αντίο της Μίνας Βαλυράκη και του Σάββα Σαββόπουλου στην κόρη του Αντώνη Σαμαρά

Η θλίψη για τη νεαρή Λένα Σαμαρά που έφυγε τόσο αιφνιδιαστικά από τη ζωή δεν εκδηλώθηκε μόνο από τους οικείους της, με τον επικήδιο του πατέρα της Αντώνη Σαμαρά να ραγίζει καρδιές αλλά και τους Μίνα Βαλυράκη και Σάββα Σαββόπουλο οι οποίοι αφιέρωσαν με τη σειρά τους έναν πίνακα και ένα ποίημα στη μνήμη της 34χρονης.

Η Μίνα Βαλυράκη, έφτιαξε έναν πίνακα με όνομα «Το πέρασμα Queensboro» αφιερωμένο στη 34χρονη κόρη του Αντώνη και της Γεωργίας Σαμαρά που σε συνδυασμό με το ποίημα του Σάββα Σαββόπουλου «Προσευχή», μοιράζονται τη βαθιά τους θλίψη για την απώλεια της Λένας Σαμαρά.

Η εικαστικός, αναδημοσίευσε στο Facebook την ανάρτηση του Σάββα Σαββόπουλου, στην οποία η λεζάντα έγραφε: «Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ το συγκινητικό ποίημα του Savvas Savvopoulos αφιέρωμα στη ΛΕΝΑ ΜΑΣ στη Λένα της καρδιάς μου στη ΛΕΝΑ που όλη η ΕΛΛΑΔΑ ΤΙΜΗΣΕ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΡΕΠΕ!!! ταξιδεύει σαν ήλιος το κορίτσι μου πέρα απ την Queensboro bridge να συναντήσει τον Ήλιο το Μέγα».

Ενώ ο Σάββας Σαββόπουλος είχε επιλέξει να γράψει στη λεζάντα που συνόδευε την ανάρτησή του:

«ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Για την Λένα Σ. Το ποίημά μου «Προσευχή» συναντά το έργο της Mina Papatheodorou-Valyraki με θέμα τη γέφυρα – το πέρασμα Queensboro στη Νέα Υόρκη. Ποίηση και ζωγραφική συναντιούνται εδώ σε μια σιωπηλή συνομιλία· μια γέφυρα ανάμεσα στο φως, τη μνήμη και την απουσία της Λένας Σαμαρά».

Ολόκληρο το ποίημα του Σάββα Σαββόπουλου στη μνήμη της Λένας Σαμαρά:

Η βροχή σε ρίχνει
στη λάσπη·
το πρόσωπό σου
ορθώνεις,
κυκλάμινο.

Στα μάτια σου
ουράνια τόξα
έσταζαν δάκρυα
από ρωγμές.

Χαρμολύπη σε σμίλευε·
τα παιχνίδια σου
χάριζες στα παιδιά.

Εσύ στις λεωφόρους
μιλούσες στους άστεγους,
ήξερες τη γλώσσα τους.
Τη νύχτα, στο φεγγάρι,
έλεγες τα μυστικά σου.
Ύστερα σιωπή.

Από μέταλλο
η γέφυρα Queensboro·
λιμουζίνες σαν σκιές,
ποδηλάτες και πεζοί
το ποτάμι αγνοούσαν.
Ο East River — αδιάφορος
για όλα.

Εσύ
στεκόσουν ανάμεσα
στο Εδώ και στο Εκεί.

Στο γκρίζο ουρανό
περίμενες καλοκαίρι,
μα ο ήλιος σε τύφλωνε.
Ούτε κατάλαβες
τον Αύγουστο·
ήταν παγωμένος,
σαν απουσία.