Πέρασαν είκοσι τρία χρόνια από την αποδημία του ιστορικού της πόλης μας και σημαντικού πνευματικού ανθρώπου, Κώστα Τριανταφύλλου.
Στις 17 του Δεκέμβρη κάθε χρόνου με πρωτοβουλία του γιορτάζονταν σε ειδική εκδήλωση στην αίθουσα της Διακιδείου η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ.
Στις 17 του Δεκέμβρη του 1940 μετά από ένα τριήμερο μαχών στις οποίες χύθηκε αρκετό αίμα των παιδιών της Αχαΐας, της Ηλείας και των Νήσων, το 12ο Σύνταγμα Πεζικού κατέλαβε το νευραλγικής σημασίας ύψωμα 613 έξω από τη Χιμάρα.
Ο θάνατος του Κώστα Τριανταφύλλου, (2002) σήμανε και το τέλος αυτής της γιορτής αφού προφανώς δεν υπήρχαν πλέον επιζώντες πολεμιστές της ιστορικής εκείνης μάχης.
Φέτος μετά από δέκα και πλέον χρόνια θα μας δοθεί η ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε τη σημαντική για την εξέλιξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου εκείνη τριήμερη μάχη και να μνημονεύσουμε τους ήρωες που πρόσφεραν την ζωή τους για την ελευθερία της πατρίδας αλλά κι εκείνους που συνέβαλαν με τον αγώνα τους και τη μαχητικότητά τους για την επικράτηση και την νίκη.
Η Εταιρεία Λογοτεχνών θέλοντας να τιμήσει τον πρώτο πρόεδρό της Κώστα Τριανταφύλλου για τα 22 χρόνια από το θάνατο του θα γιορτάσει κι φέτος, ίσως για τελευταία φορά, την Πολεμική Γιορτή των Πατρών που εκείνος είχε καθιερώσει.
Θα είναι ένα μνημόσυνο τόσο για τον ίδιο όσο και για τους συμπολεμιστές του που πλέον δεν βρίσκονται στη ζωή.
Αυτή την ευκαιρία προσφέρει η αναφορά ενός βιβλίου που αναφέρεται στις χιονισμένες εκείνες μέρες του Δεκέμβρη του 1940 που ο Κώστας Τριανταφύλλου, ο Ανδρέας Συνούρης, ο Θεμιστοκλής Παναγιωτακόπουλος, ο Βασίλης Τσούκαλης, ο Δημήτρης Μπογδανόπουλος, γνωστοί δικηγόροι των Πατρών και πολλοί άλλοι Αχαιοί Ηλείοι και Νησιώτες έδιναν το δικό τους αγώνα στα βουνά της Αλβανίας για την κατάληψη του υψίστης σημασίας υψώματος 613 της περιοχής Χειμάρρας.
Έκανε το δικό του κατά μόνας «Γαμήλιο Ταξίδι στο Μέτωπο».
Αυτές τις μέρες και ώρες που έζησε κάτω από το φάσμα του θανάτου περιγράφει με τα δικά του απλοϊκά γράμματα μια και δεν αξιώθηκε αν και το επεδίωξε να μάθει περισσότερα γράμματα και μας μεταφέρει με παραστατικότητα ενίοτε και με χιούμορ, τα όσα έζησε και τα όσα μπόρεσε να προσφέρει στον αγώνα εκείνο του 40.
Καλούμαστε νοερά πλέον να ξαναθυμηθούμε εκείνη την επική μάχη που έδωσε το 12ο Σύνταγμα Πεζικού της ΙΙΙης μεραρχίας Πατρών για την κατάληψη του υψώματος 613.
Σε εκείνη τη μάχη εγράφησαν σελίδες άφθατης δόξας και εθνικού μεγαλείου. Σ’ αυτό το ύψωμα το άλικο αίμα των παλικαριών του 12ου Συντάγματος κύλησε σα χείμαρρος στις αφιλόξενες κορφές και στις χαράδρες των υψωμάτων της Βορείου Ηπείρου.
Οι μονάδες του 12ου Σ.Π. στην προέλασή τους συνάντησαν την μεγάλη αντίσταση των Ιταλών.
Το ύψωμα είχε με κάθε σχολαστικότητα οχυρωθεί από τις Ιταλικές δυνάμεις.
Οι Ιταλοί διέθεταν άφθονο πολεμικό υλικό, πολλά μηχανήματα και μεταφορικά μέσα.
Είχαν κατασκευάσει οχυρωματικά έργα σ’ όλο το ύψωμα και σε μεγάλο βάθος, αλλεπάλληλες σειρές οχυρωματικών έργων, υπόγειων διαβάσεων, με σειρά πολυβολειων και συρματοπλεγμάτων.
Είχαν ανασκάψει το βραχώδες έδαφος και είχαν κατασκευάσει ορύγματα και σε κάθε όρυγμα υπήρχαν φωλιές πολυβόλων.
Στην κορυφή είχαν εγκαταστήσει ένα ισχυρό προβολέα προκειμένου μ’ αυτόν να ανιχνεύουν την νύχτα τις κινήσεις των στρατευμάτων μας.
Την 5η πρωινή της 15ης Δεκεμβρίου 1940 ξεκίνησαν οι πυροβολαρχίες μας από το Πικέρασι και κατέλαβαν κατάλληλες θέσεις ενώ το πεζικό μας ήδη είχε παραταχθεί σε θέση μάχης.
Οι μάχες κράτησαν τρεις μέρες, υπήρξαν σκληρές και άφησαν πολλούς νεκρούς και τραυματίες εκατέρωθεν.
Στην μάχη αυτή σύμφωνα με όσα μου είχε διηγηθεί ο αείμνηστος πατέρας μου έχασαν τη ζωή τους, ο Ταγματάρχης Νικόλαος Καραλής και οι επικεφαλής των λόχων τους Λοχαγοί Α. Παπαντωνίου και Α. Αλεξόπουλος.
Στη μάχη έπεσαν συνολικά τέσσερις αξιωματικοί και σαράντα εννέα οπλίτες, ενώ τραυματίστηκαν σοβαρά 13 αξιωματικοί και 301 οπλίτες.
Το ύψωμα καταλήφθηκε από τους Πατρινούς μαχητές στις 17 Δεκεμβρίου 1940 μετά από σκληρές μάχες, επιθέσεις και αντεπιθέσεις.
Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά και η ικανοποίηση των στρατιωτών μας για την κατάληψη του τόσης μεγάλης νευραλγικής σημασίας υψώματος 613 που μετά την επιτυχή έκβαση της μάχης πάνω στην κορυφή του στήθηκε χορός.
Στον κατάλογο πεσόντων της μάχης του υψώματος 613 που κατάρτισε ο αείμνηστος ιστορικός Κώστας Τριανταφύλλου που είναι ο μοναδικός και ελλιπής περιλαμβάνονται οι παρακάτω:
Λοχίες: Μοσχοβάκης Κων/νος του Ανδρέα, Αργυρόπουλος Κων/νος του Αθανασίου,
Γεωργόπουλος Μιχαήλ του Κων/νου,
Ντάρλας Σωτήριος του Κυριάκου από την Πάτρα, Γκρέκας Κων/νος του Βασιλείου από τη Βλασσία.
Δεκανέας: Σπηλιωτόπουλος Ανδρέας του Σταύρου από την Πάτρα.
Στρατιώτες: Σιμιτζής Ιωάννης του Μιχαήλ, Παναγιώτογλου Κων/νος του Στέλιου από την Πάτρα, Γραγόπουλος Σωτήριος του Σπυρίδωνος από το Μαζαράκι,
Ζάγκλας Ανδρέας του Ηλία,
Τομαράς Ηλίας του Δημητρίου, Μοσχόπουλος Παναγιώτης του Ανδρέα από τον Κάλανο, Πέττας Σωτήριος του Παναγιώτη από το Σούλι, Αραπάκης Δημήτριος του Κων/νου από Βερναδέϊκα, Ρούβαλης Νικόλαος από το Βερίνο,
και Aδάσης Ηλίας και Καραβιώτης Ανδρέας του Ιωάννη από τη Βούντενη.
Ας είναι ελαφρό το χώμα τους.
