Κρατώντας ένα πανό που έγραφε «δεν έχω οξυγόνο», η Μαρία Καρυστιανού βρέθηκε στο μεγάλο συλλαλητήριο της Αθήνας και ανέβηκε στο βήμα στην πλατεία του Συντάγματος, μιλώντας για τις 57 ψυχές που χάθηκαν την ημέρα της τραγωδίας των Τεμπών.
«Φοβούνται να μην τυφλωθούν από το φως που εκπέμπουμε. Αυτός είναι ο λόγος και καλά κάνουν και φοβούνται». Με αυτές τις προτάσεις η Μαρία Καρυστιανού ξεκίνησε την ομιλία της στο συλλαλητήριο για τα Τέμπη στο Σύνταγμα, με τους χιλιάδες διαδηλωτές να ζητωκραυγάζουν από κάτω της.
«Για όσους από εμάς είχαμε τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας στο τρένο, ένα μέρος της ψυχής μας παραμένει μαζί τους. Δεν θα επιστρέψει ποτέ. Μέσα στον αλόγιστο πόνο και την ασύλληπτη πραγματικότητα, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι αρχίζει. Από την πρώτη στιγμή σε αυτό τον Γολγοθά στέκονται μόνιμοι φύλακες – βοηθοί οι 57 ψυχές. Αυτές μας καθοδηγούν.
Με ότι μας έχει απομείνει προχωράμε μπροστά με ευλαγική προσήλωση μόνο στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Φαίνεται πως περνώντας ο καιρός, ο πόνος φούντωσε και έγινε οργή. Αντιλαμβανόμαστε καθημερινά όλο και περισσότερο το βάθος της σήψης και της προδοσίας. Καθημερινά εμφανίζεται μπροστά μας το τέρας της διεφθαρμένης εξουσίας», συνέχισε την ανατριχιαστική ομιλία της η Μαρία Καρυστιανού.
