Πλατείες χωρίς πράσινο ή με το πράσινο σε εγκατάλειψη, πεζοδρόμια χωρίς δεντράκια και πλάκες σπασμένες και επικίνδυνες για τους πεζούς.
Λάμπες που καίγονται και δεν αλλάζουν, συνοικίες που παραμένουν στο σκοτάδι για μέρες, διαρκείς βλάβες στο δίκτυο ύδρευσης, αρρύθμιστοι φωτεινοί σηματοδότες που δυσχεραίνουν αντί να διευκολύνουν την κυκλοφορία.
Και μέσα σε όλα αυτά, έργα που αρχίζουν και… δεν τελειώνουν στην Ανω και στην Κάτω Πόλη. Ανω-κάτω… γενικώς!
Και μετά, πώς είναι δυνατόν να έχουν εμπιστοσύνη οι πολίτες στα λόγια και τα έργα της δημοτικής αρχής, όπως τα έργα πεζοδρόμησης της Μαιζώνος; Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουν το κυκλοφοριακό της σχέδιο, που καταφανώς πάσχει; Η μέχρι σήμερα «ιστορία» αυτής της δημοτικής αρχής δείχνει μόνο λάθη, αβλεψίες, προχειρότητες.
Οπως είναι, για παράδειγμα, το… «μέγα έργο» του ποδηλατόδρομου στην Οθωνος-Αμαλίας που τελικά έχει αποδειχθεί πολλαπλώς επικίνδυνος ενώ στέρησε και μία λωρίδα σε έναν σημαντικό οδικό άξονα, αλλά και πολύτιμα τμήματα πεζοδρομίου στην Ηρώων Πολυτεχνείου.
Οι Πατρινοί το έχουν καταλάβει πια. Αυτή η δημοτική αρχή ποτέ δεν κατάλαβε και ποτέ δεν μπόρεσε να συμβιβαστεί με την κουλτούρα μίας πόλης που κάποτε ήταν «αρχόντισσα» και παράδειγμα προς μίμηση για πολλές άλλες ελληνικές πόλεις, πλέον όμως έχει μετατραπεί σε θλιβερό ουραγό ανάπτυξης και ομορφιάς, πεδίο δράσης μόνο για την «επαναστατική γυμναστική» μίας στυγνής κομματικής δημοτικής αρχής που επιδιώκει τη φτώχεια και την υπανάπτυξη, μόνο και μόνο για να… τις καταγγέλλει!
Ναι, φίλες και φίλοι, συμπολίτισσες και συμπολίτες. Το μπάχαλο που όλοι ζούμε, δεν έτυχε. Πέτυχε. Αλλά όχι για όλους εμάς, τους κατοίκους της Πάτρας. Μόνο για τους κομματικούς εκπροσώπους της δημοτικής αρχής…
