Με πρωτοβουλία της Προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου μεταφέρθηκαν στην ελληνική Πρεσβεία στο Λονδίνο 32 αντικείμενα του Γιώργου Σεφέρη, τα οποία ανήκαν στη συλλογή της κληρονόμου και προγονής του, ‘Αννας Λόντου και του γιατρού Νίκου Παΐσιου. Όπως επισημαίνει η κυρία Σακελλαροπούλου στην συνοδευτική επιστολή της προς τον πρέσβη της Ελλάδας στο Ηνωμένο Βασίλειο «τα τεκμήρια αυτής της συλλογής θα βρουν τον πραγματικό τους “τόπο”, στο γραφείο που στέγασε για μια πενταετία τον “διαιρεμένο εαυτό” του ποιητή-διπλωμάτη» και προσθέτει ότι «τα προσφέρω, με την ευχή να αξιοποιηθούν από τους ερευνητές, ως μικρές ψηφίδες της ζωής και του έργου μιας κορυφαίας προσωπικότητας των ελληνικών γραμμάτων, μιας ηχηρής φωνής της, αδιαίρετης στον χρόνο και τον χώρο, ελληνικής συνείδησης».
Τα αντικείμενα αυτά περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων μια σειρά από σπάνιες εκδόσεις των έργων του ποιητή σε διάφορες γλώσσες, δύο προσωπογραφίες του, την πίπα καπνού που δύσκολα αποχωριζόταν σε μια θήκη από plexiglass, μια μεταξοτυπία που απεικονίζει το γραφείο του Σεφέρη στο θρυλικό σπίτι του στην οδό ‘Αγρας από τον πίνακα που φιλοτέχνησε η ζωγράφος Λίντα Κοντογιαννοπούλου και μερικές δακτυλογραφημένες και χειρόγραφες επιστολές του σχετικές με την πρεσβευτική του ιδιότητα.
Με αφορμή και την συμπλήρωση 60 χρόνων φέτος από την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Γιώργο Σεφέρη, η ελληνική Κοινότητα του Ηνωμένου Βασιλείου είναι ευγνώμων για τη χειρονομία της Προέδρου και προσβλέπει σε αντίστοιχες πρωτοβουλίες, έτσι ώστε το «Γραφείο του Σεφέρη» να γίνει «Μουσείο του Σεφέρη» στην καρδιά του Λονδίνου.
Ακολουθεί η συνοδευτική επιστολή της Προέδρου της Δημοκρατίας προς τον πρέσβη της Ελλάδας στο Ηνωμένο Βασίλειο, κ. Ιωάννη Ραπτάκη:
«Αξιότιμε κύριε Πρέσβη,
Επισκεπτόμενη, πριν από λίγο καιρό, την πρεσβεία μας στο Λονδίνο και ξεναγούμενη στην υποβλητική πρεσβευτική κατοικία από σας, περιηγήθηκα με δέος στο γραφείο όπου ολοκλήρωσε τη διπλωματική του καριέρα, ως πρέσβης Γεώργιος Σεφεριάδης, ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Ανέπαφο από την εποχή της θητείας του, με λιγοστές φωτογραφίες του ίδιου και της συζύγου του Μαρώς να θυμίζουν το πέρασμά του από το Λονδίνο σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη, για τα εθνικά μας θέματα, περίοδο (1957-1962), το γραφείο, με τη βαριά ξυλεπένδυση και τις γκραβούρες στους τοίχους, υπογράμμιζε την απουσία και προκαλούσε τη μνήμη. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον σ’ αυτόν τον βαρύ από ιστορία χώρο να συγκεντρωθούν μερικά προσωπικά αντικείμενα του ποιητή, βιβλία ή έγγραφά του. Η προγονή και κληρονόμος του Γιώργου Σεφέρη, η ευγενική, γενναιόδωρη, αείμνηστη ‘Αννα Λόντου, ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό στην ιδέα, δωρίζοντας, με τη συνδρομή του γιατρού και φίλου της Νίκου Παΐσιου, μια σειρά από σπάνιες εκδόσεις των έργων του ποιητή σε διάφορες γλώσσες, δύο προσωπογραφίες του, την πίπα καπνού που δύσκολα αποχωριζόταν σε μια θήκη από plexiglass, μια μεταξοτυπία που απεικονίζει το γραφείο του Σεφέρη στο θρυλικό σπίτι του στην οδό ‘Αγρας από τον πίνακα που φιλοτέχνησε η ζωγράφος Λίντα Κοντογιαννοπούλου και μερικές δακτυλογραφημένες και χειρόγραφες επιστολές του σχετικές με την πρεσβευτική του ιδιότητα.
Η εργασία του διπλωμάτη Γ. Σεφεριάδη διαπλέκεται και επηρεάζει το έργο του ποιητή Γ. Σεφέρη, παρότι ο ίδιος κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να διαχωρίσει τις δύο αυτές ιδιότητές του. Έχοντας εκ των έσω γνώση των σημαντικών πολιτικών διακυβευμάτων της εποχής του, όπως και ισχυρές απόψεις επ’ αυτών, ο Γιώργος Σεφέρης θα διαμορφώσει μια ποίηση με έντονη πολιτική διάσταση, εμποτισμένη από αγωνία για τα κοινά. Και από το τελευταίο διπλωματικό του πόστο, ως πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο, θα εμπλακεί στις καθοριστικές, για το κυπριακό ζήτημα, διεργασίες και δεν θα διστάσει να εκφράσει τις επιφυλάξεις του για τους χειρισμούς της τότε ελληνικής κυβέρνησης και για τη μοίρα του νησιού “που με πλήττει σαν αερόλιθος άλλου κόσμου”, όπως έγραψε στο ποίημά του “Στα περίχωρα της Κερύνειας”.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι έχει ιδιαίτερη, συμβολική σημασία η μεταφορά του πολύτιμου υλικού που συνιστά την δωρεά των Λόντου-Παΐσιου στην ελληνική πρεσβευτική κατοικία στο Λονδίνο. Στο γραφείο που στέγασε για μια πενταετία τον “διαιρεμένο εαυτό” του ποιητή-διπλωμάτη, τα τεκμήρια αυτής της συλλογής θα βρουν τον πραγματικό τους “τόπο”. Τα προσφέρω, με την ευχή να αξιοποιηθούν από τους ερευνητές, ως μικρές ψηφίδες της ζωής και του έργου μιας κορυφαίας προσωπικότητας των ελληνικών γραμμάτων, μιας ηχηρής φωνής της, αδιαίρετης στον χρόνο και τον χώρο, ελληνικής συνείδησης».
