Εντυπώσεις και ερωτήματα έχουν προκαλέσει οι ισχυρισμοί του καθηγητή του τμήματος «Ελληνικών Σπουδών» της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Νις της Σερβίας, κ. Αθανάσιου Μπίντα, πως βρήκε τον τάφο της Ολυμπιάδας, της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, στο εδώ και παραπάνω από έναν αιώνα ανασκαμμένο ταφικό μνημείο του Κορινού Πιερίας.
Ο κ. Μπίντας στηρίζει τα συμπεράσματά του επικαλούμενος ιστορικές πηγές, κάποιες τρεις αρχαίες επιγραφές που έχουν βρεθεί στην περιοχή αλλά στα χαρακτηριστικά του τύμβου. Στοιχεία τα οποία μελέτησε και οδηγήθηκε, όπως υποστηρίζει, σε συγκεκριμένα προσωπικά συμπεράσματα τα οποία ο ίδιος θεωρεί ορθά. 
Πού στηρίζει το συμπέρασμά του
Συγκεκριμένα επικαλείται σημειώσεις του Αμερικανού καθηγητή Charles Edson, το βιβλίο του Έλληνα Αρχαιολόγου Γ. Οικονόμου για τις επιτύμβιες επιγραφές της Πιερίας οι οποίες «αναφέρονται στους Αιακίδες της Πιερίας που ήταν απόγονοι της Ολυμπιάδας τής συζύγου τού, Φιλίππου Β’ της Μακεδονίας» αλλά και τα ανασκαφικά συμπεράσματα του αρχαιολόγου Ματθαίου Μπέσιου ο οποίος έχει πραγματοποιήσει ανασκαφές στην ευρύτερη περιοχή.
Το σκεπτικό της ταυτοποίησης του ταφικού μνημείου του Κορινού με τον τάφο της Ολυμπιάδας έχει παρουσιάσει μάλιστα ο καθηγητής τόσο σε ημερίδα όσο και σε βιβλίο. 
Επιχειρήματα
Μεταξύ των επιχειρημάτων που χρησιμοποιεί ο κ. Μπίντας για να στηρίξει την άποψή του είναι η μοναδικότητα του τάφου, τα κτερίσματα που βρέθηκαν σε αυτόν από τον Γάλλο αρχαιολόγο Leon Heuzey, που τον ανέσκαψε τη δεκαετία του 1850, αλλά και το περιεχόμενο των επιγραφών οι οποίες αναφέρουν τα ονόματα της Ολυμπιάδας και της οικογένειάς της, των Αιακιδών.
Υπέρ των συμπερασμάτων του κ. Μπίντα έχει ταχθεί η αρχαιολόγος κ. Λιάνα Σουβαλτζή, το όνομα της οποίας έχει ταυτιστεί με τις ανασκαφές στην όαση Σίουα της Αιγύπτου όπου επιμένει, εδώ και δεκαετίες, πως βρίσκεται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ισχυρισμοί οι οποίοι ωστόσο έχουν απορριφθεί από την διεθνή αρχαιολογική κοινότητα.
Ποια ήταν η Ολυμπιάδα
Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, η Ολυμπιάδα (373 π.Χ. – 316 π.Χ.) ήταν Ελληνίδα πριγκίπισσα των Μολοσσών της Ηπείρου, κόρη του Βασιλιά Νεοπτολέμου B´, σύζυγος του Βασιλιά των Μακεδόνων Φιλίππου Β´ και μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου των Μακεδόνων.
Γεννήθηκε στη Αρχαία Πασσαρώνα το έτος 373 π.Χ., και μεγάλωσε στο Αρχαίο Όρραον.
Έζησε ως σύζυγος του Φιλίππου Β´ στην Πέλλα και στις Αιγές (σημερινή Βεργίνα).
Δολοφονήθηκε με λιθοβολισμό στην Πύδνα του Θερμαϊκού Κόλπου με εντολή του Κασσάνδρου (στρατηγού και επιμελητή του Μακεδονικού θρόνου) το έτος 316 π.Χ.
Η απροσδόκητη και θλιβερή αγγελία του θανάτου του γιου της Αλέξανδρου Γ´, το 323 π.Χ. στη Βαβυλώνα, τη συνέτριψε. Δε θέλησε ποτέ να δεχτεί πως ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από φυσιολογικό θάνατο και θρηνούσε ακόμα που μάθαινε ότι έμενε άταφος στη Βαβυλώνα επί δύο χρόνια, εξαιτίας των άγριων αγώνων διαδοχής των στρατηγών του. Η οργή της μεγάλωσε, όταν ο Μακεδονικός στρατός της Ασίας αναγόρευσε βασιλιά τον διανοητικά καθυστερημένο γιο του Φιλίππου – από τη Φίλινα – ως Φίλιππο Αρριδαίο, τον οποίο παντρεύτηκε η φιλόδοξη κόρη της Κυνάνης, Ανταία Ευρυδίκη, για να εξυπηρετήσει τους φιλόδοξους σκοπούς της. Ο νεογέννητος γιος του Μεγάλου Αλέξανδρου και της Ρωξάνης, Αλέξανδρος Δ’, αναγορεύτηκε συμβασιλιάς. Η αχαλίνωτη φιλοδοξία της Ευρυδίκης ανησυχούσε την Ολυμπιάδα, που φοβόταν για τη ζωή του εγγονού της. Έπεισε τη Ρωξάνη να καταφύγει στην Ήπειρο. Εκεί βρήκε προστασία και η κόρη του Φιλίππου Β´ και της Νικησίπολης, η Θεσσαλονίκη, για την οποία η Ολυμπιάδα έτρεφε αγάπη και στοργή, αφού την ανάθρεψε σαν δικό της παιδί, διότι είχε μείνει ορφανή είκοσι μόλις μέρες μετά τη γέννηση της. 
Ο θάνατος
Μετά τους εξοντωτικούς πολέμους των επιγόνων, ο Κάσσανδρος, υπ’ αριθμόν ένα εχθρός της Ολυμπιάδας, έγινε κυρίαρχος στρατηγός στη Μακεδονία και ο Φίλιππος Αρριδαίος με την Ανταία Ευρυδίκη συμμάχησαν μαζί του και τον ανακήρυξαν επιμελητή του Μακεδονικού θρόνου. Η Ολυμπιάδα, βλέποντας να κινδυνεύουν τα συμφέροντα του εγγονού της, Αλεξάνδρου Δ’, εγκαταλείπει την Ήπειρο και εκστρατεύει στη Μακεδονία. Σε σύγκρουση με τα στρατεύματα της Ευρυδίκης και του Αρριδαίου, οι τελευταίοι αιχμαλωτίζονται από τη γηραιά βασίλισσα και θανατώνονται άγρια. Ο Κάσσανδρος, απασχολημένος την εποχή εκείνη στην Αθήνα, κατευθύνεται εναντίον της Ολυμπιάδας, η οποία καταφεύγει στην οχυρωμένη παραθαλάσσια πόλη του Θερμαϊκού κόλπου Πύδνα, έχοντας μαζί της το μικρό Αλέξανδρο Δ´, τη Ρωξάνη, τη Θεσσαλονίκη και πολλούς πιστούς της. Μετά από επτάμηνη στενή πολιορκία και αφού η κατάσταση των πολιορκημένων έγινε αφόρητη (οι εγκλωβισμένοι αναγκάσθηκαν να σφάξουν και να φάνε έναν ελέφαντα δώρο του Μ.Αλεξάνδρου), η Ολυμπιάδα συνθηκολόγησε για να σώσει τον εγγονό της. Ο Κάσσανδρος, αθετώντας την υπόσχεσή του, έβαλε τους ανθρώπους του να τη σφάξουν – κατ’ άλλους κάλεσε όλους τους εξαγριωμένους συγγενείς των δολοφονηθέντων από την Ολυμπιάδα, να τη λιθοβολήσουν, “αφήνοντας άταφο το πτώμα της να σαπίσει”.
