Του Προκόπη Κόγκου (Πελοπόννησος)
Πριν από λίγες μέρες συμπληρωθήκαν 70 χρόνια από τους καταστροφικούς σεισμούς του Αύγουστου του 1953, που έπληξαν την Κεφαλονιά, την Ιθάκη και τη Ζάκυνθο, αφήνοντας πίσω τους -πέρα από πολλές εκτεταμένες καταστροφές– 455 νεκρούς, 2.412 τραυματίες και 21 αγνοούμενους.
Πρόκειται άλλωστε για τους καταστροφικότερους σεισμούς στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Ολα ξεκίνησαν από τρεις κύριους καταστροφικούς σεισμούς αυξανόμενης έντασης και περισσότερους από 135 μετασεισμούς που σημειώθηκαν από τις 9 έως τις 12 Αυγούστου του 1953.
Την Κυριακή 9 Αυγούστου 1953, στις 9.41 π.μ. σημειώθηκε η πρώτη κύρια σεισμική δόνηση μεγέθους 6,4 βαθμών Ρίχτερ με επίκεντρο τον Σταυρό Ιθάκης. Αποτέλεσμα του σεισμού ήταν να καταστραφούν σπίτια στην Ιθάκη και την Κεφαλονιά, ενώ τραυματίστηκαν, επίσης, αρκετά άτομα. Την Τρίτη 11 Αυγούστου, στις 5.32 π.μ., σημειώθηκε ο δεύτερος σεισμός μεγέθους 6,8 Ρίχτερ, με επίκεντρο βορειοδυτικά της Ζακύνθου. Την ίδια ημέρα σημειώθηκαν δέκα μετασεισμοί, οι μεγαλύτεροι των οποίων ήταν μεγέθους 5,3 και 5,1 βαθμών Ρίχτερ. Η ελληνική κυβέρνηση, παρότι αρχικά δεν αντέδρασε αμέσως, σύντομα προχώρησε στη λήψη μέτρων. Ο πρόεδρος Αλέξανδρος Παπάγος έδωσε εντολή να μεταβούν όλα τα πλοία του ελληνικού πολεμικού στόλου στις πληγείσες περιοχές.
Η Πάτρα ήταν η πόλη που υποδέχτηκε και φιλοξένησε πολλούς από τους χιλιάδες τραυματίες και πληγέντες, ενώ για μέρες βρισκόταν στο επίκεντρο των εξελίξεων με την έλευση κυβερνητικών στελεχών, εισπράττοντας, στη συνέχεια, θετικά σχόλια από πολλούς.
Η εφημερίδα «Πελοπόννησος», με αφορμή την επέτειο, έκανε μια ανάδρομη στα μεγάλα και καθημερινά ρεπορτάζ του τοπικού Τύπου που αποτύπωναν τις εξελίξεις των τραγικών ημερών.
Τα εκτενή ρεπορτάζ της «Πελοποννήσου» και του Νεολόγου» στις 16 Αυγούστου του 1953
ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ
Οπως ήταν φυσικό, ως η μεγαλύτερη πόλη κοντά στα Ιόνια νησιά, η Πάτρα διέθετε μεγάλο νοσοκομείο. Γι’ αυτό τον λόγο η τότε κυβέρνηση αποφάσισε οι εκατοντάδες τραυματίες να έρθουν στην πόλη μας και, επειδή δεν ήταν δυνατόν να νοσηλευτούν όλοι στο νοσοκομείο, επιστρατεύτηκε, επίσης, το Αρσάκειο που τότε λειτουργούσε ως σχολείο, αλλά ήταν κλειστό λόγω καλοκαιρινών διακοπών.
Μάλιστα, πολλοί Πατρινοί και Πατρινές προσφέρθηκαν εθελοντικά και συνέδραμαν τους γιατρούς, ενώ στο πλευρό τους στάθηκαν πολλοί κλάδοι.
Εκτός από τον Ιατρικό Σύλλογο Πατρών που κάλεσε όλα τα μέλη του να προσφέρουν υπηρεσίες, υπήρξε ανταπόκριση από τον Δικηγορικό Σύλλογο, τον Μορφωτικό Σύλλογο, τους πρόσκοπους Πατρών, από λιμενεργάτες, φοιτητές και πολλούς πολίτες.
Για να καλυφτούν οι μεγάλες ανάγκες, η κυβέρνηση αποφάσισε να στήσει στην Πάτρα στρατιωτικό νοσοκομείο 200 κλινών και έστειλε ιατρικό υλικό.
Οι πρώτοι τραυματίες στην πόλη μας έφτασαν την Πέμπτη 13 Αύγουστου με το ατμόπλοιο «Αϋλος» που μετέφερε αρκετό κόσμο τόσο από Κεφαλονιά όσο και από τη Ζάκυνθο, ενώ σχεδόν καθημερινές ήταν οι αφίξεις νέων τραυματιών από τα νησιά.
Ο ΔΗΜΟΣ ΕΚΤΑΚΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑ 50ΕΚ. ΔΡΑΧΜΕΣ!
Λόγω των τραγικών γεγονότων, σήμανε «συναγερμός» και στις τοπικές αρχές της πόλης. Το δημοτικό συμβούλιο της Πάτρας συνεδρίασε εκτάκτως στις 14 Αύγουστου και, με πρόταση του τότε δήμαρχου Βότση, αποφασίστηκε να δοθούν 50 εκατομμύρια δραχμές υπέρ των σεισμοπαθών για τις ανάγκες των πληγέντων και την περίθαλψή τους.
Φυσικά την πρόταση ψήφισε σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο. Ωστόσο, δεν ήταν μόνο το δημοτικό συμβούλιο αλλά και πολλοί επιφανείς Πατρινοί οι οποίοι με δική τους πρωτοβουλία πρόσφεραν χρήματα για να ενισχύουν την προσπάθεια ανακούφισης των πληγέντων.
Επίσης, ο τότε νομάρχης Αχαΐας Τσιτσάρας, την Πέμπτη 13 Αυγούστου 1953, απηύθυνε έκκληση σε όλους τους πολίτες να σπεύσουν να δώσουν αίμα για να καλυφθούν οι ανάγκες των τραυματιών.
Και η Εκκλησία στάθηκε στο πλευρό των πληγέντων με τον τότε Μητροπολίτη Πατρών κ. Θεόκλητο να απευθύνει κάλεσμα στους πιστούς να συνδράμουν με κλινοσκεπάσματα, τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για τους πληγέντες, ενώ παράλληλα τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τους νεκρούς.
Να σημειωθεί ότι σεισμικές δονήσεις σημειώθηκαν και στην Πάτρα το τριήμερο 12-15 Αυγούστου, όπου, εξαιτίας των γεγονότων, επικράτησε αναστάτωση με πολίτες να βγαίνουν έξω από τα σπίτια τους, χωρίς, ωστόσο, να καταγραφούν ζημίες και τραυματισμοί.
