«Η καρδιά μου ανήκει στον μπαμπά», έλεγε το τραγούδι που έγραψε το 1938 ο Κόουλ Πόρτερ και το οποίο έγινε διάσημο σε ολόκληρο τον πλανήτη μέσα από τα χείλη της Μέριλιν Μονρόε στην κομεντί «Ελα να αγαπηθούμε» (Τζορτζ Κιούκορ, 1960). Η τραγική ειρωνεία ήταν πως η Μέριλιν δεν γνώριζε καν ποιος ήταν ο πατέρας της για να του αφιερώσει αυτό το τραγούδι.
Μια απουσία που την πονούσε βαθύτατα, την οδήγησε στην κατάθλιψη και τελικά στον θάνατο, τον Αύγουστο του 1962. Εξήντα χρόνια μετά, αυτόν τον άνθρωπο κατάφερε να ανακαλύψει ένας Γάλλος δημοσιογράφος και παραγωγός-σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, ονόματι Φρανσουά Πομές. Υστερα από τρία χρόνια έρευνας, ταξιδιών, ραντεβού με συλλέκτες και εργαστήρια ιχνηλάτησης DNA κατάφερε να τερματίσει νικητής, πιστεύοντας σε κάτι που αρχικά ένιωθε ο ίδιος και τελικά απέδειξε στους άλλους. Μιλήσαμε μαζί του λίγο πριν από την προβολή του αποκαλυπτικού ντοκιμαντέρ του «Marilyn, la dernière vérité» (σ.σ.: H τελευταία αλήθεια) στις 11 Μαΐου στο γαλλικό τηλεοπτικό δίκτυο MyCanal.
Gala: Πώς αποφασίσατε να ανακαλύψετε τον πατέρα της Μέριλιν Μονρόε;
Φρανσουά Πομές: Είχα βρει ήδη το 2018 την κρυμμένη κόρη του Κλοντ Φρανσουά, γεγονός που είχε γίνει εξώφυλλο στο «Paris Match». Με τη Μέριλιν ήταν κάτι διαφορετικό. Από πολύ μικρός, 5 ή 6 χρόνων, τότε που με πήγαιναν οι δικοί μου στον κινηματογράφο για να δούμε τους μεγάλους σταρ της εποχής, είδα το «Μερικοί το προτιμούν καυτό». Και η Μέριλιν με γοήτευσε, μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Οταν μεγάλωσα και έγινα παραγωγός ντοκιμαντέρ -εκτός από δημοσιογράφος και σκηνοθέτης- αποφάσισα να της αφιερώσω ένα ντοκιμαντέρ.
Το 2018 σκέφτηκα πως σε τέσσερα χρόνια, το 2022, θα έχουμε την επέτειο των εξήντα χρόνων από τον θάνατο της Μέριλιν. Aυτή ήταν η ιδανική στιγμή. Βέβαια τα ντοκιμαντέρ με αυτό το θέμα είναι πολλά, επομένως με την ομάδα μου έπρεπε να βρούμε κάτι διαφορετικό, που θα αποφέρει κάτι στην ιστορία. Δεν θέλαμε να είμαστε ακόμα ένας που θα αφηγείται τη ζωή της, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Διάβασα πάλι τις βιογραφίες της, συγκεκριμένα αυτή του Ντόναλντ Σπότο που είναι η πιο λεπτομερής – και συνειδητοποίησα πως υπήρχε ένα κενό.
Αυτό το κενό έχτισε την προσωπικότητά της και δεν ήταν άλλο από την απουσία του πατέρα. Κανείς δεν γνώριζε ποιος ήταν ο πατέρας της Μέριλιν Μονρόε. Η ίδια τον αναζητούσε διαρκώς και πίστευε πως ήταν ο Τσαρλς Στάνλεϊ Γκίφορντ, γιατί δική του ήταν η μοναδική ανδρική φωτογραφία που είχε δει όταν ήταν πολύ μικρή, όμως εκείνος αρνούνταν πάντα να τη συναντήσει. Τελικά η Μέριλιν έχτισε την προσωπικότητά της χωρίς πατέρα αλλά ούτε και μητέρα αφού η Γκλάντις Περλ Μπέικερ μπαινόβγαινε σε ψυχιατρικές κλινικές, με αποτέλεσμα η ίδια να μεγαλώσει μεταξύ ορφανοτροφείου και ανάδοχων οικογενειών.
G.: Τη σημάδεψε αυτή η έλλειψη πατέρα…
Φ.Π.: Αυτός ο πατέρας που πάντα αναζητούσε συμμετείχε μέσω της απουσίας του στα προβλήματα που προκλήθηκαν στον ψυχικό της κόσμο. Ετσι, σκέφτηκα πως αν με αυτή την έρευνα ανακαλύψω ποιος είναι ο πατέρας, τότε θα προσέθετα το μόνο κομμάτι που έλειπε από τη βιογραφία της. Γιατί όλα τα άλλα τα γνωρίζουμε: πώς έζησε, με ποιους κοιμήθηκε, πώς πέθανε.
G.: Αυτή η αναζήτηση δεν ακούγεται εύκολη.
Φ.Π.: Ηταν κάτι αρκετά πολύπλοκο. Επρεπε να βρω το DNA της Μέριλιν Μονρόε. Για να γίνει κάτι τέτοιο, έπρεπε να βρω παράλληλα με ποιους είχε σχετιστεί σεξουαλικά η μητέρα της το 1925. To πιστοποιητικό γέννησης της Μέριλιν έγραφε Νόρμα Τζιν Μόρτενσον, όπου ο φερόμενος ως πατέρας Μόρτενσον με το επάγγελμα του φούρναρη και άγνωστη διεύθυνση έδωσε προφανώς ψευδή στοιχεία. Με αυτόν τον άνδρα η μητέρα της Μέριλιν έκανε σεξ χωρίς ποτέ όμως να αναπτυχθεί στενότερη σχέση μεταξύ τους. Σε αντίθεση με τον Τσαρλς Στάνλεϊ Γκίφορντ, που είχε σχέση με τη μητέρα της. Το να βρεις το δικό του DNA ήταν πιο εύκολο.
Αρκούσε να ζητήσεις ένα δείγμα από πρόσωπο της οικογένειάς του. Το δύσκολο ήταν το DNA της Μέριλιν. Το οποίο για να βρεθεί έπρεπε να υπάρχει πρόσβαση στο σώμα, πράγμα αδύνατο γιατί δεν μπορούσαμε να ζητήσουμε εκταφή από το νεκροταφείο του Λος Αντζελες. Τότε στράφηκα στη λύση των μαλλιών. Αρχισα να αναζητώ σε πλειστηριασμούς και ανάμεσα σε συλλέκτες τούφες από τα μαλλιά της Μέριλιν αλλά με τις εξετάσεις DNA μερικά αποδείχτηκαν ψεύτικα – κάποια ανήκαν σε ένα άτομο από την Ασία. Απογοητεύτηκα. Σκέφτηκα να στραφούμε σε συλλέκτες που είχαν ίχνη των χειλιών της από κραγιόν. Ηταν επίσης αδύνατον, οπότε επιστρέψαμε στη λύση των μαλλιών. Η έρευνα αυτή διήρκεσε τρία χρόνια. Μέχρι που γνώρισα τον Τζον Ρέζνικοφ, έναν συλλέκτη με την πιο εντυπωσιακή συλλογή μαλλιών από διασημότητες. Μου είπε «είμαι απόλυτα σίγουρος ότι οι τρίχες που έχω είναι αληθινές».
G.: Από πού πήγαζε η βεβαιότητά του;
Φ.Π.: Είχε δύο πηγές από τις οποίες πήρε τα μαλλιά της Μέριλιν: ο ένας είναι ο Ρόμπερτ Τσάμπιονς, ο κομμωτής της. Ηταν εκείνος που τη συνόδευε τις 19 Μαΐου του 1962 στο Madison Square Garden, όπου γιόρτασε τα 45α γενέθλιά του ο πρόεδρος Κένεντι χωρίς την Τζάκι αλλά με τη Μέριλιν. Τη βραδιά που του τραγούδησε το γνωστό «Happy birthday Mr. President». Λίγες ώρες πριν, την είχε κουρέψει στο κομμωτήριό του στην 5η Λεωφόρο. Αυτός ο συλλέκτης, λοιπόν, μου πούλησε οχτώ τρίχες από τα μαλλιά της Μέριλιν, από τις οποίες οι πέντε ήταν του κομμωτή Τσάμπιονς. Οι υπόλοιπες τρεις προέρχονταν από το άτομο που ταρίχευσε τη σορό της την ημέρα του θανάτου της.
G.: Τι ακριβώς ακολούθησε;
Φ.Π.: Συνεργάστηκα με δύο εργαστήρια, το ένα στο Τέξας κοντά στο Χιούστον και το άλλο στην Τουλούζη, στη νότια Γαλλία. Στο ένα έδωσα τις πέντε τρίχες του κομμωτή και στο άλλο τις τρεις από την ταρίχευσή της. Κανείς δεν γνώριζε σε ποιον ανήκαν τα μαλλιά που εξέταζαν. Στο Τέξας εργάστηκαν πολύ σκληρά, αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Κι αυτό γιατί χρειαζόταν και η ρίζα της τρίχας, όχι μόνο το κομμένο μέρος. Αντίθετα, στις τρίχες του ταριχευτή που είχαμε στείλει στη Γαλλία υπήρχε ένα 5% DNA, το οποίο ανέπτυξαν για να βρεθεί τελικά το 22% ενός γονιδιώματος της Μέριλιν. Το ποσοστό δεν ήταν κακό. Στη συνέχεια πήραμε τη λίστα των εραστών της Γκλάντις και ξεκινήσαμε από τον πρώτο, τον Στάνλεϊ Γκίφορντ. Τον άνδρα που πίστευε και η ίδια η Μέριλιν ότι ήταν ο πατέρας της, παρότι ο ίδιος το αρνούνταν λέγοντας «δεν ήμουν εγώ, δεν θα εγκατέλειπα το παιδί μου».
Αναζήτησα την οικογένειά του στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, τα μέλη της οποίας δέχτηκαν να δώσουν ένα δείγμα του DNA τους. Η πρώτη σύγκριση των δύο δεν ταίριαξε. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν το παλιό DNA βρίσκεται σε ισχνό ποσοστό. Στο εργαστήριο της Τουλούζης βρέθηκε ο διδάκτορας Παλαιογενετικής και κορυφαίος ερευνητής παλαιών DNA Λουντοβίκ Ορλάντο, ο οποίος κατάφερε να καταλήξει σε 100% ταίριασμα μεταξύ του DNA της Μέριλιν και εκείνου της Φρανσίν, που ήταν η απευθείας εγγονή του Γκίφορντ. Μετά από τρεις ελέγχους ανακάλυψε ταίριασμα σε βάθος τριών γενεών. Επομένως η Φρανσίν είναι η ανιψιά της Μέριλιν. Του ανακοίνωσα ότι μόλις είχε λύσει το μυστήριο του πατέρα της Μέριλιν Μονρόε. Ημασταν τυχεροί γιατί αν αρκούμασταν στα πρώτα αποτελέσματα, δεν θα υπήρχε συνέχεια.
G.: Πώς βρήκατε τη δύναμη να επιμείνετε;
Φ.Π.: Δεν το βάζω κάτω. Και είχα τη διαίσθηση ότι αυτή η έρευνα θα έχει αποτέλεσμα. Επίσης δεν ήθελα τόσος χρόνος και τόσα χρήματα που ξόδεψε η εταιρεία μου Label News να πάνε χαμένα. Επέμεινα σε ένα αμφίβολο εγχείρημα, αλλά πολλές φορές χρειάζεται να παίρνουμε ρίσκο. Στο τέλος, ένιωσα σαν ντετέκτιβ που έλυσε ένα μυστήριο. Βέβαια, η νίκη ήταν της Μέριλιν που σωστά ένιωθε ότι αυτός ήταν ο πατέρας της. Εξήντα χρόνια μετά τον θάνατό της δικαιώθηκε.
