Ο συγκεκριμένος, μάλιστα, σε απόλυτη συνέπεια με το προφίλ ενός επιστήμονα ταγμένου αποκλειστικά στο λειτούργημά του, αρνήθηκε να παραχωρήσει στο «ΘΕΜΑ» οποιαδήποτε δήλωση ή σχόλιο. Αρνήθηκε έστω και να περιγράψει το περιστατικό από τη δική του οπτική γωνία και με τον τρόπο που το βίωσε ο ίδιος.
Απόλυτη προσήλωση
Aσχέτως εάν η μετριοφροσύνη και η επιμελής αποφυγή της προβολής είναι αξιέπαινες εκ μέρους του ιατρού, η αλήθεια είναι ότι σε καμία φάση της εμπλοκής του στην υπόθεση Λύτρα – Πολυζωγοπούλου, σε ό,τι αφορά τις εναλλακτικές επιλογές, την κρίση και την αξιολόγησή του, τις αποφάσεις και τις ενέργειες στις οποίες εντέλει προχώρησε, αυτές δεν ήταν αυτονόητες. Προφανώς, το στοιχείο που έκανε την κρίσιμη διαφορά στην περίπτωση του εν λόγω γιατρού είναι η νοοτροπία, η προσήλωση στην άσκηση του λειτουργήματός του, αγνοώντας εντελώς οποιαδήποτε απόπειρα εσκεμμένης παραπλάνησης, ενάντια σε οποιουδήποτε είδους έξωθεν επιρροή.
Μολονότι δεν έχει αποκαλυφθεί κάποιος ειδικός λόγος για τον οποίο ο Απόστολος Λύτρας επέλεξε να διακομίσει τη σύζυγό του συγκεκριμένα στην Ευρωκλινική, αναζητώντας ενδεχομένως τη μεγαλύτερη δυνατή διακριτικότητα και αποσιώπηση του γεγονότος, κάποιου είδους μοίρα έφερε τον ποινικολόγο απέναντι σε έναν άσημο γιατρό της νυχτερινής βάρδιας. Και ίσως αυτή η μοίρα να μην είναι καθόλου κάτι αφηρημένο, αλλά να σχετίζεται με την προσωπικότητα του γιατρού και την προσωπική του διαδρομή.
Δηλαδή, με στοιχεία όπως η καταγωγή του από την επαρχία ή με το ότι επέλεξε την ειδικότητα του γενικού χειρουργού στην οποία ασκήθηκε στο εξαιρετικά απαιτητικό μέτωπο του «Ευαγγελισμού», ενός από τα μεγαλύτερα και πιο πολυσύχναστα δημόσια νοσοκομεία της Νότιας Ευρώπης.
Με τα δεδομένα του επαγγέλματός του -τις πολυετείς σπουδές, το αγροτικό, την ειδικότητα, τη στρατιωτική θητεία κ.ο.κ.- ακόμη και στην ηλικία των 45-κάτι, ένας γιατρός στην Ελλάδα θεωρείται σχετικά νέος. Οχι όμως και τόσο άπειρος ή αφελής ώστε να μην αντιληφθεί την κραυγαλέα αναντιστοιχία ανάμεσα στην κλινική εικόνα μιας γυναίκας που έχει υποστεί σωματική βία και στο όποιο πρόχειρα και αδέξια επινοημένο αφήγημα, δήθεν περί τυχαίων τραυματισμών, κατ’ οίκον ατυχήματος, πτώσης από σκάλες κ.λπ.
Ο γιατρός της Ευρωκλινικής κατέγραψε ακριβώς ό,τι είδε, άκουσε και στήριξε το θύμα του ξυλοδαρμού και, κυρίως, προχώρησε στις ενέργειες που προβλέπει ο νόμος. Σχετικά με την υποχρέωση άμεσης ενημέρωσης των διωκτικών αρχών για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, κακοποίησης γυναικών κ.λπ. Το γεγονός ότι ο νόμος αυτός είναι νέος -υπερβολικά νέος, καθώς εφαρμόζεται μόλις από την 1η Μαΐου 2024- και ίσως πολλοί γιατροί και νοσηλευτές να τον αγνοούν, δικαιολογεί έναν επιπλέον έπαινο στον περί ου ο λόγος γιατρό. Και, βεβαίως, συνιστά «κακοτυχία» για τον Απόστολο Λύτρα, ο οποίος ίσως ήλπιζε ότι η αποτρόπαια επίθεση στη σύζυγό του θα περνούσε απαρατήρητη.
Ιατρική και νόμος
Ενδεχομένως στο μέλλον, αν αποφασίσει να αποκαλυφθεί, ίσως ο γιατρός να εξηγήσει το πώς ο ίδιος γνώριζε τι έπρεπε να κάνει, από νομικής πλευράς, αμέσως μόλις αντίκρισε τη Σοφία Πολυζωγοπούλου, πόσο μάλλον όταν άκουσε από εκείνην τι πραγματικά είχε συμβεί. Πέραν όμως της ατομικής του ευαισθητοποίησης, είναι γνωστό ότι η Ευρωκλινική τα τελευταία χρόνια και ήδη πολύ πριν ενταθεί στη δημόσια σφαίρα η συζήτηση περί ενδοοικογενειακής βίας, υλοποιεί συστηματικά ένα πρόγραμμα ενημέρωσης γύρω από την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, στον βαθμό που το προσωπικό των μονάδων της καλείται να διαχειριστεί τα αντίστοιχα κρούσματα.
Πιθανώς λοιπόν ο γιατρός που βρέθηκε στα Επείγοντα της Ευρωκλινικής την προηγούμενη Κυριακή να διέθετε επιπλέον «εξοπλισμό», έχοντας παρακολουθήσει τα ειδικά σεμινάρια, όντας εξοικειωμένος με τα προβλεπόμενα πρωτόκολλα ενεργειών κ.λπ. Οπως και να ’χει, πάντως, το αποτέλεσμα στην πράξη ήταν ότι μόλις η Σοφία Πολυζωγοπούλου έφτασε στην Ευρωκλινική, ο γιατρός φρόντισε να εκτελέσει την πρώτη κρίσιμη κίνηση: να την απομονώσει από τον Απόστολο Λύτρα. Γι’ αυτό την οδήγησε σε εξεταστήριο, απαγορεύοντας την είσοδο στον σύζυγό της.
Μόλις η κυρία Πολυζωγοπούλου ένιωσε ασφαλής και συνειδητοποιώντας ότι ο γιατρός είχε διαγνώσει ήδη την αλήθεια, είπε, καταρχάς στη νοσηλεύτρια που ανέλαβε να τη συνοδεύσει ότι «με έχει χτυπήσει ο άνδρας μου. Φοβάμαι». Τις ίδιες φράσεις επανέλαβε και στον γιατρό. Και όταν εκείνος την ενημέρωσε ότι θα καλέσει την Αστυνομία, διότι αυτό είναι υποχρεωμένος να πράξει βάσει νόμου, η Σοφία Πολυζωγοπούλου πείστηκε ότι βρισκόταν στο σωστό μέρος.
Σε «καλά χέρια», όπως θα έλεγε ο καθένας αυθόρμητα, σχηματίζοντας νοερά τη μορφή ενός γιατρού που «έκανε απλώς το καθήκον του», κατ’ ουσίαν υπήρξε ο πραγματικός καταλύτης, αν όχι ο αφανής ήρωας, των εξελίξεων που οδήγησαν έναν ευυπόληπτο και διάσημο ποινικολόγο, με ειδικό βάρος επιρροής στην ελληνική κοινωνία κ.λπ., στον Κορυδαλλό, ως προφυλακισμένο και υπόδικο για τον ξυλοδαρμό της συζύγου του.
