Του Γιώργου Καρβουνιάρη
Την ώρα που η χώρα συγκλονίζεται από μεγαλύτερα ή μικρότερα σκάνδαλα, η κυβέρνηση εξακολουθεί να νομοθετεί, σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Για την ακρίβεια σε βάρος όλων εκείνων που εργάστηκαν κανονικά για δεκαετίες και τώρα στη δύση του εργασιακού τους βίου, με μειωμένες συντάξεις και την ακρίβεια να σπάει κάθε μέρα νέα ρεκόρ, επιζητούν να απολαύσουν τα ελάχιστα, από όσα δικαιούνται.
Δυστυχώς όμως ούτε αυτό είναι εύκολο…
Δείτε ένα ενδιαφέρον παράδειγμα:
Εργαζόμενος ή εργαζόμενη που σήμερα είναι 54 ετών κι έχει εργασιακό βίο από το 1985 ημερομηνία πρόσληψης μέχρι σήμερα 2022 ήτοι έχει κλείσει τα 37 χρόνια συνεχούς απασχόλησης.
Με το ισχύον συνταξιοδοτικό καθεστώς θα συνταξιοδοτηθεί στο 62 έτος της ηλικίας του-της που σημαίνει ότι προστίθενται 8 χρόνια επιπλέον εργασίας φτάνοντας δυστυχώς τα 45 χρόνια δουλειάς προκειμένου αποκτήσει δικαίωμα σύνταξης.
Αρκετοί εξ όσων γνωρίζουν το έχουν εντοπίσει και μιλούν για τεράστια αδικία σε βάρος αυτών των ατόμων. Επί της ουσίας η κυβέρνηση «σφυρίζει» αδιάφορα.
Και θα μπορούσε το θέμα να λυθεί πολύ εύκολα αν υπήρχε η πολιτική βούληση.
Η διόρθωση της αδικίας όπως ζητούν και οι ενδιαφερόμενοι είναι σύνταξη στα 40 χρόνια εργασίας ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας γι΄ αυτήν την κατηγορία εργαζομένων.
Δυστυχώς στη νέα εκδοχή του ασφαλιστικού με τη σφραγίδα της Ν.Δ., δεν λαμβάνονται υπόψιν αυτά τα άτομα, τα οποία το μόνο λάθος του ήταν ότι μπήκαν σε μικρές ηλικίες για δουλειά και τώρα τιμωρούνται αδίκως.
