Της Ασπασίας Ρηγοπούλου
Διανύουμε τις ημέρες της προσφοράς, της αγάπης και της ελπίδας. Τις ημέρες που μας διδάσκουν να ανοίξουμε την καρδιά μας και να βρεθούμε δίπλα στους συνανθρώπους μας που βιώνουν τη μοναξιά, την ασθένεια, την ανέχεια.
Ιδρύματα, σύλλογοι και άλλοι κοινωνικοί φορείς που οργανωμένα στέκονται δίπλα στον άνθρωπο, έχουν ανάγκη τη στήριξή μας.
Δεν παραβλέπουμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και τα δυσάρεστα συμβάντα που αφορούν στις συνθήκες λειτουργίας ιδρυμάτων και συλλόγων έχουν δημιουργήσει κλίμα δυσπιστίας στην κοινωνία. Ωστόσο δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι υπάρχουν υγιείς κοινωνικοί φορείς στο έργο των οποίων οφείλουμε πολλά διότι με το ουσιαστικό έργο τους κάλυψαν και καλύπτουν κενά που όφειλε να καλύπτει το κράτος.
Πολλά πράγματα στον τόπο μας έγιναν επειδή υπάρχουν αυτές οι στρατιές των εθελοντών που εργάζονται με αφοσίωση, συνέπεια και ήθος για να προσφέρουν στον συνάνθρωπο. Βέβαια η έλλειψη κρατικού ελέγχου έχει επιτρέψει την ανάπτυξη και μη υγιών πρωτοβουλιών που εκμεταλλεύονται την ευαισθησία και τη δίψα για προσφορά των πολιτών. Τέτοια περιστατικά έχουν καταγραφεί στο παρελθόν και στο παρόν. Ωστόσο η κεντρική διοίκηση οφείλει να πράξει τα δέονται ώστε να αποτρέψει να επαναληφθούν στο μέλλον. Έτσι προστατεύει και ενισχύει το έργο όσων τιμούν και υπηρετούν τους σκοπούς της ύπαρξής τους. Ο έλεγχος και η απόλυτη διαφάνεια είναι κάτι που ζητάει σύσσωμη η κοινωνία. Και το κράτος οφείλει να ανταποκριθεί.
Επανέρχομαι όμως στην αρχική αναφορά μου ότι οι υπάρχει ανάγκη στήριξης των ιδρυμάτων και των συλλόγων. Μην αφήσουμε τη δυσπιστία να μας κυριέψει κι έτσι να εγκαταλείψουμε όλες αυτέ στις προσπάθειες στην τύχη τους. Ο καθένας μπορεί να αναζητήσει που και πως θα καταθέσει την προσφορά του.
* Η Ασπασία Ρηγοπούλου είναι γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας και δρ. της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
