Καζάνι που βράζει το Κίνημα με την απόφαση της ηγεσίας να εκδιωχθούν όσοι υπάλληλοι δεν στήριξαν Νίκο Ανδρουλάκη στις εσωκομματικές εκλογές για να έρθουν τα «δικά τους παιδιά»…
Οι απολύσεις γίνονται με σύνθημα «για να έρθουν τα δικά μας παιδιά», σύνθημα που είχε η Νέα Δημοκρατία, όχι δημόσια, αλλά μεταξύ των κομματικών στελεχών πριν από 18 χρόνια.
Παραμονές Χριστουγέννων
Οι απολύσεις άρχισαν, και μάλιστα σε ορισμένους κοινοποιήθηκαν τις παραμονές των Χριστουγέννων. Η αρχή έγινε με αυτούς που είχαν μικρότερη αποζημίωση, ενώ σε αυτούς που είναι πιο πολλά χρόνια έχει γίνει ήδη μείωση μισθού και αναζητούνται φόρμουλες για την αποχώρησή τους. Όσοι έχουν κληθεί από τον διευθυντή του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Σαλαγιάννη, τους λέει: «Σε τιμήσαμε, σε βοηθήσαμε, πρέπει να αποχωρήσεις για να έρθει άλλος, νεότερος, στη θέση». Στο ερώτημα αν υπήρχε πρόβλημα στην εργασία η απάντηση ήταν: «Όχι, όχι, απλώς πρέπει να έρθει άλλος στη θέση σου».
Οι απολύσεις έχουν αποφασιστεί από τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, τον γραμματέα Ανδρέα Σπυρόπουλο και την υπεύθυνη Προσωπικού Μάρα Κουκουδάκη. Είχαν προηγηθεί οικειοθελείς αποχωρήσεις υπαλλήλων, είτε γιατί είδαν τον μισθό τους να μειώνεται είτε γιατί δεν συμφωνούσαν με την πολιτική που ακολουθεί ο Ανδρουλάκης, ενώ όλο αυτό το διάστημα γίνονταν προσλήψεις προσώπων που είχαν εργαστεί για να εκλεγεί ο Νίκος Ανδρουλάκης πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και θέλουν να κεφαλαιοποιήσουν επαγγελματικά, με καριέρα στο ΠΑΣΟΚ και μελλοντικά με πολιτική καριέρα, τη δουλειά που έκαναν τότε. Και επειδή υπάρχουν και άλλοι που ακόμα δεν έχουν προσληφθεί και πιέζουν εν όψει των εκλογών, πάρθηκε η απόφαση από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσουν στις απολύσεις. Βλέπετε, τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ δεν σηκώνουν αύξηση της μισθοδοσίας οπότε η λύση είναι η αντικατάσταση των προηγούμενων με τα «δικά τους παιδιά».
Αναστάτωση
Στη Χαριλάου Τρικούπη έχουν μαθευτεί όλα αυτά και επικρατεί αναστάτωση. Η αναστάτωση μεγαλώνει, διότι οι επικεφαλής των διαφόρων τμημάτων δεν γνωρίζουν ποιος θα απολυθεί. Δεν καλούνται, δηλαδή, για να αξιολογήσουν το προσωπικό, ποιος κάνει καλύτερα τη δουλειά κ.λπ., αλλά μαθαίνουν τις απολύσεις κατευθείαν από τον γενικό διευθυντή, αφού οι απολύσεις γίνονται καθαρά με πολιτικά κριτήρια.
Μάλιστα, σε κάποιους εξ αυτών είχε προταθεί να είναι υποψήφιοι σε περιοχές όπου δεν υπάρχει προσφορά προσώπων, αφού είναι σίγουρο ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα εκλέξει βουλευτή, και στην επισήμανση ότι θα «γελάσει όλη η Ελλάδα αν απολύεις κάποιον και τον κατεβάζεις για βουλευτή», η απάντηση είναι: «Άλλο το ένα, άλλο το άλλο».
Γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της κοροϊδίας, γιατί μιλάμε για ανθρώπους που έχουν στηρίξει με δικά τους λεφτά την ύπαρξη των διαφόρων γραφείων του ΠΑΣΟΚ ανά την Ελλάδα, στα πολύ δύσκολα χρόνια του Κινήματος. Άλλοι πάλι, από τους πιο παλαιούς, έχουν ζήσει τις εποχές που το ΠΑΣΟΚ δεν είχε χρήματα να πληρώσει το υπαλληλικό προσωπικό και τώρα βιώνουν καταστάσεις που δεν έχει ξαναζήσει το Κίνημα.
Απογοήτευση
Η απογοήτευση είναι μεγάλη και μεταξύ υπαλλήλων που στήριξαν την υποψηφιότητα του Νίκου Ανδρουλάκη. Βλέπουν τα ήξεις αφήξεις της ηγεσίας σε διάφορα θέματα της επικαιρότητας, τη διολίσθηση σε καθημερινή βάση των δημοσκοπικών ποσοστών και αυτή την ιταμή, ανήθικη, γεμάτη αμοραλισμό συμπεριφορά σε ανθρώπους που είναι φίλοι τους και αντιλαμβάνονται γιατί το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να επιστρέψει σε μονοψήφια ποσοστά, που για τη νέα ηγεσία του Κινήματος θα είναι μία πραγματική συντριβή. Άλλωστε ό,τι συμβαίνει στη Χαριλάου Τρικούπη δεν μένει στη Χαριλάου Τρικούπη, αλλά βγαίνει στην κοινωνία, και το μήνυμα αυτό το εκλαμβάνει ο ψηφοφόρος. Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι ορισμένοι εκ των υπαλλήλων που ενημερώθηκαν ότι θα αποχωρήσουν δεν είχαν στηρίξει δημοσίως κάποιον υποψήφιο, αλλά είχαν κρατήσει ουδέτερη στάση. Προφανώς στην περίπτωση αυτή ισχύει αυτό που αναφέρει ο Λουκάς (11:23) «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου».
Για να επιστρέψουμε στα όσα αναφέραμε στην αρχή. Ήταν Μάρτιος του 2004 όταν η Τζοβάννα Φραγκούλη, υποψήφια τότε της Νέας Δημοκρατίας στη Α’ Αθήνας, είχε πει δημοσίως αυτό που λεγόταν στις τοπικές οργανώσεις του κόμματος: «Θα πρέπει να διοριστούν τα δικά μας παιδιά», προκαλώντας σάλο. Τότε το ΠΑΣΟΚ, διά της εκπροσώπου του Άννας Διαμαντοπούλου, είχε ζητήσει τη δημόσια αποδοκιμασία της. Μετά από χρόνια αλλάζουν οι καιροί και το «δικά μας παιδιά» γίνεται σημαία στο ΠΑΣΟΚ. Και όχι στο κραταιό ΠΑΣΟΚ, αλλά σε αυτό που τρώει τα σωθικά του μήπως και ξεπεράσει το 10%.
