Μερικές από τις πιο περίεργες και σχεδόν απίστευτες ταφικές πρακτικές της γης έχουν βρεθεί μέσα σε σπηλιές, όπου τα φέρετρα είναι τοποθετημένα σε ξύλινες κατασκευές, μεγάλου μήκους. Η όλη πρακτική χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πίσω, αλλά οι έρευνες με DNA έδωσαν αποτελέσματα.
Η βορειοδυτική ορεινή περιοχή Pang Mapha της Ταϊλάνδης είναι διάσπαρτη με δεκάδες τέτοιες σπηλιές. Εκεί μέσα έχουν εντοπιστεί μερικές από τις πιο παράξενες προϊστορικές ανθρώπινες ταφές. Η περιοχή είναι ένας ιστορικός θησαυρός, γνωστός για την μοναδική, συγκεκριμένη ταφική πρακτική, που έχει χρονολογηθεί από την Εποχή του Σιδήρου. Οι αρχαιολόγοι την έχουν ονομάσει ταφή του Log Coffin.
Το DNA λύνει τα μυστήρια
Είναι περίπου 40 χώροι ταφής, ενός μυστηριώδους πολιτισμού της Εποχής του Σιδήρου που κατοικούσε στην επαρχία Mae Hong Son στη βόρεια Ταϊλάνδη μεταξύ 2.300 και 1.000 ετών πριν. Οι νεκροί θάβονται σε μεγάλου μήκους ξύλινα φέρετρα, τα περισσότερα από τα οποία βρέθηκαν τοποθετημένα σε πασσάλους ή ξυλοκατασκευές, σαν ξυλοπόδαρα, μέσα στις σπηλιές. Τα φέρετρα ήταν σκαλισμένα με περίπλοκα σχέδια και κατασκευασμένα από ολόκληρα δέντρα τικ. Χρησιμοποιούσαν ένα ολόκληρο δέντρο για ένα φέρετρο.
Για την κατανόηση του γενετικού προφίλ των κοινοτήτων που συνδέονται με την συγκεκριμένη ταφική πρακτική, (το Log Coffin) και τη σύνδεση των ατόμων που θάφτηκαν σε διαφορετικές σπηλιές, μια διεπιστημονική ομάδα ερευνητών από τη Γερμανία και την Ταϊλάνδη ανέλυσε το DNA 33 αρχαίων ατόμων που βρέθηκαν θαμμένοι σε πέντε τοποθεσίες. Η ομάδα ανακάλυψε λοιπόν ένα πολύπλοκο μοτίβο βιολογικής συγγένειας μέσα σε αυτές τις πρώιμες κοινότητες.
Ο χρόνος και το κλίμα εχθροί του DNA
Οι ταφικές παραδόσεις του πολιτισμού Log Coffin φαίνεται να επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από τη γενετική συγγένεια. Η μελέτη ανακάλυψε στενούς γενετικά συγγενείς θαμμένους στα ίδια συστήματα σπηλαίων, γεγονός που υποδεικνύει ότι οι οικογενειακοί δεσμοί επηρέαζαν την επιλογή του τόπου ταφής. Η ανακάλυψη αυτή αποτελεί την πρώτη ανάλυση σε επίπεδο κοινότητας στην αρχαιολογία της Νοτιοανατολικής Ασίας, παρέχοντας νέες πληροφορίες για την κοινωνική δομή αυτών των αρχαίων κοινοτήτων.
Η μία ομάδα είχε γενετικούς δεσμούς με την κοιλάδα του ποταμού Γιανγκτσέ, ενώ η άλλη συνδεόταν με την κοιλάδα του Κίτρινου ποταμού στην Κίνα. Τα ευρήματα αυτά υποδεικνύουν πολιτισμικές διαφορές εντός των κοινοτήτων και υποδηλώνουν διακριτές σφαίρες επιρροής και μεταναστευτικές διαδρομές κατά τη νεολιθική περίοδο.
