Και όντως, για τον άνθρωπο ο οποίος είναι επικεφαλής του ομίλου που παρέχει εκπαίδευση σε περισσότερους από 90.000 μαθητές, σε 115 σχολεία σε 6 ηπείρους, του οποίου ομίλου η αξία αποτιμάται σε περισσότερα από 4 δισ. δολάρια και η προσωπική του σε κατά τι λιγότερο από 1 δισ. το να μείνει «κάτω από το ραντάρ» είναι πραγματικό κατόρθωμα. Πολύ δε περισσότερο όταν έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία και διαδρομή, αλλά και ένα ανατριχιαστικό οικογενειακό δράμα.
Τα πρώτα χρόνια
Γεννημένος το 1969 στον Λίβανο, έχει ζήσει την πατρίδα του, το «κόσμημα της Μέσης Ανατολής» όπως αποκαλούν τη Βηρυτό, σε διάφορες φάσεις. Από αυτή του ασυγκράτητου γλεντιού στους πολέμους και την καταστροφή μέχρι την οικονομική κρίση. Μπορεί να έχει βρετανική υπηκοότητα, αλλά ο Λίβανος και η ευρύτερη περιοχή δεν έπαψε ποτέ να τον συγκινεί, όπως έχει αποδείξει πολλάκις στην πράξη με εκπαιδευτικά προγράμματα για Παλαιστίνιους και βοήθεια… κάτω από το ραντάρ.
Ναι, όλα τα παραπάνω ο Ναντίμ Νσούλι δεν τα πέρασε πολύ δύσκολα – τουλάχιστον όχι όσο άλλοι. Κι αυτό γιατί η οικογένειά του είχε κοινωνική θέση και μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Στον Λίβανο, τις περιόδους της μεγάλης δυσπραγίας λέγανε πως οι τυχεροί ήταν αυτοί που νοίκιαζαν σπίτια από την Εκκλησία ή από τους Νσούλι (μιας και από πολύ νωρίς η οικογένεια επένδυε σε ακίνητα) που ήταν οι πιο «συγκρατημένοι» στις αυξήσεις των ενοικίων και οι πιο δεκτικοί στις καθυστερήσεις.
Αν η οικογένεια της μητέρας του, Γκαντά Αράμπ, είναι από τις πλέον γνωστές της Βηρυτού, ο πατέρας του Ναντίμ Νσούλι, δρ Μαρβάν Νσούλι, είναι ένας από τους γνωστότερους Λιβανέζους παγκοσμίως. Δικηγόρος που ξεκίνησε την καριέρα του παρέχοντας νομική υποστήριξη σε επιχειρήσεις και συνεργάτης μεγάλης αμερικανικής νομικής φίρμας, ο δρ Νσούλι είδε την καριέρα του να εκτοξεύεται όταν εργάστηκε για 14 χρόνια στο νομικό τμήμα της Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσινγκτον. Το 1998 διορίστηκε στη θέση του υποδιοικητή της Κεντρικής Τράπεζας του Λιβάνου και αργότερα στη θέση του διοικητή, στην οποία παρέμεινε ως το 2008.
Δύσκολη δουλειά εάν σκεφτεί κανείς ότι ο Λίβανος είναι μια χώρα που είναι βαθιά διαποτισμένη από τη διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, σε τέτοιο βαθμό που οδηγήθηκε σε μία από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις που έχει δει η ανθρωπότητα, το 2019, έχοντας οδηγήσει σήμερα το νόμισμα της χώρας (λιβανέζικη λίρα) να έχει υποτιμηθεί κατά 98% και τον πληθωρισμό να τρέχει σε ετήσια βάση (στοιχεία 2023) με 221,3%.
Πάντως, ο δρ Νσούλι είναι ένας από τους λίγους συμπεριλαμβανόμενους τραπεζίτες στην έκθεση του Economic Research Forum (2016) για τη «χαρτογράφηση των συνδέσεων μεταξύ του τραπεζικού τομέα του Λιβάνου και της άρχουσας τάξης» που δεν συνδέεται με οικογενειοκρατία, ρουσφέτια και διορισμούς των παιδιών του σε θέσεις-κλειδιά, όπως συνηθίζεται. Αυτό που έκανε, ωστόσο, είναι να μεταδώσει στα παιδιά του την αγάπη για τη Νομική, αλλά και για τις επιχειρήσεις, τις επενδύσεις, την οικονομία. Ετσι, καθόλου τυχαία, τόσο ο μεγαλύτερος αδελφός του Ναντίμ, Σαμέρ, όσο και ο μικρότερος Καρίμ κάνουν καριέρα ως επιτυχημένοι hedge fund managers.
Καριέρα από τα 17!
Η ιστορία του Ναντίμ Νσούλι ωστόσο ήταν πολύ διαφορετική. Μόλις στα 17 του έφυγε από τον Λίβανο για να κυνηγήσει τα όνειρά του στη «γη των ευκαιριών», τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρότι τα όνειρά του δεν απείχαν πολύ από το πρότυπό του, τον πατέρα του. Ετσι, το 1991 πήρε Bachelor στις Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο του Georgetown, το 1994 πήρε ντοκτορά από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και το 1997 MBA από το INSEAD στο Φοντενεμπλό.
Αυτή η τελευταία θέση, η διαχείριση του λονδρέζικου τμήματος του The Gores Group στο τότε οικονομικό κέντρο της Ευρώπης, το Σίτι, ήταν πραγματικά κομβική. Εκανε το όνομά του ένα από τα πιο περιζήτητα στην επενδυτική τραπεζική και στον χώρο των επιχειρήσεων. Ηταν καιρός για το επόμενο, τεράστιο βήμα. Του προτάθηκε και ανέλαβε αμέσως τη θέση του Managing Director στο Providence Equity Partners μιας γιγαντιαίας -από τις μεγαλύτερες του κόσμου- φίρμας global private equity.
Εκεί ο Νσούλι ανέλαβε ένα σημαντικό task. Ως Managing Director και μέλος της Παγκόσμιας Επενδυτικής Επιτροπής της Providence ανέλαβε να προωθήσει τις επενδυτικές προσπάθειες της φίρμας στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή – και κυρίως την επέκταση που επιχειρούσε τότε στις επενδύσεις στην εκπαίδευση. Αυτή ήταν και η σπίθα που τον έκανε να καταλάβει ότι αυτός ο τομέας, της ιδιωτικής εκπαίδευσης, είχε τεράστια περιθώρια κέρδους, αλλά ελάχιστους επενδυτές. Και τον έκανε να σκεφτεί ότι αυτός θα μπορούσε να καλύψει αυτό το κενό. Αυτή η σκέψη, αυτή η ιδέα, έβαλε τις βάσεις για την ίδρυση, το 2013, της Inspired, ενός παγκόσμιου ομίλου premium ιδιωτικών σχολείων.
Η «δεύτερη πατρίδα» και η οικογενειακή τραγωδία
Μικρή διακοπή στην ξέφρενη πορεία που είχε η καριέρα του Ναντίμ Νσούλι: στο διάστημα που είχε εγκατασταθεί στο Λονδίνο -και έχοντας λάβει τη βρετανική υπηκοότητα- η μοίρα έφερε στον δρόμο του τη γεννημένη το 1976 Σιμόν Τσιτάμ. Η με καταγωγή από τις Μπαχάμες Σιμόν σπούδαζε στο The London School of Economics. Οι δυο τους έγιναν γρήγορα ζευγάρι και παντρεύτηκαν.
Μαζί με τη Σιμόν ο Ναντίμ ερωτεύτηκε και τις Μπαχάμες, τις οποίες αποκαλεί «δεύτερη πατρίδα μου». Ιδρύοντας σχολείο στο νησί, ο Ναντίμ Νσούλι εξηγούσε: «Στο τέλος της ημέρας η απάντηση είναι απλή: η σύζυγός μου είναι από τις Μπαχάμες και τα παιδιά μου είναι από τις Μπαχάμες και από τον Λίβανο και οι Μπαχάμες είναι ο τόπος που μεγαλώνουμε την οικογένειά μας και αυτό που αποκαλούμε σπίτι μας. Ετσι, ήθελα να φτιάξω ένα σχολείο στην περιοχή που να ανταγωνίζεται με τα καλύτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα του Λονδίνου». Το ζευγάρι έκανε μαζί τέσσερα παιδιά: τη Λαϊλά, και τα Ζεΐντ, Αϊντάν και Λιβ. Από την πρωτότοκη κόρη τους ωστόσο έμελλε να προκύψει μια τραγωδία, η οποία θα χάραζε για πάντα τις ζωές τους και θα άλλαζε την πορεία τους.
Η Σιμόν Νσούλι γράφει για την κόρη τους: «Η Λαϊλά γεννήθηκε στις 5 το απόγευμα της παραμονής των Χριστουγέννων, στις 24 Δεκεμβρίου 2008, από έναν φυσικό τοκετό χωρίς επιπλοκές και αξιολογήθηκε ως ένα απόλυτα υγιές νεογέννητο μωρό». Η Σιμόν Νσούλι περιγράφει τη Λαϊλά ως ένα φυσιολογικό, υγιές, κοινωνικό παιδί, γεμάτο ενέργεια, που μίλησε πολύ νωρίς και που πάντα αγαπούσε να τραγουδά και να χορεύει.
«Στην πραγματικότητα, δεν είχαμε καμία ένδειξη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, μέχρι την καταστροφική διάγνωση που έγινε στις 13 Αυγούστου 2011 στη Γαλλία ενώ βρισκόμασταν σε καλοκαιρινές διακοπές. Είχαμε μόλις περάσει υπέροχες διακοπές στην παραλία της Ισπανίας με τα μικρά ξαδέρφια της (τα οποία λάτρευε) και ξυπνήσαμε νωρίς στις 13 Αυγούστου 2011 για να προλάβουμε την πτήση για τη Νίκαια. Θυμόμαστε πως σηκώθηκε από το κρεβάτι της με το μεγαλύτερο χαμόγελο και την καλύτερη διάθεση, αλλά γρήγορα παρατηρήσαμε ότι έσερνε το αριστερό της πόδι, αλλά δεν παραπονιόταν για πόνο ή δυσφορία.
Αποφασίσαμε να αναζητήσουμε έναν τοπικό γιατρό όταν θα φτάναμε στη Γαλλία αργότερα εκείνη την ημέρα, αλλά μετά από μια σύντομη πτήση, μόλις λίγες ώρες αργότερα, θορυβηθήκαμε βλέποντας ότι είχε επιδεινωθεί και την πήγαμε κατευθείαν στα επείγοντα του νοσοκομείου. Εγινε μαγνητική τομογραφία μέσα σε μία ώρα, αφού οι γιατροί την εξέτασαν και διαπίστωσαν ότι ολόκληρη η αριστερή πλευρά της ήταν αδύναμη. Αφού επέστρεψε από την τομογραφία, περιμέναμε σε ένα δωμάτιο με μια ναρκωμένη Λαϊλά για περισσότερο από μία ώρα, αφού μας είπαν ότι θα ερχόταν ένας νευρολόγος για να μας μιλήσει για τις “ανωμαλίες” που είχαν ανακαλύψει. Ηταν μια βασανιστική αναμονή, γεμάτη πανικό και συντριπτικό φόβο και άγχος.
Ωστόσο, αυτό δεν ήταν τίποτα μπροστά στη φρίκη του να μας απομακρύνουν από τη Λαϊλά σε έναν σκοτεινό διάδρομο, σε ένα μικρό γραφείο γιατρού, και να μας λένε δύο άγνωστοι ότι η Λαϊλά είχε διάχυτο ενδογενές ποντιακό γλοίωμα (DIPG), έναν μη θεραπεύσιμο, ανίατο, μη εγχειρήσιμο, επιθετικό καρκίνο του εγκεφάλου. Οτι αναμενόταν να ζήσει μόνο μήνες. Οι λέξεις ήταν σαν οδυνηρά σωματικά χτυπήματα, δύσκολα αφομοιώσιμα από το μυαλό και προκαλούσαν τόσο ακραία οδύνη που οι αντιδράσεις μας κυμαίνονταν από τη μουδιασμένη δυσπιστία μέχρι την απόλυτη υστερία. Εκείνη τη στιγμή, οι ζωές μας άλλαξαν για πάντα».
Ακολούθησε ένας Γολγοθάς, κυρίως για το μόλις δύο ετών κοριτσάκι, το οποίο υποβλήθηκε σε εκτεταμένες ακτινοθεραπείες και ραδιοθεραπείες, καθώς και θεραπείες διαφόρων ειδών. Οι Νσούλι με έκπληξη και φρίκη μάθαιναν, με όποιον γιατρό και όποιο ιατρικό ή επιστημονικό ίδρυμα επικοινωνούσαν, ότι όχι μόνο δεν υπήρχε θεραπεία, αλλά δεν υπήρχε καν επαρκής γνώση γι’ αυτή τη μορφή επιθετικού καρκίνου που προσβάλλει μόνο παιδιά, καθώς δεν υπήρχαν ερευνητικά δεδομένα.
Ετσι, άρχισαν να χρηματοδοτούν, σχεδόν πανικόβλητοι, επιστημονικές έρευνες σε κάθε γωνιά του κόσμου με την ελπίδα ότι θα βρεθεί «κάτι» που θα σώσει τη ζωή της. Στο μεταξύ, και καθώς η Λαϊλά υπέμενε φρικτούς πόνους και ακόμα πιο φρικτές παρενέργειες από τις ραδιοθεραπείες, φάνηκε μια αχτίδα ελπίδας. Για δύο μήνες ο όγκος σταθεροποιήθηκε και έτσι αποφάσισαν να ταξιδέψουν στα γενέθλιά της στην αγαπημένη της παραλία για να κολυμπήσει με δελφίνια και να πάνε αμέσως μετά στην Disneyland στο Παρίσι.
Λίγες μέρες αφού η Λαϊλά έκλεισε τα τρία της χρόνια, οι γιατροί ενημέρωσαν τον Ναντίμ και τη Σιμόν ότι ο όγκος της άρχισε να μεγαλώνει επιθετικά και πάλι. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε ταχύτατα. Γρήγορα έχασε την ικανότητα να μιλά και να κινείται. Και τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιανουαρίου 2012 άφησε την τελευταία της πνοή στα χέρια των γονιών της.
Αυτό ήταν κάτι που οι Νσούλι δεν θα ξεπερνούσαν ποτέ. «Με ραγισμένη την καρδιά», όπως περιγράφουν, αποφάσισαν να ιδρύσουν το Ιδρυμα Lyla Nsouli για την Ερευνα του Παιδικού Καρκίνου του Εγκεφάλου, το οποίο θα έκανε έρευνα για να βρεθεί θεραπεία για τον καρκίνο του εγκεφάλου. «Ο πρώτος στόχος του είναι να επικεντρωθεί στη χειρότερη μορφή καρκίνου του εγκεφάλου, τον DIPG. Μετά από αυτό που συνέβη στην κόρη μας είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να να αποτρέψουμε αυτή την ασθένεια να καταστρέφει τόσο βίαια τις ζωές των παιδιών (και των οικογενειών τους) και να προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την πρόγνωση για αυτά τα παιδιά και τελικά να βρούμε μια θεραπεία».
Στο διοικητικό συμβούλιο του ιδρύματος (το οποίο συγκεντρώνει τεράστιες δωρεές από όλο τον κόσμο και τις κατευθύνει στις ερευνητικές προσπάθειες) βρίσκονται εκτός από τον Ναντίμ και τη Σιμόν Νσούλι, η κόρη του (θανόντος) βασιλιά Χουσεΐν της Ιορδανίας, πριγκίπισσα Γκαϊντά Ταλάλ και ο συνιδρυτής της Core Capital, Ουαλίντ Φακρί, μαζί με κάποιους από τους σπουδαιότερους -εξειδικευμένους στον παιδικό καρκίνο- επιστήμονες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας.
Η γέννηση ενός κολοσσού
Το 2013 και έχοντας να διαχειριστεί την οικογενειακή τραγωδία, ο Ναντίμ Νσούλι αποφάσισε να εκμεταλλευθεί το επενδυτικό κενό που είχε δει και να αρπάξει τη μεγάλη ευκαιρία. Ιδρυσε δύο εταιρείες, την Inspired Group και την Educas (η οποία αποτελούσε το επενδυτικό όχημα της Inspired), και επένδυσε στο Reddam House, έναν κορυφαίο όμιλο σχολείων στη Νότια Αφρική. Αυτό ήταν και το έναυσμα για την ανάπτυξη του ομίλου που δημιούργησε σε παγκόσμιο επίπεδο, αρχής γενομένης από αυτή του Reddam House που απέκτησε και κατασκεύασε εννέα ακόμα σχολεία στη Νότια Αφρική, αλλά και το σχολείο Reddam House Berkshire κοντά στο Γουόκιγχαμ της Αγγλίας. Το 2015 οι σχολικοί χώροι στο Winnersh ανελήφθησαν από το Bearwood College.
Το σχέδιο του Νσούλι πήγαινε πολύ καλά. Μόλις σε εννέα χρόνια είχε δημιουργήσει τον μεγαλύτερο εκπαιδευτικό όμιλο του πλανήτη, ο οποίος, ξεκινώντας από μόλις 4 σχολεία στη Νότια Αφρική, είχε φτάσει να διαχειρίζεται 111 σχολεία υψηλού πρεστίζ με 80.000 μαθητές σε 5 ηπείρους. Και ξαφνικά, το 2023, έγινε το… POI (Person Of Interest) για την ελίτ της Ευρώπης – και όχι μόνο. Αθόρυβα, όπως έχτισε τον όμιλό του, ο Νσούλι -δηλαδή η Inspired- απέκτησε το πλειοψηφικό ποσοστό του φημισμένου νηπιαγωγείου Wetherby.
Είναι το σχολείο από το οποίο έχουμε φωτογραφίες της πριγκίπισσας Νταϊάνα να ξεπροβοδίζει τον μελλοντικό βασιλιά της Αγγλίας πρίγκιπα Ουίλιαμ και τον αδερφό του Χάρι, το σχολείο όπου ο Ντέιβιντ και η Βικτόρια Μπέκαμ έγραψαν τα παιδιά τους όταν μπήκαν στην ελίτ της χώρας, εκεί όπου φοιτούν τα παιδιά των σπουδαιότερων οικογενειών του Ηνωμένου Βασιλείου – και όχι μόνο.
Με το νηπιαγωγείο να έχει τεράστια λίστα αναμονής, οι βρετανικές εφημερίδες άρχισαν να αναζητούν τον βαθύπλουτο νέο ιδιοκτήτη του Wetherby ώστε να συστήσουν στο κοινό τον άνθρωπο που εφοπλιστές, τραπεζίτες, πολιτικοί, celebrities και μεγαλοεπιχειρηματίες προσπαθούν να πείσουν να παρέμβει ώστε να μπουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Ανακάλυψαν, δε, ότι ο όμιλος που είχε αποκτήσει το Wetherby δεν εκτόξευε το πρεστίζ του με αυτό, αφού ήδη κατείχε θέσεις -αν όχι την ιδιοκτησία- στα πιο φημισμένα σχολεία του κόσμου.
Και είχε και ισχυρή επενδυτική θέση, καθώς, εκτός από την ισχύ αυτή καθαυτή του Ναντίμ Νσούλι, στην εταιρεία επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια κάποιοι από τους πιο διάσημους επενδυτές του πλανήτη, όπως το GIC (Κρατικό Ταμείο Πλούτου της Σιγκαπούρης), η TA Associates, η Warburg Pincus, η Stonepeak και τα οικογενειακά γραφεία Oppenheimer και Mansour.
Καθόλου τυχαία, σε 6 επενδυτικούς γύρους η Inspired έχει συγκεντρώσει περισσότερα από 2 δισ. δολάρια, με τον τελευταίο γύρο, στις 18 Αυγούστου 2023, να μονοπωλείται από τις HSBC, JP Morgan Chase και Morgan Stanley που συμμετείχαν με 652,46 εκατ. δολάρια. Ο Νσούλι το βλέπει αυτό μόνο ως κάτι θετικό: «Οσο μεγαλύτερη είναι η εταιρεία, τόσο καλύτερη δουλειά κάνουμε. Θέλω να πω, δεν πρόκειται να έχεις πελάτες αν κάνεις κακή δουλειά, σωστά;» λέει. «Αν δεν προσφέρεις ένα εξαιρετικό προϊόν -γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό είναι το ζητούμενο-, γιατί να έρθει ο κόσμος στα σχολεία μας;».
Η απάντηση σε αυτό το «γιατί» είναι απλή και δεν εξηγείται μόνο από το πρεστίζ των σχολείων, αλλά περισσότερο από το γεγονός ότι η Inspired εγγυάται ότι τα παιδιά που θα φοιτήσουν τα σχολεία της θα πετύχουν σπουδάζοντας στα κορυφαία πανεπιστήμια του πλανήτη. Γι’ αυτό ο όμιλος του Νσούλι έχει αντιμετωπίσει και επικρίσεις, οι οποίες σχετίζονται τόσο με τα διαρκή και επίπονα τεστ για τους μαθητές (ώστε να διαπιστώνεται διαρκώς και να διατηρείται το υψηλό επίπεδο και η ανταγωνιστικότητά τους) όσο και τους ελέγχους στο διδακτικό προσωπικό, κάτι που ο Νσούλι δικαιολογεί με το επιχείρημα ότι τα καλύτερα σχολεία οφείλουν να διαθέτουν το κορυφαίο διδακτικό προσωπικό που υπάρχει.
Τι ζητά στην Ελλάδα
Για τους πολλούς μοιάζει με έκπληξη, όμως στην πραγματικότητα η είσοδος του ομίλου του Ναντίμ Νσούλι στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα μοιάζει με μια… μοιραία εξέλιξη. Η είσοδος της Inspired Education Group στον χώρο της ελληνικής ιδιωτικής εκπαίδευσης έγινε με τη Σχολή Μωραΐτη και η συνέχεια με τα εκπαιδευτήρια Κωστέα – Γείτονα (CGS).
Με την τελευταία επενδυτική κίνηση ο Νσούλι, ο οποίος στοχεύει κατά κανόνα μόνο premium σχολεία, κατάφερε να βάλει πόδι στο μεγαλύτερο και πιο prestigious πρότζεκτ της Ευρώπης αυτή τη στιγμή, στο Ελληνικό. Μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια, δηλαδή, αφού δεν είναι μόνο το πρεστίζ των αποκτούμενων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, αλλά και το γεγονός ότι τον περασμένο Μάιο το CGS (Κωστέα – Γείτονα) υπέγραψε μακροχρόνια σύμβαση μίσθωσης με την Ελληνικό ΜΑΕ (Lamda Development) αρχικής διάρκειας 30 ετών, με δυνατότητα παράτασης για επιπλέον 30 έτη.
Η σύμβαση προβλέπει ότι τα Εκπαιδευτήρια Κωστέα – Γείτονα θα αναλάβουν την ανάπτυξη και τη λειτουργία ενός σύγχρονου εκπαιδευτικού ιδρύματος Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην περιοχή Πολεοδόμησης Α-Π4 εντός του Μητροπολιτικού Πόλου Ελληνικού – Αγίου Κοσμά. Το εκπαιδευτικό ίδρυμα θα ονομάζεται CGS at The Ellinikon. Το «ΘΕΜΑ» μάλιστα πληροφορείται ότι η Inspired και ο Νσούλι προσωπικά έχουν συμφωνήσει να χρηματοδοτήσουν εξ ολοκλήρου την ανάπτυξη του εκπαιδευτικού συγκροτήματος στο Ελληνικό, το οποίο ούτως ή άλλως έχει γίνει πόλος έλξης των ισχυρότερων οικογενειών του πλανήτη. Και βάσει της λογικής σκέψης του Λιβανοβρετανού, αυτές οι οικογένειες, θα χρειαστούν κάποιο (κοντινό) premium σχολείο για να στείλουν τα παιδιά τους.
