Το Μουσείο Τέχνης της Φιλαδέλφειας αποκάλυψε το νέο του πρόσωπο μετά την ολοκλήρωση της παρέμβασης από το αρχιτεκτονικό γραφείο του Φρανκ Γκέρι. Η Φιλαδέλφεια είναι διάσημη για το μουσείο της, ένα κορυφαίο ίδρυμα με εκθέματα από όλες τις περιόδους και τις γεωγραφικές προελεύσεις, κατά το πρότυπο των εγκυκλοπαιδικών μουσείων του Διαφωτισμού. Ωστόσο, είναι ένα οικοδόμημα ιστορικά πρόσφατο, καθώς παραδόθηκε μόλις το 1928, σε ακαδημαϊκό κλασικό ρυθμό έπειτα από εργασίες 12 ετών. Ως ίδρυμα υπάρχει από το 1876 και αντανακλά τις προσπάθειες της πόλης για ένα μουσείο αντάξιο της ιθύνουσας τάξης της Φιλαδέλφειας και των επισκεπτών της και ανταγωνιστικό των αντίστοιχων μεγάλων μουσείων των πόλεων της ανατολικής ακτής. Σήμερα, το μουσείο εισέρχεται –εν καιρώ πανδημίας– στην πιο λαμπρή περίοδό του καθώς αποκατέστησε και επέκτεινε το ιστορικό κτίριο με τη συνδρομή ενός κορυφαίου σύγχρονου αρχιτεκτονικού γραφείου. Ο Φρανκ Γκέρι, Καναδός την καταγωγή, ηλικίας 92 ετών σήμερα, ταυτισμένος με την κουλτούρα της Καλιφόρνιας και εν γένει των δυτικών πολιτειών αλλά πολίτης του κόσμου, προσέγγισε το Μουσείο της Φιλαδέλφειας με σεβασμό. Οπως δήλωσε το γραφείο του, Gehry Partners, η ομάδα που εργάστηκε για τον σκοπό αυτό ήταν εξαρχής αποφασισμένη να αναδείξει την πρωτογενή αρχιτεκτονική γλώσσα του κτιρίου, τη φιλοσοφία του και τα υλικά του. Το παλιό κτίριο είναι κατασκευασμένο από εξαιρετικό πωρόλιθο (Kasota limestone από τα λατομεία της Μινεσότας) και με αυτό το υλικό, που διατίθεται ακόμη, κατασκευάστηκε το αχανές κλασικιστικό κτίριο πριν από 93 χρόνια. Οι αρχιτέκτονες εκείνου του σχεδίου ήταν στην εποχή τους ονομαστοί. H φίρμα τους με το όνομα Zantzinger, Borie & Medary ήταν δραστήρια από το 1905 έως το 1950 με έργα σε μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ. Το Μουσείο της Φιλαδέλφειας είναι ίσως το κορυφαίο τους, στο οποίο συνεργάστηκαν με τον επιφανή αρχιτέκτονα της αμερικανικής μπελ επόκ Οράτιο Τραμπάουερ (1868-1938) και με τον σχεδιαστή του, τον Αφροαμερικανό αρχιτέκτονα Τζούλιαν Αμπέλ (1881-1950). Με αυτήν την παρακαταθήκη εγγεγραμμένη στη μνήμη της πόλης, ένας κορυφαίος αρχιτέκτονας, όπως ο Φρανκ Γκέρι, προσέρχεται με οδηγό τη χρυσή ισορροπία ανάμεσα στο κληροδοτημένο έργο και στο νέο έργο, που και αυτό θα γίνει κληρονομιά του αύριο. «Σκοπός μας ήταν να αφήσουμε το ίδιο το μουσείο να οδηγήσει το χέρι μας», είπε. «Οι φωτισμένοι αρχιτέκτονες που εργάστηκαν πριν από εμάς δημιούργησαν ένα ρωμαλέο και ευφυές έργο που προσπαθήσαμε να σεβαστούμε και κατά περίπτωση να ενισχύσουμε. Ο απώτερος σκοπός μας ήταν να γεννήσουμε χώρο για περισσότερη τέχνη και χώρο για πιο έντονες ανθρώπινες εμπειρίες».
