Ναι μεν τα 211 εκατοστά του κορμιού του προκαλούν μια υποψία, αλλά έχοντας την όλη… εικόνα μπροστά σου, το πιο πιθανό είναι να υποθέσεις πως μάλλον πρόκειται για κάποιον που δεν έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό.
Κι αυτό ήταν κάτι που έπρεπε να αντιμετωπίσει από πολύ μικρή ηλικία ο Νίκολα Γιόκιτς, ο οποίος μέσα σε λίγα χρόνια κι αφού προηγήθηκε απίστευτη δουλειά (στο σώμα και το μυαλό) έχει εξελιχθεί σε έναν από τους μεγάλους σταρ της μπασκετικής Μέκκας. Κι από τα ξημερώματα της περασμένης Τρίτης είναι ο νέος βασιλιάς του NBA οδηγώντας τους Ντένβερ Νάγκετς στον πρώτο τίτλο της ιστορίας τους.
Το Σόμπορ βρίσκεται στα βορειοδυτικά σύνορα της Σερβίας, πολύ κοντά σε Αυστρία, Κροατία, Ουγγαρία. Εκ της θέσης του αποτελεί ένα χωνευτήρι των συγκεκριμένων πολιτισμών και η αλήθεια είναι ότι αυτή η μικρή πόλη των 50.000 ψυχών, παρόλο που εκεί γεννήθηκε ο θρυλικός Ραντιβόι Κόρατς (για πολλούς ο κορυφαίος Σέρβος μπασκετμπολίστας, ο οποίος δυστυχώς σκοτώθηκε σε ηλικία 31 ετών σε τροχαίο δυστύχημα), ποτέ δεν είχε ακουστεί για την αθλητική της παράδοση.
Κυρίως ήταν κυρίως γνωστή για θέματα που έχουν να κάνουν με τη μουσική, το θέατρο και γενικά τον πολιτισμό.
Και γράφουμε ήταν γιατί πλέον το Σόμπορ είναι διάσημο σε όλον τον κόσμο ως ιδιαίτερη πατρίδα του Νίκολα Γιόκιτς.
Του MVP των τελικών του ΝΒΑ και ηγέτη των πρωταθλητών Ντένβερ Νάγκετς, ο οποίος, όπως και ο δικός μας Γιάννης Αντετοκούνμπο, ήρθε από το πουθενά για να κατακτήσει το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου.
Οπως ο Γιάννης τα κατάφερε με μια ομάδα χωρίς τα μεγάλα αστέρια, αλλά μέσα από μια σκληρή και επίπονη διαδικασία, με πολλές απογοητεύσεις, μεγάλες ήττες, αλλά με τεράστια επιμονή και υπομονή.
Ούτως ή άλλως όλη η ζωή του Νίκολα Γιόκιτς ήταν ένα μεγάλο στοίχημα, το οποίο ελάχιστοι πίστευαν ότι θα κερδίσει.
Ομως το χωριατόπαιδο από το Σόμπορ, που λατρεύει τα άλογα και τη φύση και μικρός ήταν απλά ο… χοντρός της παρέας, ποτέ δεν το ένοιαζε τι έλεγαν οι άλλοι και το μόνο που ήθελε είναι να περνάει καλά.
Κι ακόμη και τώρα που είναι ο νέος βασιλιάς του NBA, αυτό που θέλει είναι να επιστρέψει στην πόλη του, να κάνει τη βόλτα του στην Kralja Petra («Βασιλιάς Πέτρος», ο κεντρικός δρόμος) μαζί με τα αδέρφια, τη σύζυγο και την κόρη του, χαιρετώντας τους συντοπίτες του και να δει τους φίλους του.
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, τα social media (δεν διαθέτει λογαριασμό σε καμία πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης) και τα χλιδάτα resorts…
Ο υβριδικός μπασκετμπολίστας και η επέλαση των Ευρωπαίων
Ο Νίκολα Γιόκιτς δεν είναι ο πρώτος Σέρβος που αγωνίζεται στο ΝΒΑ. Ωστόσο μετά τον Βλάντε Ντίβατς είναι ο πιο επιδραστικός, με τη διαφορά ότι ο τελευταίος πήγε στο NBA έχοντας μια τριετία σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη (εθνική ομάδα και Παρτιζάν), ενώ ο πρώτος δεν υπήρχε στον χάρτη (όπως παραδέχθηκε πρόσφατα ο μάνατζέρ του Μίσκο Ραζνάτοβιτς).
«Σε επέλεξαν στο ΝΒΑ κι εσύ κοιμάσαι;», του φώναξε από το τηλέφωνο, ανοίγοντας ένα μπουκάλι σαμπάνια. Ο Νίκολα το σκέφτηκε για λίγο, τον ευχαρίστησε και γύρισε να συνεχίσει τον ύπνο του.
Ετσι δεν πρόλαβε να δει ότι η δική του επιλογή στη διαδικασία του draft έγινε στη μέση ενός διαφημιστικού σποτ γνωστής αλυσίδας μεξικανικού φαγητού που παρουσίαζε το… υβριδικό «κεσαρίτο»: έναν συνδυασμό κεσαντίγια και μπουρίτο.
Αν ήταν προνοητικοί οι εκπρόσωποι της εταιρείας θα παρουσίαζαν και τον… υβριδικό μπασκετμπολίστα από τη Σερβία, ο οποίος με κορμί 211 εκατοστών και βάρος 129 κιλά, ντριμπλάρει καλύτερα από πολλούς κοντούς, μοιράζει ασίστ λες και είναι πλεϊμέικερ, αλλά ταυτόχρονα σκοράρει και μαζεύει τα ριμπάουντ ακατάπαυστα.
Ολα αυτά τα στοιχεία δηλαδή που του επέτρεψαν να ανακηρυχθεί back to back MVP του NBA (2021, 2022) παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο (2019, 2020) και παραδίδοντάς την φέτος στον Τζόελ Εμπίντ.
Την τελευταία πενταετία, λοιπόν, ο κορυφαίος αθλητής του καλύτερου πρωταθλήματος μπάσκετ στον κόσμο δεν είναι Αμερικανός, αλλά δύο Ευρωπαίοι και ένας Αφρικανός. Δείγμα κι αυτό της τεράστιας επίδρασης που έχουν πλέον οι εκτός ΗΠΑ αθλητές και δη οι Ευρωπαίοι.
Γιατί πέρα από τους Γιόκιτς, Αντετοκούνμπο υπάρχουν επίσης οι Ντόντσιτς (Ντάλας), Σαμπόνις (Κινγκς), Μπογκντάνοβιτς (Ρόκετς), Μαρκάνεν (Γιούτα) που αποτελούν σημεία αναφοράς στο NBA, ενώ από του χρόνου έρχεται το παιδί-θαύμα, ο Γάλλος Γουεμπανιαμά.
Κι όλοι αυτοί έρχονται να συνεχίσουν την κληρονομιά που ξεκίνησαν να χτίζουν ο Ντίβατς (Σακραμέντο, Λέικερς), ο Κούκοτς (Σικάγο), ο μπαμπάς Σαμπόνις (Πόρτλαντ), ο Στογιάκοβιτς (Σακραμέντο, Ντάλας) και ο Νοβίτσκι (Ντάλας).
Ο ίδιος πάντως φρόντισε να χρυσώσει το χάπι προς τους… οικοδεσπότες του, καθώς στη συνέντευξη Τύπου μετά τον ιστορικό θρίαμβο των Νάγκετς όταν ρωτήθηκε για την επίδραση που έχουν πλέον οι Ευρωπαίοι στο ΝΒΑ είπε χαρακτηριστικά: «Σίγουρα οι Ευρωπαίοι έχουν μεγάλη επίδραση στο ΝΒΑ και πλέον κάποιοι παίκτες από την Ευρώπη συμβάλλουν αποφασιστικά στην κατάκτηση του τίτλου. Ομως υπάρχουν και πολλοί καλοί παίκτες από τις ΗΠΑ και παραμένουν η πλειονότητα στη Λίγκα».
Η τυχαία ανακάλυψη του πρώτου Σέρβου που αναδεικνύεται MVP του ΝΒΑ
Ενας από τους πρώτους Ευρωπαίους πιονέρους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ήταν ο αείμνηστος Ντράζεν Πέτροβιτς, ο οποίος δεν είχε την τύχη να διεκδικήσει πρωταθλήματα με τις ομάδες του (Νετς, Μπλέιζερς), αλλά είχε αφήσει τη σφραγίδα του.
Ο Κροάτης δεν ήταν απλά το είδωλο του Μίσκο Ραζνάτοβιτς, του κορυφαίου Ευρωπαίου ατζέντη στον χώρο του μπάσκετ, αλλά όπως εξομολογήθηκε πρόσφατα, τον θεωρούσε (με διαφορά από τους υπόλοιπους) τον καλύτερο αθλητή μπάσκετ που έχει βγάλει η Γηραιά Ηπειρος.
«Κι αυτό το έλεγα ακόμη κι όταν ο Νίκολα βγήκε για δεύτερη συνεχόμενη φορά MVP του NBA… Τώρα όμως νομίζω ότι πρέπει να αλλάξω γνώμη», ήταν τα λόγια του πριν θυμηθεί πως καταστρατήγησε κάθε αρχή που έχει στο γραφείο του (και τον έφτασε στην κορυφή) για να αποκτήσει τα δικαιώματα του Γιόκιτς.
Ο Νίκολα ακολουθώντας τα βήματα των αδερφών του ασχολήθηκε με το μπάσκετ (στο σπίτι οι Νεμάνια και Στράχινια τον αντιμετώπιζαν καθιστοί κι αυτός ορμούσε από πάνω τους για να καρφώσει στη ρακέτα που είχαν καρφωμένη στην πόρτα μέχρι να διαμαρτυρηθούν οι γείτονες και να σταματήσει το παιχνίδι) και γρήγορα βρέθηκε στο Νόβι Σαντ για λογαριασμό της Vojvodina Srbijagas.
Εκεί αγωνίζονταν στα αναπτυξιακά τμήματα και κάθε Κυριακή στις αθλητικές εφημερίδες υπήρχε πλήρης αναφορά για τα ηλικιακά πρωταθλήματα όλων των περιφερειών της χώρας.
«Εγώ είμαι παραδοσιακός τύπος και μ’ αρέσει να ενημερώνομαι από τις εφημερίδες. Κάθε Κυριακή, λοιπόν, έπινα τον καφέ μου και διάβαζα τα αποτελέσματα από τα ηλικιακά, όταν είδα ότι ένας τύπος στο πρωτάθλημα Κ18 της Σερβίας, όπου το επίπεδο δεν είναι τρομερό, είχε 29 πόντους και 26 ριμπάουντ. Μου έκανε εντύπωση, αλλά μέχρι εκεί», αποκάλυψε ο Ραζνάτοβιτς, ο οποίος συνέχισε την εξιστόρηση της απίθανης ιστορίας:
«Την επόμενη εβδομάδα πήρα πάλι τις εφημερίδες και αμέσως έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται “ας δω τι έκανε αυτός ο τύπος”. Διαβάζω, λοιπόν, ότι σκόραρε 30 πόντους και μάζεψε 25 ριμπάουντ! Παρόλο που δεν είναι δική μου δουλειά, αλλά του τμήματος σκάουτινγκ της εταιρείας, πήρα τον επικεφαλής των σκάουτερ και του ανέφερα το όνομα. Η απάντησή του; Απόλυτη σιωπή! Δεν τον ήξερε κι αυτό με εξέπληξε γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος γνωρίζει όλα τα παιδιά από την ηλικία των 10 ετών και πάνω. Του είπα, λοιπόν, να τον τσεκάρει και όντως σε 3 λεπτά με κάλεσε και μου είπε πως πρόκειται για έναν ταλαντούχο, αλλά όχι ιδιαίτερα αθλητικό και ίσως λίγο υπέρβαρο αθλητή».
Αυτή η περιγραφή θα ήταν αποτρεπτική για την πλειονότητα των ατζέντηδων και ειδικά για τον Ραζνάτοβιτς, ο οποίος λειτουργεί μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες (ανάλυση στοιχείων, με πλήρη αξιολόγηση του κάθε υποψήφιου πελάτη).
Ωστόσο, σ’ αυτήν την περίπτωση οι αρχές του πήγαν… περίπατο και απαίτησε από τους συνεργάτες του να κάνουν τα πάντα για να αποκτήσουν τα δικαιώματά του.
Δύο ημέρες αργότερα όλη η οικογένεια βρέθηκε στο Βελιγράδι και έγινε «…ο πρώτος και ο τελευταίος παίκτης ο οποίος υπέγραψε με το γραφείο μας χωρίς να τον έχει δει κανείς από εμάς να παίζει!!!».
Κι όπως αποδείχθηκε, κάποιες φορές το ένστικτο είναι πολύ πιο δυνατό από την οποιαδήποτε αξιολόγηση που μπορεί να προκύψει μέσα από μια ψυχρή ανάλυση αριθμών και δεδομένων.
Το μυαλό-κομπιούτερ και η λατρεία με τα άλογα
Αν ο Ραζνάτοβιτς εκείνη την ημέρα εμπιστεύτηκε το ένστικτό του, οι συνεργάτες του εμπιστεύτηκαν το «σύστημα» που εφάρμοζαν στην ομάδα τους, με τη μόνη διαφορά ότι πριν ενσωματώσουν τον Γιόκιτς, δούλεψαν για να χάσει κάποια κιλά και να αλλάξει τις διατροφικές συνήθειές του: αναψυκτικά, μπουρέκια (πίτες) και κεμπάτσιτσα (σέρβικα λουκάνικα) απαγορεύτηκαν, ωστόσο όταν επέστρεψε μέσα στο γήπεδο δεν τον περιόρισαν ποτέ στον ρόλο του σέντερ.
Σε μια προπόνηση ο κόουτς της μεγάλης ομάδας έβαλε μια συγκεκριμένη άσκηση όπου ο Γιόκιτς έπρεπε να βλέπει τα δάχτυλα του βοηθού που έδειχναν στο σύστημα και αμέσως έπρεπε να σουτάρει (αν ήταν μονός αριθμός) ή να πασάρει (αν ήταν ζυγός). Είχε 100% ευστοχία και τον έβαλε να κάνει το ίδιο, με τον βοηθό του να χρησιμοποιεί και τα δύο χέρια. Πάλι είχε 100%.
Μετά έβαλε όλη την ομάδα να κάνει συγκεκριμένες κινήσεις, κάνοντας όμως ντρίπλες με δύο μπάλες ταυτόχρονα. Ο μόνος που την εκτέλεσε με επιτυχία ήταν ο Γιόκιτς. Κι όταν τον ρώτησε πόσες φορές είχε δουλέψει σ’ αυτήν την άσκηση, η απάντησή του ήταν: «Καμία. Σήμερα την έκανα για πρώτη φορά, αλλά ήταν πολύ εύκολη».
Ετσι ο Γιόκιτς μάζευε τα ριμπάουντ και αν δεν έδινε γρήγορα μια πάσα από τη μια ρακέτα στην άλλη κατέβαζε ο ίδιος την μπάλα. Αυτό δηλαδή που κάνει (μεταξύ άλλων) και στο ΝΒΑ καλύτερα ίσως από κάθε άλλον, δημιουργώντας ένα καλούπι που όμοιό του ίσως δεν ξαναβγεί ποτέ.
Κι όσο μοναδικός και ξεχωριστός είναι όταν πατάει στο παρκέ, το ίδιο ισχύει κι όταν βγάζει τη στολή των Νάγκετς ή το κουστούμι που πρέπει να φοράει στις αποστολές.
Στο Σόμπορ μεγάλωσε σε ένα μικρό σπίτι δύο δωματίων με τους γονείς, τα αδέρφια και τη γιαγιά του.
Στο Ντένβερ το πρώτο του μεγάλο σπίτι είχε τρία υπνοδωμάτια. Γι’ αυτόν και τα αδέρφια του. Για τον Γιόκιτς το μπάσκετ είναι απλά η δουλειά του, αλλά όχι ο κόσμος του. Για τον Σέρβο τα πιο σημαντικά πράγματα είναι η οικογένεια (έχει παντρευτεί τον παιδικό του έρωτα και έχει μια κόρη), οι φίλοι και τα άλογα.
Οταν ανακοινώθηκε το 2021 ότι είναι ο MVP του πρωταθλήματος, ο Γιόκιτς για λίγα δευτερόλεπτα σταμάτησε να παρακολουθεί το μήνυμα του κομισάριου της Λίγκας, Ανταμ Σίλβερ, για να χαιρετίσει την οικογένειά του που έκανε εκείνη την ώρα βιντεοκλήση στο κινητό του.
Την επόμενη χρονιά οι Νάγκετς αποκλείστηκαν νωρίς και αμέσως επέστρεψε στο Σόμπορ για να βρεθεί με τους φίλους του και τα άλογά του, καθώς έχει τον δικό του στάβλο.
Κι αφού έγινε ο πρώτος Σέρβος που κέρδισε το έπαθλο του MVP, ο πρώτος αθλητής που από τον 2ο γύρο του draft ανακηρύχθηκε ο κορυφαίος του πρωταθλήματος, κατάφερε να γίνει και ο πρώτος που πήρε το έπαθλο του πολυτιμότερου σε έναν στάβλο!
Στον δικό του στάβλο στο Σόμπορ, όπου επιστρέφοντας από τη βόλτα με την άμαξά του τον περίμεναν οι φίλοι του… Κι εκεί ήταν η μοναδική στιγμή που ο «Τζόκερ» έδειξε να λυγίζει. Γιατί ήταν και η μοναδική φορά που έπαιρνε κάτι τόσο μεγάλο (όπως είναι το έπαθλο του MVP) και ήταν ανάμεσα στους δικούς του ανθρώπους.
Αυτούς που τον περιμένουν από σήμερα στην Kralja Petra για να πιουν μια μπίρα και να ακούσουν τα νέα του… Μακριά από τη χρυσόσκονη και την γκλαμουριά του NBA.
Τώρα πια ο Νίκολα (και όχι Νικόλα όπως εξακολουθούν να τον αποκαλούν) Γιόκιτς (και όχι Τζόκιτς όπως τον έλεγαν στην αρχή) δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν.
Κι όταν τελειώσει το σούπερ μαξ συμβόλαιο που υπέγραψε πέρσι (και τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη στο NBA), το πιο πιθανό είναι να επιστρέψει οριστικά στο αγαπημένο του Σόμπορ για να ασχοληθεί επαγγελματικά με τα άλογα κούρσας.
Αυτό που ονειρεύονταν να κάνει πιτσιρικάς, πριν τα αδέρφια του τού βάλουν το μικρόβιο του μπάσκετ.
