Αν κάποιος αναρωτιέται γιατί ο Γιώργος Κύρτσος δεν φοβήθηκε την ανοιχτή σύγκρουση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αρκεί να ρίξει μια ματιά στην εξαιρετικά ταραχώδη πορεία του. Θα βρει εκεί όλες τις απαντήσεις. Ως γνωστόν ο κ. Κύρτσος υπήρξε διευθυντής στον «Τύπο της Κυριακής» (1988-2002) και στον ημερήσιο «Ελεύθερο Τύπο» (1997-2002) και με αυτές τις ιδιότητες έπαιξε για πολλά χρόνια ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις στη «γαλάζια» παράταξη.
Αλλοτε προσφέροντας τη στήριξή του στους εκάστοτε αρχηγούς της Ν.Δ. και άλλοτε φτάνοντας σε πλήρη ρήξη μαζί τους. Σχέσεις αγάπης και μίσους με προέδρους, υποψήφιους προέδρους, πρωθυπουργούς και πρωθυπουργικούς συνεργάτες κατακλύζουν το -αν μη τι άλλο- πυκνό βιογραφικό του.
Πρώτα απ’ όλα ο Γ. Κύρτσος από τα τέλη του 1991 έως τα μέσα του 1993 ήταν ισχυρός μυστικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τον οποίο έβλεπε κάθε εργάσιμη μέρα από τις 8.15 έως τις 9 το πρωί. Στο βιβλίο του «Ο μυστικός πόλεμος των εξουσιών» (εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2003) ο ίδιος ο κ. Κύρτσος κάνει λόγο για μια «πρόταση, την οποία δε μπόρεσα να αρνηθώ αν και θα έπρεπε. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μου ζήτησε μέσω της Ντόρας Μπακογιάννη να γίνω άτυπος σύμβουλός του».
Και κάπως έτσι ο Γ. Κύρτσος ανέλαβε τον ρόλο αυτό -παρά το προφανές δεοντολογικό ασυμβίβαστο με τη θέση του διευθυντή εφημερίδας-, τον οποίο και κράτησε μέχρι που, όπως περιγράφει, εξωθήθηκε στην απομάκρυνση από τον στενό πρωθυπουργικό περίγυρο μέσω της διεύρυνσης των ατόμων που συμμετείχαν στη σύσκεψη του λεγόμενου πρωινού καφέ. «Στην αρχή ο κύκλος ήταν κλειστός και η σχέση απόλυτα εμπιστευτική σύμφωνα με τους όρους που είχα θέσει. Ο πρωθυπουργός, η κυρία Μπακογιάννη και εγώ.
»Στη συνέχεια ο κύκλος διευρύνθηκε και κατέληξα να γίνω εύκολος στόχος για τους σχολιαστές των ΜΜΕ και τις παραπολιτικές στήλες. Τον Μάιο του 1993 εγκατέλειψα την προσπάθεια, δίνοντας προτεραιότητα -με καθυστέρηση, είναι η αλήθεια- στην προστασία της δημοσιογραφικής μου αξιοπιστίας» γράφει.
Στα γεγονότα εκείνης της περιόδου έχουν τις ρίζες τους και οι διαχρονικά κακές σχέσεις του Γ. Κύρτσου με την Ντ. Μπακογιάννη, η οποία ως γνωστόν από το 1990 εκτελούσε χρέη υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ και τον Δεκέμβριο του 1992 ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού.
Μετά την απομάκρυνση του Γ. Κύρτσου από τον ρόλο του βασικού πρωθυπουργικού συμβούλου και μετά τα γεγονότα που ακολούθησαν, οι σχέσεις του με τον Κων. Μητσοτάκη πέρασαν σε περίοδο ψυχρότητας και έγιναν κακές. Στην μητσοτακική – εβερτική κρίση στον «Ελεύθερο Τύπο» ο κ. Κύρτσος υποστήριξε ότι η εφημερίδα πρέπει να πάει προς τον Μιλτιάδη Εβερτ, τον οποίο βέβαια αργότερα «άδειασε», όταν στήριξε ανοιχτά σε εκδοτικό και δημοσιογραφικό επίπεδο την υποψηφιότητα του Κώστα Καραμανλή για την αρχηγία της Ν.Δ., πρωταγωνιστώντας έτσι στη μετάβαση του κόμματος από την περίοδο Εβερτ στην περίοδο Καραμανλή.
Ο κ. Κύρτσος θεώρησε την περίοδο εκείνη ότι θα μπορούσε να αναλάβει κεντρικό ρόλο στον στρατηγικό σχεδιασμό του κόμματος και ότι θα του ανετίθετο ένας ρόλος αντι-Λαλιώτη. Μάλιστα στο βιβλίο του αναφέρεται σε μια συνομιλία του με τον κ. Καραμανλή, στον οποίο αποδίδει ότι του είπε πως θα τον ήθελε «μέλος μιας κλειστής πενταμελούς ηγετικής ομάδας, η οποία θα διαχειριζόταν, σε περίπτωση εκλογικής νίκης της Ν.Δ., την εξουσία».
Ο ρόλος αυτός δεν επαληθεύτηκε για τον Γ. Κύρτσο, ο οποίος συγκρούστηκε με το τότε άτυπο νούμερο δύο της Ν.Δ., τον Αρη Σπηλιωτόπουλο, και στη συνέχεια ήρθε σε πόλεμο με τον Κ. Καραμανλή, στον οποίο καταλογίζει και την ευθύνη της απόλυσής του από τον «Ελεύθερο Τύπο» και τον «Τύπο της Κυριακής» το 2002.
Στην εσωκομματική εκλογή αρχηγού της Ν.Δ. το 2009 ο Γ. Κύρτσος δεν θέλησε να στηρίξει την Ντόρα Μπακογιάννη, με την οποία είχε κακές σχέσεις ήδη από την περίοδο διακυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, και στήριξε τον Αντώνη Σαμαρά, τον οποίο ήξερε από τα χρόνια του Κολεγίου Αθηνών. Αλλά το 2012 ο κ. Σαμαράς τον «άδειασε» και όπως έχει καταγγείλει «προετοίμαζα την κάθοδό μου με τη Ν.Δ. στην πρώτη περιφέρεια της Αθήνας, αλλά τελικά προτιμήθηκε ο Ανδρέας Ψυχάρης, γιος του εκδότη Σταύρου Ψυχάρη».
Η αντίδραση Κύρτσου ήταν τότε να κατέβει στις εκλογές του 2012 με τον ακροδεξιό ΛΑΟΣ του -παλιού πρωτοπαλίκαρου, όπως και ο ίδιος, του Κων. Μητσοτάκη- Γιώργου Καρατζαφέρη. Κάτι που σήμερα χαρακτηρίζει «μεγάλο πολιτικό λάθος» του. Τελικά στην πορεία τα ξαναβρήκε με τον Αντ. Σαμαρά μέσα από ένα κοινό ραντεβού τους και το 2014 εξελέγη ευρωβουλευτής με τη Ν.Δ.
Και στην εσωκομματική εκλογή αρχηγού της Ν.Δ. το 2015, ενώ η Ντόρα Μπακογιάννη στήριξε τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, ο Γ. Κύρτσος υποστήριξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη υπογράφοντας και στη λίστα τον 50 ονομάτων που ο τελευταίος κατέθεσε τότε ως υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος.
Αλλά από τις ομιλίες και τα δείπνα υπέρ του Κυρ. Μητσοτάκη, που ο κ. Κύρτσος εκείνη την περίοδο πραγματοποιούσε, βρέθηκε σε πορεία σύγκρουσης με τον πρωθυπουργό, η οποία ξεκίνησε από τον Σεπτέμβριο του 2020 και κορυφώθηκε τον Απρίλιο του 2021, με τον κ. Κύρτσο να διατυπώνει κριτική και προτάσεις προς την κυβέρνηση για την πανδημία και άλλα ζητήματα και το μέγαρο Μαξίμου, όχι μόνο να μη λαμβάνει υπόψη του αυτές τις προτάσεις, αλλά να τον αντιμετωπίζει και με εχθρική στάση.
Την κατάληξη την είδαμε προ ημερών που η σύγκρουση αυτή έγινε πια ανοιχτή. Βλέπετε η συνήθεια του πρωθυπουργού να θεωρεί αναλώσιμους τους συνεργάτες του προσκρούει στο παρελθόν του κ. Κύρτσου.
