Ο Masafumi Nagasaki ήταν 53 ετών όταν αποφάσισε να εξαφανιστεί από τον κόσμο. Άφησε πίσω του τη ζωή στην πόλη και πήγε να ζήσει ολομόναχος στο Sotobanari — ένα μικρό, άγονο νησί στη νότια Ιαπωνία. Χωρίς ρεύμα, χωρίς τρεχούμενο νερό, χωρίς ανθρώπους.
Λίγες εβδομάδες μετά την άφιξή του, ένας τυφώνας χτύπησε το νησί. Τα ρούχα του παρασύρθηκαν. Δεν τα ξαναφόρεσε ποτέ. Από τότε, κυκλοφορούσε γυμνός, καμένος από τον ήλιο, αμίλητος, σαν μέρος του τοπίου. Έγινε γνωστός ως «ο γυμνός ερημίτης της Okinawa».
Κάθε εβδομάδα, έπαιρνε μια βάρκα και ταξίδευε ως την κοντινότερη ακτή για να αγοράσει νερό και ρύζι. Αυτή ήταν η μόνη του επαφή με τον έξω κόσμο. Όλα τα υπόλοιπα ήταν σιωπή.
Η κυβέρνηση της Ιαπωνίας δεν τον ενόχλησε για χρόνια. Όμως το 2018, ένας περαστικός τουρίστας βρήκε τον Nagasaki εξασθενημένο. Οι αρχές τον απομάκρυναν δια της βίας και τον μετέφεραν σε μια πόλη στην ηπειρωτική χώρα. Δεν ήθελε. Αλλά δεν μπορούσε να αντισταθεί.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2022, του επέτρεψαν να επιστρέψει για λίγο στο νησί του. Έφτασε εκεί ντυμένος, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Στάθηκε στην παραλία. Κοίταξε τη θάλασσα. Δεν είπε τίποτα. Το νησί ήταν το σπίτι του. Κι αυτό ήταν το αντίο.
Μια ζωή πέρα από την κοινωνία. Ένα σώμα εκτεθειμένο στον χρόνο. Και μια απόφαση που δεν χωρούσε σε λογική: να ζήσεις χωρίς τίποτα — μόνος, γυμνός, ελεύθερος.
