Συνέντευξη στον Αχιλλέα Ροδίτη
Ο Πατρινός Άρης Σπηλιωτόπουλος δε χρειάζεται συστάσεις. Έχει υπάρξει στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, έχει διατελέσει βουλευτής, υπουργός Τουριστικής Ανάπτυξης και υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ήταν επίσημος υποψήφιος της ΝΔ στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014 για το Δήμο Αθηναίων, κι άλλα πολλά.
Πρόσφατα συνεργάστηκε ως τεχνοκράτης με τον ΣΥΡΙΖΑ εν όψει Ευρωεκλογών, ταράζοντας τα πολιτικά «νερά» με την επανεμφάνισή του. Συμφωνείς ή διαφωνείς μαζί του, σίγουρα αποδέχεσαι πως ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών οι οποίοι αρέσκονται στο σοβαρό πολιτικό ύφος.
Και σήμερα, μας λέει ενδιαφέροντα πράγματα. Ερμηνεύει το εκλογικό αποτέλεσμα για κάθε κόμμα ξεχωριστά, εκτιμώντας την «επόμενη μέρα». Επίσης, κατακεραυνώνει τον τρόπο του σημερινού «πολιτεύεσθαι». Αλλά και το κράτος, που όπως λέει, «εκμεταλλεύεται» τον πολίτη. Εξηγώντας έτσι την… «θηριώδη αποχή που δεν είναι αντίστοιχη με την παράδοση μιας Χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
– Και, τελικά, κύριε Σπηλιωτόπουλε, η κάλπη «μίλησε». Αλλά, τι «είπε» κατά τη δική σας εκτίμηση;
- Η ΝΔ
Μίλησε αλλά με διαφορετικές γλώσσες… Εννοώ ότι η κάλπη έστειλε διαφορετικά μηνύματα σε διαφορετικούς αποδέκτες. Πρώτα απ’ όλα, η ΝΔ υπέστη μια βαριά ήττα, και ποσοστιαία, και αριθμητικά. Έχασε 1.000.000 ψηφοφόρων και συγκέντρωσε το χαμηλότερο αριθμό ψήφων που έλαβε στην ιστορική της διαδρομή των 50 ετών.
- Ο ΣΥΡΙΖΑ
Ο Σύριζα άντεξε. Διατήρησε τη δεύτερη θέση που είχε ως στρατηγικό στόχο, κέρδισε νέες ψήφους που ισοστάθμισαν την απώλεια από τα αριστερά του λόγω των διασπάσεων (Νέα Αριστερά 2,5%) και μείωσε την ποσοστιαία διαφορά του με την ΝΔ κατά 10%. Επίσης ξεπέρασε τον πήχη του 17% σε σημαντικά αστικά κέντρα και το 15% προκύπτει λόγω της συντηρητικής περιφέρειας που στήριζε ΠΑΣΟΚ. Στους νέους και στα δυναμικά κοινά (17 – 30) υπερέχει κατά πολύ, που σημαίνει ότι έχει ανανεώσει και συνεχίζει να ανανεώνει σημαντικά την δεξαμενή των ψηφοφόρων του.
- ΤΟ ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ έχασε το στοίχημα της δεύτερης θέσης και μαζί του μια ακόμη ευκαιρία. Θα μπει σε παρατεταμένη κρίση ηγεσίας και εσωστρέφειας. Κερδισμένη η ακροδεξιά που αθροιζόμενα όλα τα μορφώματα της ξεπερνούν το 18%. Αυτός είναι ο κίνδυνος για το μέλλον. Και εδώ δε χωράει ούτε αμφιβολία, ούτε μικροκομματικός υπολογισμός. Μπροστά στον κίνδυνο, οι δημοκρατικές δυνάμεις οφείλουν να ομονοήσουν.
– Ποιον δρόμο, δηλαδή, πρέπει να βαδίσουν τα κόμματα από εδώ και πέρα; Με βάση ποια αρχή και ποια στόχευση;
Θεωρώ ότι η Νέα Δημοκρατία είναι καταδικασμένη σε στρατηγική ακινησία. Έχασε τη μάχη του κέντρου και παράλληλα υπέστη βαριά απώλεια από τα δεξιά της. Αν κινηθεί προς τα δεξιά, ο Κεντρώος χώρος θα εκφραστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ που μετακινείται προς τα εκεί. Αν κινηθεί προς το κέντρο θα επιταχύνει τις απώλειες στα δεξιά της. Εκεί την περιμένει στη γωνία ο Α. Σαμαράς ως γνήσιος εκφραστής του ρεύματος της εναλλακτικής δεξιάς (al-right). Η ακινησία θα την οδηγήσει σε «άνευρες» επιλογές όπως έγινε με τον πρόσφατο ανασχηματισμό που θύμωσε και πείσμωσε τον περισσότερο κόσμο που τον εξέλαβε ως εμπαιγμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, αν διαβάσει το μήνυμα σωστά, οφείλει να αλλάξει. Να ανοίξει το σπιτικό του σε νέους πολίτες από το δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο. Να μετεξελιχθεί. Να αλλάξει λειτουργία και να εκφράσει μια ολοκληρωμένη και πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ, οφείλει να εξέλθει άμεσα από την εσωστρέφεια και να εγκαταλείψει τον μεγαλοϊδεατισμό και να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ για μια προγραμματική συνεργασία.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μπορεί να προχωρήσει ή απαιτείται μια συλλογικότερη σύνθεση στον χώρο του κέντρου και της αριστεράς;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει τον κεντρικό ρόλο στις απαιτούμενες ζυμώσεις για την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Έχει τον πρώτο ρόλο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η ηγεσία του είναι φρέσκια και δεν αμφισβητείται, κέρδισε τα αστικά κέντρα και τους νέους και συνεπώς έχει τη δυναμική. Αν μετεξελιχθεί και με το καταστατικό του συνέδριο, τότε όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά για την συλλογικότερη έκφραση της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης.
ΚΡΑΤΟΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ…
– Υπηρετήσατε τη χώρα από θέση Υπουργού. Δύο οι απορίες που αυθορμήτως προκύπτουν: α) Το πρώτο ερώτημα είναι τι σκέφτεστε πως έφταιξε βλέποντας τη χώρα σε αυτή την καθοδική πορεία… Και β) αν εντοπίζετε διαφορές – και ποιες – στον τρόπο του πολιτεύεσθαι, μεταξύ του χθες και του σήμερα…
Ας είμαστε ειλικρινείς. Πολλές είναι οι αιτίες της κακοδαιμονίας μας. Δεν χτίσαμε ποτέ ένα επιτελικό κράτος, δίπλα στον πολίτη. Στρέψαμε τον πολίτη ενάντια του γιατί το Κράτος συστημικά τον εκμεταλλεύεται, τον απομυζά, τον υπερφορολογεί. Λειτουργεί ως κράτος «προστάτης». Ψεύδεται ασύστολα.
Αρκεί να θυμίσω ότι ο ΕΝΦΙΑ μπήκε προσωρινά για 2 χρόνια, όπως είπε τότε ο Βενιζέλος, και από τότε πέρασαν τόσες κυβερνήσεις που γλυκάθηκαν από το εύκολο έσοδο και το κράτησαν και το κρατούν ακόμα. Βρίσκει διαρκώς δικαιολογίες για να βάζει το χέρι στην τσέπη των πολιτών του. Από την προκαταβολή φόρου μέχρι και τις νέες ρυθμίσεις για ιδιοκτησίες δίπλα σε δασικές που όμως η πλατφόρμα για οριζόντιες ιδιοκτησίες δεν δουλεύει.
Έχει χαθεί η εμπιστοσύνη και ο καθένας δίνει μάχη επιβίωσης. Το κράτος παραμένει σπάταλο, ζει με τα κλεμμένα από τις τσέπες των εργαζομένων, με δανεικά, χωρίς αναπτυξιακό όραμα, χωρίς καμία ανταποδοτικότητα. Θνησιγενές σχήμα. Σε μερικά χρόνια από σήμερα, θα αντιμετωπίσει και πάλι σημαντική οικονομική κρίση.
Όσο για το β) σκέλος της ερώτησής σας, μία είναι η σημαντική διαφορά:
Η ποιότητα υποχωρεί από παντού. Από την πολιτική παιδεία. Από τον πολιτικό λόγο. Από την σκέψη. Από τους στόχους. Η ουσία έχει εκτοπισθεί από τις εφήμερες εντυπώσεις. Η προσφορά από την ιδιοτέλεια. Το λειτούργημα από τον επαγγελματισμό. Γεμίσαμε επαγγελματίες πολιτικής που επιβιώνουν από γενιά σε γενιά και τρέφονται από τον δημόσιο βίο. Κληρονομούν τις έδρες από τις φαμίλιες τους, τις διατηρούν με ψέματα και πολεμούν μεταξύ τους όχι με επιχειρήματα αλλά με το… ποιος έχει τα περισσότερα ακίνητα και χρήματα. Δεν υπάρχει πια η έμπνευση για αγώνες και συμμετοχή. Γι’ αυτό και η θηριώδης αποχή, που δεν είναι αντίστοιχη με την παράδοση μιας Χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία.
ΑΧΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ:
