Το ρολόι έδειχνε 5 ώρα το πρωί. Ο 59χρονος Ιάκωβος Βρούτσης σηκώθηκε από το κρεβάτι του για να ετοιμαστεί. Hθελε να είναι στην ώρα του όταν θα ξεκινούσε ο 40ός Αυθεντικός Μαραθώνιος Αθηνών. Ο ίδιος φόρεσε τη μαύρη στολή του και το καρτελάκι του το οποίο έγραφε με μεγάλα γράμματα «ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ».
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ιάκωβος θα συμμετείχε στον Μαραθώνιο ως εθελοντής με την «Εθελοντική Διασωστική Ομάδα Διαχείρισης Κρίσεων», στην οποία είναι μέλος εδώ και δέκα ολόκληρα χρόνια. Ο συγκεκριμένος όμως θα του μείνει για πάντα χαραγμένος στη μνήμη του.
Κάθε 300 μέτρα από τη Λεωφόρο Μαραθώνος μέχρι τον τερματισμό είχε οριστεί κι ένας εθελοντής, έτοιμος να συνδράμει σε ό,τι χρειάζονταν οι μαραθωνοδρόμοι. Η δική του θέση αυτή τη χρονιά ήταν ακριβώς έξω από το Νομισματοκοπείο.
Μέχρι το μεσημέρι τα περισσότερα περιστατικά που καλούνταν να συνδράμουν οι εθελοντές ήταν ελαφριά.
«Είχαμε προσφέρει “απλές” πρώτες βοήθειες σε αθλητές που είχαν πάθει κάποια θλάση ή κράμπα, βάζοντας τους τζελ κρυοθεραπείας ή κάνοντάς τους μαλάξεις. Ωστόσο κάποια στιγμή άκουσα φωνές. Ο κόσμος φώναζε “κάποιος έπεσε, κάποιος έπεσε”. Εγώ δεν είχα οπτική επαφή ούτε ήξερα τι συνέβη στον αθλητή».
Ο κ. Βρούτσης έτρεξε προς το μέρος που είχε συγκεντρωθεί ο κόσμος για να διαπιστώσει πως ένας αθλητής ήταν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση στο έδαφος και έβγαζε σάλια από το στόμα. Τον προσεγγίζει και συνειδητοποιεί πως ακόμη αναπνέει. Ακολουθεί το πρωτόκολλο, βγάζει το οξύμετρο και μετράει τους παλμούς του αθλητή. Διαπιστώνει όμως πως δεν διαβάζει τους παλμούς του και απορεί μήπως χάλασε το εργαλείο. Αμέσως όμως αντιλαμβάνεται πως η αναπνοή του είχε χαθεί.
“Γρήγορα καλέστε το 166, η πνοή του χάθηκε. Ξεκινάω ΚΑΡΠΑ, θα χρειαστώ και απινιδωτή”, φωνάζει στον συναθλητή και φίλο του που τον είχε δει να καταρρέει.
Αμέσως ξεκινά να κάνει ΚΑΡΠΑ. Στις πρώτες 15 συμπιέσεις, δεν υπάρχει καμία αντίδραση. Στη 16η όμως ο εθελοντής αντιλαμβάνεται πως ο αθλητής κάνει μία κίνηση σαν να προσπαθεί να του πιάσει το χέρι. Σταματάει επί τόπου και ακούει έναν επιθανάτιο ρόγχο να βγαίνει από τον αθλητή και έτσι συνεχίζει αμέσως τις συμπιέσεις.
«Είχα φτάσει στις 50 με 60 συμπιέσεις, όταν ο αθλητής φάνηκε να προσπαθεί να πάρει μία βαθιά ανάσα. Ο ίδιος τότε πήρε τέσσερις αναπνοές και μετά τίποτα. Ηταν η τρίτη φορά. Και πάλι συνέχισα, χωρίς να χάσω λεπτό».
Ο Ιάκωβος Βρούτσης συνειδητοποιεί πως χρειάζεται οπωσδήποτε απινιδωτή. Είχε κάνει πάνω από 100 συμπιέσεις στον αθλητή και ο ίδιος συνέχιζε να μην αναπνέει. Εκείνη τη στιγμή φτάνει ο μοτοσικλετιστής του ΕΚΑΒ.
«Γρήγορα φέρε τον απινιδωτή», φωνάζει ο κ. Βρούτσης στον διασώστη του ΕΚΑΒ, ο οποίος σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρίσκεται στο πλευρό του και τοποθετεί τα pads στο στήθος του αθλητή.
«Δόξα τω Θεώ, επανήλθε η αναπνοή του», λέει αμέσως μετά την πρώτη απινίδωση με την ανακούφιση να φαίνεται και στο πρόσωπό του.
Εκείνη την ώρα το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ είχε φτάσει στο σημείο προκειμένου να μεταφέρει στο νοσοκομείο τον αθλητή. Ο ίδιος σήμερα, Τετάρτη, υποβλήθηκε σε χειρουργείο για την τοποθέτηση stent εξαιτίας της βουλωμένης αρτηρίας.
«Χθες χτύπησε το τηλέφωνό μου. Στην άλλη γραμμή ήταν ο αδελφός του αθλητή και με είχε πάρει για να με ευχαριστήσει. Με ενημέρωσε για την κατάστασή του και εγώ του ευχήθηκα περαστικά.
Σε κάποια στιγμή ο ίδιος μου είπε: “Ο αδελφός μου θα είναι την Παρασκευή πίσω στα δύο του παιδιά χάρη σε σένα”. Ε εκεί ήταν που δεν κρατήθηκα και βούρκωσα.
Για τον Ιάκωβο Βρούτση η 11η Νοεμβρίου του 2023 θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του. Είχε προσφέρει τις πρώτες βοήθειες πολλές φορές σε τραυματίες και είχε βοηθήσει στη μεταφορά τους. Είχε βρεθεί στις καταστροφές στη Μάνδρα, στο Μάτι, αλλά και στις μεγάλες πυρκαγιές της Αττικής την τελευταία τριετία, αλλά ήταν η πρώτη φορά που είχε μπροστά του κάποιον που είχε πάθει ανακοπή.
Νομίζω κατάλαβα πως έσωσα μία ζωή όταν ο διασώστης του ΕΚΑΒ μου έσφιξε το χέρι με τα δυο του χέρια και μου είπε μία κουβέντα. “Μπράβο ρε φίλε, εσύ έκανες τη δουλειά”. Αυτό ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα και φυσικά όλα τα χαμόγελα και τα “ευχαριστώ” που έχω λάβει.
Ο ίδιος πλέον κάθε φορά που σκέφτεται εκείνη την ημέρα συνειδητοποιεί πως δεν έχει μετανιώσει για ούτε μία Κυριακή που αφιερώνει για εθελοντισμό τα τελευταία δέκα χρόνια αντί να πάει για ένα κρασί με την οικογένειά του ή τους φίλους του.
«Αν ο κόσμος πρέπει να κρατήσει κάτι από όλα αυτά είναι πως η πρώτη βοήθεια είναι να καλέσεις βοήθεια και φυσικά να μην το βάλεις ποτέ στα πόδια σε μία κρίσιμη στιγμή για τον συνάνθρωπο. Από την άλλη εμείς οι εθελοντές πρέπει να έχουμε πάντα “γνώση, ψυχραιμία, θάρρος”. Αυτές οι τρεις λέξεις είναι η ατάκα μου».
*Φωτογραφίες: Ιάκωβος Βρούτσης
