Ο Γιώργος Χρανιώτης στη διεθνή αποστολή για τη Γάζα

Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η αναφορά του στην εσωτερική ανάγκη που τον οδήγησε εκεί, αλλά και στην κριτική που δέχθηκε από οικείους του για την επιλογή του. «Νομίζω ότι δεν επέλεξα εγώ, αλλά τα πόδια μου να βρίσκομαι εδώ. Θέλω να πω ότι τα πόδια μου αισθάνθηκα ότι κάπως με σήκωσαν και έπρεπε να έρθω εδώ γιατί έπρεπε να είμαι παρών στο μεγαλύτερο παγκόσμιο έγκλημα, που τουλάχιστον εγώ θυμάμαι, στον 21ο αιώνα. Οπότε, σε αντίθεση με κάποιους φίλους μου και πολύ κοντινούς μου ανθρώπους που μου είπαν ότι επειδή είμαι πατέρας πρέπει να κάτσω στα αυγά μου και να σκεφτώ το παιδί μου, μάλλον ακριβώς επειδή αγαπάω το παιδί μου και τα παιδιά όλου του κόσμου, θέλω να τα αντιμετωπίζω σαν παιδιά μου. Αισθάνθηκα ότι έχω ένα χρέος σε όλο αυτό το πράγμα και πρέπει να έρθω εδώ», εξήγησε.