Συνέντευξη στην Σοφία Καυκοπούλου
Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν. Κοινή παραδοχή ότι είναι ταλαντούχος, αλλά δε μένει εκεί. Εξελίσσεται, προσφέρει στο κοινό του, αυτά που με κόπο αντλεί από μέσα του. Γιατί ο Γιώργος Δίπλας έχει τη δική του κοσμοθεωρία. Πάντα δραστήριος, πάντα δημιουργικά απόμακρος από τα ανούσια. Σας τον παρουσιάζουμε!
Πώς θα μας σύστηνες το νέο σου έργο, «μ ι ν ι α τ ο ύ ρ ε ς»; Τί σημαίνει για σένα;
Οι μινιατούρες μορφολογικά είναι ο,τι λέει η λέξη. Μικροσκοπικές συνθέσεις διάρκειας το πολύ 90_100 δευτερολέπτων με αρχή μέση κ τέλος.20 ορχηστρικά στο σύνολό τους απο θεατρικές παραστάσεις σε νέα γραφή κ ηχητική επεξεργασία και 10 μινιατούρες τραγούδια. Τα οποία στο σύνολό τους γραφτηκαν την περιοδο του εγκλεισμού μας Νοεμβριο του 20 με Μάιο του 21.
Τι είναι για μένα οι μινιατούρες? Κάτι πολύ περισότερο από μια ακόμα κατάθεση. Οι μινιατούρες κι εγώ λοιπόν παρακολουθήσαμε κάποιους νέους ρυθμούς ζωής… Κυρίαρχη αίσθηση ήταν το “λ ί γ ο” που μας στοίχειωνε για μήνες….λίγη ζωή, σύντομη βόλτα,κρυμμένο πρόσωπο, ελάχιστη επαφή σωματικά ή κοινωνικά,μειωμένη δράση, άδειες ώρες και άλλα παρεμφερή…. Αυτή η παράξενη κατάσταση έγινε η έμπνευσή μου. Και κάπως έτσι οι μινιατούρες γεννήθηκαν για να καταγράφω κ στη συνέχεια να ερμηνεύω κ να διοχετεύω σ αυτες μιά παλέτα συναισθημάτων…. Βεβαίως ήταν κ η αφορμή για να συναντιέμαι με ανθρώπους που αγαπώ κ μου έλλειπαν…. Πρώτος κ καλύτερος ο εκλεκτός φίλος συνάδελφος κ παραγωγός πάντα Διονύσης Μπάστας κ οι εκτός προγράμματος ηχογραφήσεις μας στο Noisebox Studio που είναι ο πιο αγαπημένος μου προορισμός….η Δώρα Πετρίδη με τη μάσκα της κ οτι άλλο έπρεπε. Η Δέσποινα Γκοτσοπούλου ενα υπέροχο κορίτσι, νέα γεννιά κ ήδη θαυμάσια ερμηνεύτρια. Τον εξαιρετικό Jason Fux που περιμένω πολλά απ αυτόν εν καιρώ… και τον αγαπημένο φίλο συνάδελφο κ σε σημαντικές στιγμες μου συνοδοιπόρο Δημήτρη Τζαβάρα που μου χάρησε την φωνή του σε μια μπαλλάντα… Επαλιθεύοντας τό ένστικτό μου οτι χρειαζόμουν έναν ώριμο μουσικο κ δημιουργό που ως τέτοιος μαζί κ με τις θεατρικες δυνατότητες θα απέδιδε έτσι οπως ακριβώς το έκανε το συγκεκριμένο τραγουδι… Μ άλλα λόγια οι ΜΙΝΙΑΤΟΥΡΕΣ είναι ένα δώρο που έκανα στον εαυτό μου την στιγμή που το είχα ανάγκη.Τους μήνες του εγκλεισμου…περιέχει φως σκοτάδια χαρές λύπες ανατροπές πολλές σε οτι αφορά το ύφος της παραγωγής Περιέχει καταγγελτικό υλικό, ομολογίες συναισθημάτων, όνειρα παράπονα…………. Αυτο ειναι οι μινιατούρες…
Αισθάνεσαι ότι με τα χρόνια έχεις ωριμάσει ως δημιουργός;
Δεν ξέρω ούτε και μπορώ να το πω έγώ αυτό,ξέρω όμως ότι έχω αλλάξει. Μεγαλωνοντας και έχοντας φάει κάποια πολύ πολύ δυνατά χαστούκια αλλάξα….μαζί με μένα κ η μουσική μου… Δανείζομαι έναν στίχο της Λίνας Νικολακοπούλου “για να’ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα”.
Μετράς αρκετά χρόνια στα μουσικά πράγματα της πόλης. Τί είναι αυτό που θεωρείς ότι λείπει ή χρειάζεται αυτή τη στιγμή;
Πέρασαν οι εποχές που μπορούσα να οραματίζομαι πράγματα για την πόλη ως καλλιτέχνης…. ας πρυτανεύσει κάποτε η αισθητική και η αξιοκρατία. Αφορα πολλές δημοτικες παρατάξεις αυτό κ ουχί μόνον την υπάρχουσα…κ το λέω με αγάπη κ σεβασμό στις προφανείς προσπάθειες που καταβάλλονται τα τελευταία χρόνια.
Είναι προσωπική υπόθεση η Τέχνη τελικά; Αυτό που τρέφει τον καλλιτέχνη, “περνά” και στο κοινό;
Είναι…. είναι ότι αγαπάς ότι ονειρεύτηκες, ότι ερωτεύτηκες, ότι σε πόνεσε, ότι σε γιάτρεψε… είναι η ζωή μέσα από φίλτρα ήχων κ λέξεων κ φθόγγων. Μας τρέφει μας τρώει και ελπίζω,θέλω,να περνάει στο κοινό…νοιώθω οτι επικοινωνώ με το κοινό, με σιωπές,κ με δικούς μας κώδικες,και με βλέμματα γεματα συναίνεση….και τους ευγνωμονώ γι αυτό.
Έχεις κάποια σχέδια προς υλοποίηση αυτή τη στιγμή;
Δέν κάνω πιά σχέδια. Δεν θέλω “τάξη” στο πρόγραμμά μου…ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι κ μοιράζομαι τα όνειρά μου με κάποιους ανθρώπους μελλοντικούς ίσως συνοδοιπόρους… μακάρι να βγουν αλήθεια.
Υπάρχει μέρα που να μην ασχοληθείς με τη μουσική;
Εννοείται πολλές…. Η ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της είναι το γλυκύτερο όλων. Ποτέ δεν θυσίασα ούτε τις παρέες ουτε την “αλητεία” της νειότης ούτε τους έρωτες ούτε καμία πολύτιμη για μένα στιγμή. Πιθανό να είχα σταματήσει να ασχολούμαι,αν δεν κρατούσα αποστάσεις από αυτό που αγαπάω…. Η μόνη σταθερή στη ζωή μου είναι η διδασκαλία της μουσικής κ αυτο θα με ακολουθεί πάντα.
Τελειώνοντας επιστρέφω στις ΜΙΝΙΑΤΟΥΡΕΣ για να αναφερθώ σε κάποιους ακόμα συντελεστές φίλους που είχα την χαρά να συναντηθώ μαζί τους. Τον εξαιρετικό Νίκο Μαυρίδη που έπαιξε βιολί. Την ζωγράφο Τίνα Κόντογλη της οποίας έργο θα κοσμεί το εξώφυλλο. Την Μαρία Σιδεράκη που επιμελείται πάντα το artwork των δίσκων μου κ της οφείλω πολλά. Για το τέλος άφησα τον Δημήτρη Γκιούλο. Από την τελευταία ποιητική συλλογή του Αστικά Δύστυχα Εκδόσεις θίνες μελοποίσα τα ποιήματα “ο χρόνος είναι ρήμα” και “Νοθείες”. Μα το σημαντικότερο όλων είναι οι βόλτες που κάναμε αυτά που είπαμε αυτά που έγιναν κι αυτά που θα γίνουν…. Ανήκει πια στους ανθρώπους που αγαπώ κ να του θυμίσω οτι μου οφείλει κάτι μπισκότα…ξέρει αυτός. Σε ευχαριστώ πολύ πολύ κ σένα Σοφία κ όσους μπουν στον κόπο να με διαβάσουν.
