Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
«Στην υγειά μας ρε παιδιά» του Σπύρου Παπαδόπουλου, Πάνος Μουζουράκης.
«Το μουσικό κουτί» του Νίκου Πορτοκάλογλου, Πάνος Μουζουράκης.
“The voice”, Πάνος Μουζουράκης.
Κοντολογίς δεν μπορείς να μην …πέσεις πάνω στον Πάνο Μουζουράκη.
Άπειρες και …χορταστικές οι εμφανίσεις του στα media, που πλέον έχουν εξελιχθεί σε αφιερώματα!
Δεν τον γνωρίζω καλλιτεχνικά και δεν θέλω να τον μάθω. Απ’ όσο έχω δει κι έχω ακούσει δεν μου λέει τίποτα.
Κατανοώ ότι υπάρχει ένα κοινό που τον ακολουθεί και το σέβομαι. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι η απίστευτη υπερπροβολή!
Τι κομίζει στο καλλιτεχνικό στερέωμα ο Πάνος Μουζουράκης; Ποια είναι η πολιτιστική πρότασή του;
Κατά την ταπεινή μου άποψη, καμία!
Λέει ή και γράφει μερικά τραγουδάκια και στίχους – γουστόζικα, αν θέλετε –, παίζει και σε κάποιες ταινίες (για μένα ασήμαντες), αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την κατακλυσμιαία προβολή του.
Άνθρωποι των μακροχρόνιων σπουδών και του μόχθου στη μουσική και το θέατρο, με πολιτιστικό έρμα, δεν θα τύχουν ποτέ ανάλογης μεταχείρισης από τα ΜΜΕ. Μετά βίας να εμφανιστούν μια – δυο φορές.
Τύποι σαν τον Μουζουράκη έχουν αλώσει τα σύμπαντα!
Για να μην είμαι άδικος, τα ίδια ισχύουν και για το φαινόμενο «Κωστής Μαραβέγιας».
Νομίζω ότι ο φυσικός τους χώρος είναι παραγωγές σαν το “The voice”.
Μου θυμίζουν κάτι που είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις για τον Καρβέλα και την Βίσση που …μεσουρανούσαν μια εποχή:
«Τύποι σαν τους Καρβέλες και τις Βίσσηδες ποτέ τους δεν θα γίνουνε δερβίσηδες»! Οπότε αισιοδοξώ…
Καλή χρονιά αγαπητοί φίλοι!
