Ο Boris Mints είναι ένας από τους ελάχιστους Ρώσους επιχειρηματίες, ο οποίος τολμά να εναντιωθεί δημοσίως στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά και στον ίδιο τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Κατά τον ίδιο, ο μόνος λόγος για τον οποίο οι επικριτές είναι ελάχιστοι είναι επειδή «όλοι φοβούνται». Εξάλλου, είναι γνωστό πως η ρωσική κυβέρνηση «κυνηγά» ή καταπνίγει τις απόψεις των επικριτών, ενώ από το 2014 έχουν επίσης απαγορευθεί όσες διαμαρτυρίες δεν έχουν εγκριθεί εκ των προτέρων. Όποιος επικρίνει ανοιχτά τον Πούτιν «έχει λόγο να ανησυχεί για την προσωπική του ασφάλεια», τονίζει ο Mints, ο οποίος όμως στο πλαίσιο συνέντευξής του στο BBC δηλώνει πως δεν θέλει με τίποτα να ζήσει σε ένα καταφύγιο, όπως ο ίδιος ο Πούτιν.
Ο 64χρονος επιχειρηματίας, ο οποίος έχτισε την περιουσία του μέσω της επενδυτικής Ο1 Group με βάση την Κύπρο, την οποία ίδρυσε το 2003 και πούλησε το 2018, δήλωσε ότι ο συνήθης τρόπος «τιμωρίας» ενός επιχειρηματία στη Ρωσία που διαφωνεί με τις στρατηγικές του κράτους είναι «να ασκηθεί μία δίωξη με πλαστά στοιχεία εναντίον της επιχείρησής του». «Τέτοιου είδους υποθέσεις δεν θα επηρεάζουν μόνο τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων, αλλά και την οικογένεια και τους εργαζομένους τους», εξήγησε ο ίδιος. Σημειώνεται πως σύμφωνα με το Forbes, η περιουσία του Mints φτάνει το 1,3 δισ. δολάρια.
Μάλιστα, ο Mints προσέθεσε: «Οποιοσδήποτε επιχειρηματίας είναι ανεξάρτητος από τον Πούτιν θεωρείται απειλή, καθώς ίσως έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει τους αντιφρονούντες ή να προκαλέσει διαμαρτυρίες – και κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται εχθροί του Πούτιν και συνεπώς εχθροί του κράτους».
Η εμπειρία του
Ο Mints είχε αντικρούσει για πρώτη φορά δημοσίως τις πολιτικές του Πούτιν το 2014 μετά την προσάρτηση της Κριμαίας. Το 2015, μετά τη δολοφονία του Boris Nemtsov, ο οποίος εναντιωνόταν ανοιχτά στον Πούτιν, ο Mints αισθάνθηκε ότι όφειλε να φύγει από τη Ρωσία και ταξίδεψε προς τη Βρετανία.
Μετά από δύο χρόνια, η Ο1 Group αντιμετώπισε προβλήματα με την κεντρική τράπεζα της Ρωσίας και μία σειρά από νομικές διαδικασίες εκκίνησαν σε πολλές διαφορετικές δικαιοδοσίες. «Όταν συμβαίνουν τέτοιου είδους πράγματα, είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι πρέπει να φύγει κανείς από τη χώρα αμέσως», δήλωσε ο Mints. Για τον λόγο αυτό και ο ίδιος δηλώνει πως «το γενναιότερο βήμα» που μπορεί να πάρει κάθε εύρωστος Ρώσος που εναντιώνεται στον Πούτιν είναι να αυτοεξοριστεί χωρίς να τραβήξει πολλά βλέμματα.
Σε ό,τι αφορά όμως την εισβολή στην Ουκρανία, ο Mints εναντιώθηκε έντονα, λέγοντας ότι επρόκειτο για μία άθλια κίνηση, «το πιο τραγικό γεγονός στην πρόσφατη ιστορία, όχι μόνο της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά και παγκοσμίως». Επίσης, τη συνέκρινε με την εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία το 1939. «Αυτός ο πόλεμος είναι αποτέλεσμα της τρέλας και την δίψας για εξουσία ενός και μόνο ανθρώπου, του Βλαντιμίρ Πούτιν, που ενισχύεται από τον στενό του κύκλο», τόνισε ο Mints.
Η επεισοδιακή γνωριμία με τον Πούτιν
Ο Mints γνώρισε πρώτη φορά τον Πούτιν στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αλλά οι δυό τους είχαν την πρώτη τους ουσιαστική συζήτηση τον Ιανουάριο του 2000, δύο ημέρες αφότου ο Πούτιν ανέλαβε καθήκοντα προσωρινού προέδρου της Ρωσίας. Ο Mints είχε συνεργαστεί στενά με τον Γέλτσιν και ήθελε να συζητήσει με τον Πούτιν τα σχέδιά του για τη διαμόρφωση της τοπικής διοίκησης.
«Ο κ. Πούτιν άκουσε τις προτάσεις μου χωρίς να σχολιάσει ή να αντιδράσει. Την επόμενη ημέρα, ο Πούτιν με απέλυσε», δήλωσε ο Mints, ο οποίος ήξερε από πριν ότι το όραμα του νέου προέδρου απείχε πολύ από τους προκατόχους του.
Σε αντίθεση με πολλούς Ρώσους επιχειρηματίες, ο Mints δεν βρέθηκε στη βρετανική λίστα κυρώσεων. Συγκαταλέχθηκε όμως στη λεγόμενη «λίστα του Πούτιν» των ΗΠΑ το 2018. Από τα 210 ονόματα της λίστας, οι 114 βρίσκονταν στην κυβέρνηση, είχαν σχέση με αυτή ή ήταν επιχειρηματίες – κλειδιά. Οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένου του Mints, θεωρούνταν ολιγάρχες (με περιουσία μεγαλύτερη του 1 δισ. δολαρίων). Ο ίδιος όμως αρνείται αυτόν τον χαρακτηρισμο.
