Ο Αντρέι Τσικατίλο είναι ένας από τους πιο γνωστούς Ρώσους κατά συρροή δολοφόνους, ο οποίος δολοφόνησε περισσότερους από 50 ανθρώπους στην Σοβιετική Ένωση. Είναι επίσης γνωστός ως ο “Χασάπης του Ροστόφ” ή ο “Κόκκινος αντεροβγάλτης”. Κατακρεουργούσε τα θύματα του και κρατούσε για τρόπαιο κομμάτια που έκοβε με τα δόντια του.
Πρώτα χρόνια
Γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1936 σε ένα χωριό στην καρδιά της αγροτικής Ουκρανίας. Η πολιτική της κολεκτιβοποίησης του Στάλιν, προκάλεσε εκτεταμένες δυσκολίες στην περιοχή και στοίχησε πολλές ανθρώπινες ζωές λόγω ασιτίας. Μάλιστα υπήρξαν και αρκετές περιπτώσεις κανιβαλισμού. Την εποχή της γέννησης του Τσικατίλο, οι συνέπειες της πολιτικής αυτής, εξακολουθούσαν να γίνονται αισθητές και η πρώιμη παιδική του ηλικία στιγματίστηκε από την στέρηση.
Εκτός από τις κακουχίες, ο Τσικατίλο πιστεύεται ότι υπέφερε από υδροκεφαλία, γεγονός που του προκάλεσε αρκετά προβλήματα, όπως το ότι “έβρεχε” το κρεβάτι του μέχρι την εφηβεία και αργότερα την σεξουαλική ανικανότητα, αν και ήταν σε θέση να εκσπερματώσει. Εκτός από τα σεξουαλικά του προβλήματα, λέγεται ότι ήταν πολύ δυστυχισμένος κατά την παιδική του ηλικία, και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι ο αδερφός του είχε κανιβαλιστεί. Ήταν μια ιστορία που του έλεγε η μητέρα του και που τον στιγμάτισε όλη του την ζωή.
Η εφηβική του ηλικία ήταν εξίσου δύσκολη, καθώς έπεφτε συχνά θύμα bullying. Ήταν σχετικά κοντός και αδύναμος, γεγονός που οδήγησε στον εκφοβισμό του. Η πρώτη του σεξουαλική εμπειρία ήταν στην ηλικία των 15 ετών, όταν προσπαθησε βίαια να εξουσιάσει μια κοπέλα και εκσπερμάτησε αμέσως κατά τη διάρκεια της σύντομης πάλης, γεγονός που τον έκανε να φαίνεται ακόμα πιο γελοίος. Προσπάθησε πολλές φορές να κάνει σχέσεις κατά τη διάρκεια της εφηβείας του, οι οποίες τελείωναν όταν δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σεξουαλικά.
Τελικά παντρεύτηκε το 1963. Παρά τα σεξουαλικά του προβλήματα και την έλλειψη συμβατικού σεξ, κατάφερε να κάνει δύο παιδιά και ζούσε μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή. Το 1971, αποφάσισε να γίνει καθηγητής, ωστόσο διάφορες καταγγελίες για άσεμνες επιθέσεις σε μικρά παιδιά, τον ανάγκασε να μετακινείται από σχολείο σε σχολείο, και τελικά κατέληξε σε ένα σχολείο στο Ροστόφ.
Δολοφονίες
Η σεξουαλική του ανικανότητα τον στοίχειωνε όλη του τη ζωή και ποτέ δεν ξεπέρασε το αίσθημα κατωτερότητας. Αργότερα κατέθεσε ότι ένιωθε να πνίγεται από τις σεξουαλικές του ορμές, τις οποίες δεν μπορούσε να ικανοποιήσει. Ανικανότητα, οργή, ντροπή και ζήλεια, έκαναν ένα θανατηφόρο συνδυασμό που εκδηλώθηκε για πρώτη φορά το 1978.
Παρόλο που δεν αποδείχθηκε ποτέ, καθώς συνελήφθη ένας άλλος άνθρωπος και καταδικάστηκε γι ‘αυτό το έγκλημα, πιστεύεται ότι ο πρώτος φόνος του Αντρέι ήταν της 9χρονης Γέλενα Ζακότνοβα το Σεπτέμβριο του 1978. Βρέθηκαν κηλίδες του αίματος της κοντά στο σπίτι του, ενώ η περιγραφή του ανθρώπου που έδωσαν οι μάρτυρες για τον άνδρα που ήταν με το κοριτσάκι λίγο πριν πεθάνει, ήταν αρκετά κοντά στον Τσικατίλο.
Λίγο μετά τη δολοφονία της Γέλενα Ζακόβνοβα, άρχισαν να εμφανίζονται περισσότερα θύματα, τα οποία είχαν τα σημάδια των βασανιστηρίων που υπέστη το πρώτο θύμα. Ο Τσικατίλο συνήθιζε να βρίσκει τα θύματα του σε στάσεις των λεωφορείων ή σε σιδηροδρομικούς σταθμούς και φερόταν σε όλα με τον ίδιο τρόπο. Τα μαχαιρώνε για να τα υποτάξει, και περιστασιακά ακρωτηρίαζε το σώμα τους με τα δόντια του ή προσπαθούσε να έχει σεξουαλική επαφή μαζί τους, πριν τα καλύψει με φύλλα και χώμα για να κρύψει τα αποδεικτικά στοιχεία.
Το πιο φρικτό σημείο των δολοφονιών του, το οποίο έγινε αργότερα και η υπογραφή του, ήταν ότι εβγαζε τα μάτια των θυμάτων του, γιατί πίστευε ότι η εικόνα του δολοφόνου εμφανιζόταν στην κόρη του ματιού τους, και έτσι θα τον έπιαναν. Αφού πέθαιναν, ο Τσικατίλο συνήθιζε να κόβει κομμάτια του σώματος τους με τα δόντια του, τα οποία κρατούσε σαν τρόπαια. Αγαπημένο του ενθύμιο ήταν η μήτρα των γυναικών, για την οποία έλεγε: “Μου αρέσει να τη μασουλάω. Είναι τόσο ροζ και μαλακή”.
Σύλληψη και Εκτέλεση
Συνολικά, ο Τσικατίλο διέπραξε 56 δολοφονίες, με τα περισσότερα θύματα του να είναι νεαρά κορίτσια.
Η αστυνομία χρειάστηκε λίγα χρόνια για να τον καταδικάσει. Συνελήφθη και απελευθερώθηκε πολλές φορές μέσα σε τέσσερα χρόνια. Η πιο αξιοσημείωτη απελευθέρωσή του ήταν όταν η αστυνομία ανακάλυψε ότι ο τύπος του αίματος του δεν ταίριαζε με το δείγμα σπέρματος που βρέθηκε στο θύμα. Αργότερα ανακαλύφθηκε πως ο δολοφόνος ήταν ένα από τα ελάχιστα άτομα στον κόσμο που το αίμα και το σπέρμα του παρουσίαζαν διαφορές.
Τελικά, το 1990 ο Τσικατίλο συνελλήφθη και δεν απελευθερώθηκε ποτέ. Η δίκη του ξεκίνησε το 1992 και ο ίδιος προσπάθησε να παραστήσει τον τρελό, ελπίζοντας να καταλήξει σε ψυχιατρική κλινική κι όχι στη φυλακή. Οι προσπάθειες του δεν καρποφόρησαν και το δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο για 52 δολοφονίες.
Την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 1994, εκτελέστηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι, και έλαβε, όπως είπαν στο δικαστήριο, “την μόνη ποινή που του αξίζει”.
