Προσαρμόζοντας τις κινήσεις του ευρύτερα στην πολιτική σκακιέρα αλλά και εστιάζοντας ταυτόχρονα στο μεγάλο στοίχημα της εσωτερικής ανασυγκρότησης κινείται το ΚΙΝΑΛ, «τρέχοντας» σε δύο παράλληλες διαδρομές, που συνιστούν, ωστόσο, και συγκοινωνούντα δοχεία.
Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τις τοποθετήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη το τελευταίο διάστημα μπορεί να συμπεράνει ότι η Χαρ. Τρικούπη επιχειρεί να χτίσει ένα δικό της, διακριτό αφήγημα σε ένα σκηνικό με ολοένα και πιο προεκλογικά χαρακτηριστικά. Είτε ο πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ μιλάει για «δίλημμα μεταξύ νικητών και ηττημένων», είτε για «σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση», απαντώντας στο επίμονο ερώτημα για μετεκλογικές συνεργασίες, η στόχευσή του είναι σαφής: πέρα από το πολιτικό περιεχόμενο του όρου, προσβλέπει και στο να αποκρούσει μια σεναριολογία που κατατάσσει την παράταξη απλώς στην κατηγορία των εν δυνάμει κυβερνητικών συμμάχων.
Με απλά λόγια, η Χαρ. Τρικούπη επιχειρεί να μετατοπίσει το επίκεντρο της συζήτησης από το «με ποιους θα πάτε», στο «εμείς θα επιβάλουμε τις θέσεις μας», όπως λέγεται. Αναδεικνύει, έτσι, μια καθαρή άνοδο στις κάλπες της απλής αναλογικής όχι μόνο ως αντικειμενικό στόχο που θα την «ανεβάσει κατηγορία» αλλά και ως «αντίβαρο» στη συμπιεστική συζήτηση περί συμμαχιών.
«Σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας ή αν προδιαγράφεται ένα τέτοιο σκηνικό, πιέσεις θα ασκηθούν και από τη Ν.Δ. και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μεν θα μας κατηγορούν ότι υπονομεύουμε την πολιτική σταθερότητα, οι δε ότι αν δεν συνεργαστούμε, θα χάσουμε την ευκαιρία να ρίξουμε μια δεξιά κυβέρνηση», εκτιμούσε στην «Κ» παλαιό πασοκικό στέλεχος, περιγράφοντας ένα πιθανό σκηνικό κατά το οποίο το ΚΙΝΑΛ θα βρισκόταν μεταξύ αντίρροπων πιέσεων μέσα σε ένα πολωτικό κλίμα.
Σε κάθε περίπτωση, τα παραπάνω σκιαγραφούν μια στρατηγική που φαίνεται πως θα διατηρηθεί έως τις εκλογές, τις οποίες, άλλωστε, οι εσωκομματικές εκτιμήσεις τοποθετούν σε μεγάλο ποσοστό εντός του έτους.
Το δικό της διακριτό αφήγημα σε ένα σκηνικό πολιτικής πόλωσης επιχειρεί να επικοινωνήσει η Χαρ. Τρικούπη, ενώ παράλληλα το βάρος πέφτει και στην κομματική ανασυγκρότηση.
Θα ευνοούσε, όμως, ένα σενάριο πρόωρων εκλογών; Στη Χαρ. Τρικούπη ευλόγως απαντούν απερίφραστα «ναι», μια και το ερώτημα τίθεται εν μέσω δημοσκοπικού άλματος, με το μομέντουμ να είναι αναμφισβήτητα θετικό.
Από την άλλη πλευρά, μόλις 2,5 μήνες μετά την εκλογή της και με την πανδημία να θέτει αξεπέραστα εμπόδια, η νέα ηγεσία δεν είχε την ευκαιρία να κινηθεί όπως θα ήθελε στο πεδίο της εσωτερικής αναδιοργάνωσης, όσον αφορά κυρίως την οργάνωση της βάσης και την «επικοινωνία» με τους 270.000 ψηφοφόρους της 5ης Δεκεμβρίου. Σε αυτό το πεδίο, το προσεχές τρίμηνο είναι εκ των πραγμάτων καθοριστικής σημασίας, μια και το συνέδριο (τέλη Μαΐου – αρχές Ιουνίου) θα πρέπει να βρει την παράταξη με θεμελιωμένη την ανασυγκρότησή της σε επίπεδο οργανώσεων.
Τις επόμενες 90 ημέρες, λοιπόν, θα «τρέξουν» σταδιακά τόσο οι εκλογές οργανώσεων και συνέδρων όσο και τα περιφερειακά συνέδρια που θα οδηγήσουν στην κεντρική εκδήλωση. Παράλληλα, κεντρικό ρόλο στο εγχείρημα θα έχει και ο Νίκος Ανδρουλάκης, με «δημόσιο προσκλητήριο» στην ευρεία εκλογική δεξαμενή της εσωκομματικής κάλπης, ενώ έτοιμο είναι και το πρότζεκτ του «ψηφιακού κόμματος», το οποίο, όπως λέγεται, θα παρουσιαστεί άμεσα. Ολα τα παραπάνω συναποτελούν επί της ουσίας το προσυνεδριακό έδαφος του ΚΙΝΑΛ, το οποίο θα λειτουργήσει και ως άτυπο πεδίο «ανίχνευσης» για τα ψηφοδέλτια, επίσης ένα σημείο-κλειδί με φόντο τις εκλογές.
Η αρμόδια επιτροπή, υπό τον Βαγγέλη Αργύρη, έχει ήδη ξεκινήσει το «σκανάρισμα», ενώ, όπως λέγεται στη Χαρ. Τρικούπη, το ενδιαφέρον στελεχών είναι αυξημένο λόγω και της προοπτικής για σημαντική αύξηση εδρών του ΚΙΝΑΛ. Ειδικότερα στην Αττική αναμένονται σημαντικές είσοδοι νέων «παικτών», που προμηνύουν ανακατατάξεις, όπως των υποψηφίων για την ηγεσία Παύλου Χρηστίδη (Νότιος Τομέας) και Παύλου Γερουλάνου (Α΄ Αθηνών), αλλά και του γραμματέα της παράταξης, Μανώλη Χριστοδουλάκη (Ανατολική Αττική).
Τέλος, ένα πεδίο στο οποίο αναμένεται αργά ή γρήγορα δραστηριότητα είναι και αυτό των «μεταγραφών», αν μιλήσουμε με… ποδοσφαιρικούς όρους. Αλλωστε, συν τοις άλλοις, οι εσωκομματικές εκλογές είχαν και πρόσημο διεύρυνσης, το οποίο στόχος είναι να κεφαλαιοποιηθεί όχι μόνο σε επίπεδο ψηφοφόρων αλλά και στελεχών. Τα σενάρια για «φλερτ» είναι αρκετά, ειδικά με ροπή προς τα αριστερά, ωστόσο οι όποιες επιλογές θα «φιλτραριστούν» προσεκτικά. Ενα πρόσωπο που, πάντως, φέρεται να συγκεντρώνει αρκετές πιθανότητες μετακόμισης στη Χαρ. Τρικούπη είναι ο πρώην ανεξάρτητος, πλέον, ευρωβουλευτής (πρώην ΣΥΡΙΖΑ) Κώστας Χρυσόγονος.
Εσωκομματικές ισορροπίες
Το συνέδριο θα αποτελέσει, εκτός των άλλων, και το πρώτο σαφές δείγμα γραφής για το νέο εσωτερικό παζλ του ΚΙΝΑΛ, το οποίο υπέστη ραγδαίες ανακατατάξεις το τελευταίο τετράμηνο και βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Σε κάθε περίπτωση, σε χρόνο ενεστώτα, για πρώτη φορά από τις εκλογές της 5ης Δεκεμβρίου το εσωκομματικό σκηνικό αρχίζει δειλά να αναδύεται από τον πυθμένα του ενδιαφέροντος τις τελευταίες εβδομάδες. Οι έμμεσες αιχμές του Ανδρέα Λοβέρδου περί «ισαποστακισμού», η κριτική από συγκεκριμένα στελέχη για τη Novartis και τα μηνύματα του Ευάγγελου Βενιζέλου σε πρόσφατη συνέντευξή του δεν προκάλεσαν, μεν, ισχυρές αναταράξεις (ειδικά αν συγκριθούν με το πρόσφατο παρελθόν), ωστόσο δεν πέρασαν απαρατήρητα από το ραντάρ της ηγεσίας.
Οι χειρισμοί που ακολούθησαν αποτύπωσαν ότι, εύλογα, η Χαρ. Τρικούπη δεν προτίθεται να ανεβάσει τους τόνους εντός των τειχών, κάτι που, άλλωστε, θα αποτελούσε «παραφωνία» στο ευρύτερο κλίμα, δέκα μόλις εβδομάδες μετά τις εσωκομματικές εκλογές. Ωστόσο, ως περιστατικά θα μπορούσαν να εκληφθούν και ως ενδείξεις ότι η «περίοδος χάριτος», όπως λέγεται, για τον Νίκο Ανδρουλάκη δεν θα διαρκέσει επ’ άπειρον.
