Του Απόστολου Κατσιφάρα
Η Γερμανία, που είναι η παραγωγική και οικονομική ναυαρχίδα της Ευρώπης σιγά-σιγά μπαίνει σε οικονομικές περιπέτειες. Οι απολύσεις και το κλείσιμο των εργοταξίων της αυτοκινητοβιομηχανίας WV προμηνύει την αρχή νέων δοκιμασιών.
Η ΕΕ, όμως, οικονομικά και παραγωγικά συνεχίζει να είναι εξασθενημένη και πλήρως εξαρτημένη, ενεργειακά, από τρίτες χώρες ανταγωνιστικές, επιβαρύνοντας περαιτέρω την ίδια την οικονομία, καθώς και τα κράτη-μέλη της, που είναι τα πιο αδύναμα.
Ο πρωθυπουργός μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον, μετά από τους ακριβοπληρωμένους πανηγυρισμούς περί «επιτυχιών» και «θαύματος», ψέλλισε ότι μπορεί να έλθει νέα παγκόσμια κρίση, αλλά απέφυγε -σκόπιμα- να κάνει σχόλια για την πραγματική κατάσταση στην Ελλάδα, που οι δείκτες είναι άκρως ανησυχητικοί.
Πως έχει η κατάσταση:
-Το Δημόσιο Χρέος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εκτινάχτηκε στα 406 δις ευρώ, τέλος του 2023, δηλαδή πολύ μεγαλύτερο από όταν μπήκαμε στα μνημόνια. Με απλά λόγια, 12 χρόνια θυσίες του λαού πάνε στράφι και η κατάσταση αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει.
-Το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών, που είναι και ο καθρέπτης της πραγματικής παραγωγής, εξελίσσεται σε μεγάλο πονοκέφαλο. Από το 2020 μέχρι το 2023 καταγράφεται μια αναζωπύρωση. Το μέσο ετήσιο επίπεδο είναι 7% του ΑΕΠ, ενώ διαμορφώθηκε σε 14,61 δις € όταν το α’ 7μηνο του 2024 καταγράφει έλλειμμα 8,6 δις €.
-Το συνολικό Ιδιωτικό Χρέος Νοικοκυριών και Επιχειρήσεων ήταν 371,3 δις € στην αρχή του τρέχοντος έτους, έχοντας αυξηθεί κατά 11%, από το 2019 που ήταν 333 δις €, ενώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές ανέρχονται στα 224 δις € και αντιπροσωπεύουν το 60 % του χρέους.
-Τα Καρτέλ λειτουργούν ανενόχλητα στην αγορά της Ενέργειας, των Τραπεζών και Καταστημάτων Τροφίμων, ροκανίζοντας τα πενιχρά εισοδήματα των Ελλήνων από τη μισθωτή εργασία και τις συντάξεις, δυσκολεύουν δε την καθημερινή λειτουργία των μικρών επιχειρήσεων.
-Οι φορείς του Δημοσίου ξεκίνησαν πάλι να μπαίνουν στο φαύλο κύκλο των νέων χρεών, στην Περιφέρειά μας, που κάναμε αγώνα όχι μόνο να την ξεχρεώσουμε, αλλά να κάνουμε και σεβαστό ταμείο σήμερα, που χρωστάει σε εργολάβους μόνο 35 εκατ. €.
-Τα διαθέσιμα οικονομικά εργαλεία, που έχει η χώρα και είναι σημαντικά (ΕΣΠΑ-Ταμείο Ανάκαμψης), καθώς και τα διαθέσιμα χρήματα από εσωτερική φορολογία, είναι παγιδευμένα στη γραφειοκρατία και την πελατειακή αντίληψη που διακατέχει το Μαξίμου.
Στην Ελλάδα του 2024, δυστυχώς, έχουμε ξεχάσει τη λέξη παραγωγικότητα. Εδώ συμβαίνει το εξής παράλογο: οι εξαντλητικοί φόροι σε συνδυασμό με την παρατεταμένη ακρίβεια και αισχροκέρδεια έφεραν μεν αύξηση στα ταμεία του κράτους, αλλά μείωσαν κατακόρυφα την ποιότητα ζωής.
Με λίγα λόγια, έχουμε μια οικονομία πρωτογενώς αναιμική, που βαθαίνει στην κρίση με αύξηση χρέους, μείωση παραγωγικότητας και έναν Ελληνα, που πνίγεται στον φόβο και την αδυναμία να τα βγάλει πέρα.
Οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες διογκώνονται, η μεσαία τάξη συρρικνώνεται και οι «λίγοι» και «ημέτεροι» της εξουσίας αυξάνουν τον πλούτο τους με την ανοχή και τη διευκόλυνση της κυβέρνησης. Συνδυασμός εκρηκτικός, επικίνδυνος και προσβλητικός για τους πολλούς και το δημόσιο συμφέρον.
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά οι πάντες σιωπούν. Αλήθεια γιατί;
Αρχηγοί κομμάτων, επιτελείς τους, διακεκριμένοι οικονομολόγοι, αντικειμενικοί δημοσιογράφοι, δεν βλέπουν ότι η πατρίδα μας είναι στα πρόθυρα μιας νέας οικονομικής δοκιμασίας; Αλήθεια γιατί;
Δεν αφυπνίζονται και δεν μιλούν καθαρά, γιατί δεν κρούουν το καμπανάκι κινδύνου που σε συνδυασμό με τη ρευστότητα στα γεωπολιτικά κάνουν την κατάσταση εκρηκτική και επικίνδυνη.
Δεν μπορούν, δεν θέλουν, αισθάνονται πολλοί αδύναμοι να σηκώσουν το βάρος της αλήθειας και της περηφάνιας.
Δεν βλέπουν ότι η χώρα πηγαίνει πάλι στα βράχια;
