Ο Γιάννης Σεβαστόπουλος, με πτυχίο Αρμονίας και Βυζαντινής Μουσικής, είναι δεξιοτέχνης του λαούτου και μετρά σημαντικές συνεργασίες στα 13 χρόνια πορείας του στη μουσική, με πιο πρόσφατη τη σύμπραξή του με τη Ζωή Τηγανούρια στο κομμάτι «Ανάθεμά σε».
Παράλληλα, ασκεί την επιστήμη του στο σύγχρονο οδοντιατρείο του στο Ίλιον, ενώ είναι και εθελοντής οδοντίατρος στο Κοινωνικό Οδοντιατρείο του δήμου του. «Με την πρώτη σκέψη, είναι δύο κόσμοι διαφορετικοί» λέει ο ίδιος στην «Espresso» απαντώντας σε ερώτησή μας για τον τρόπο με τον οποίο συμβαδίζουν στη ζωή του η τέχνη και η επιστήμη. «Η μεν επιστήμη διέπεται από λογική και αντικειμενικότητα, η δε τέχνη, από ελευθερία της σκέψης και φαντασία. Στην πραγματικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και η μία βοηθά στην εξέλιξη της άλλης. Για παράδειγμα, η αισθητική ενός καλλιτέχνη θα βγει και στον τρόπο που παίζει μουσική και στον τρόπο που ασκεί την οδοντιατρική. Η συνύπαρξη αυτών των δύο γίνεται με πολλές στερήσεις από τον προσωπικό μου χρόνο και με πολύ αυστηρό πρόγραμμα, ώστε να γίνονται και τα δύο σε υψηλό επίπεδο» εξηγεί.
Χρόνος για μελέτη
Ωστόσο τι του αρέσει περισσότερο και τι τον δυσκολεύει σε καθέναν από αυτούς τους δύο διαφορετικούς επαγγελματικούς κόσμους; «Στη μουσική αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι να ταξιδεύω, να γνωρίζω νέους τόπους, ντόπιους ανθρώπους, να τους συναναστρέφομαι και να μαθαίνω τα ήθη και τα έθιμά τους. Στην οδοντιατρική μού αρέσει να ενημερώνομαι για την εξέλιξη της σύγχρονης οδοντιατρικής, να θεραπεύω με την κατάρτιση συνολικού σχεδίου και στο τέλος να έχω έναν ασθενή καθ’ όλα υγιή, με πλήρη λειτουργικότητα και αισθητική. Αυτό που προκαλεί δυσκολίες και στα δύο επαγγέλματα είναι ο χρόνος που πρέπει να αφιερώνω για μελέτη, ώστε να εξελίσσομαι» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Λόγω του Covid-19 υπάρχει στασιμότητα στον χώρο της μουσικής» επισημαίνει στη συνέχεια της κουβέντας μας, καθώς αυτή οδηγείται στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε. «Δυστυχώς ο κλάδος των τεχνών έχει πληγεί περισσότερο απ’ όλους, καθώς δεν επιτρέπεται η εργασία, χωρίς καμία μέριμνα από την Πολιτεία. Η οδοντιατρική, από την άλλη μεριά, είναι ένα επάγγελμα υψηλού κινδύνου αυτή την εποχή, στην οποία καλούμαστε όλοι να τηρούμε τα πρωτόκολλα (ενδυμασία, απολύμανση – αποστείρωση, τήρηση αποστάσεων)» τονίζει ο επιστήμονας-καλλιτέχνης, ο οποίος δηλώνει «παρών» ως εθελοντής και στο Κοινωνικό Οδοντιατρείο του Δήμου Ιλίου.
«Στις δύσκολες αυτές μέρες ο εθελοντισμός αποτελεί φάρο για ανθρώπους που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος της ιδιωτικής οδοντιατρικής. Είναι μια εμπειρία που σε γεμίζει συναισθήματα αγάπης και προσφοράς, γιατί εξυπηρετεί τον πραγματικό σκοπό των σπουδών μου» σημειώνει.
