Βάσει της ίδιας λογικής, ο συνομήλικός του, Μαξ Γουόλ, παρόλο το ιστορικό καρδιοπάθειας και ευαισθησίας, παρά την προ τριετίας επέμβαση στην καρδιά του, δεν θα μπορούσε να πάθει ανακοπή, έτσι απλά και ξαφνικά, φορτισμένος από τον χαμό ενός από τους κολλητούς του. Η δυσπιστία των Ιρλανδών και η επιλογή της απευθείας διερεύνησης, εκτός των άλλων, θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνιστούν μια έμμεση μομφή εναντίον των Ελλήνων αρμοδίων. Πολύ απλά οι Ιρλανδοί δείχνουν ότι δεν εμπιστεύονται τον καθ’ ημάς μηχανισμό διερεύνησης των δύο θανάτων από την ΕΛ.ΑΣ., τον ιατροδικαστή, τον εισαγγελέα που επιλαμβάνεται κ.ο.κ.
Εν τω μεταξύ, ως προς την καθαυτό θλιβερή και μακάβρια πτυχή της υπόθεσης, οι σοροί των δύο νέων έχουν μεταφερθεί στην Ιρλανδία και την ιδιαίτερη πατρίδα τους, το προάστιο του Δουβλίνου, Ντόνιμπρουκ. Εκεί θα γίνουν οι δύο κηδείες τις επόμενες ημέρες. Ο Γουόλ θα ταφεί τη Δευτέρα και ο Ο’Ντόνελ την Τετάρτη, κατόπιν, φυσικά, της επικήδειας τελετής σύμφωνα με το τυπικό της Καθολικής Εκκλησίας. Εξάλλου, το ιδιωτικό σχολείο όπου φοιτούσαν τα δύο παιδιά, το Κολέγιο του Αγίου Μιχαήλ, προβάλλει τους δεσμούς του με την επίσημη θρησκεία της Ιρλανδικής Δημοκρατίας, αφού έχει ιδρυθεί το 1944 από μια εκκλησιαστική οργάνωση του Δουβλίνου.
Καθώς η σχολική κοινότητα του κολεγίου, αλλά και ευρύτερα η Ιρλανδία θρηνεί τη δίδυμη απώλεια, οι οικογένειες των νεκρών φροντίζουν για την προστασία της μνήμης τους. Για τον Μαξ αναφέρεται, π.χ., ότι «ήταν μια προσωπικότητα μεγαλύτερη από τη ζωή (σ.σ.: εννοώντας ότι είχε πολλές και μεγάλες δυνατότητες), ένα παιδί-πηγή μεγάλης χαράς για την οικογένεια και τους φίλους του. Στη διάρκεια του σύντομου βίου του αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις και δοκιμασίες, αντεπεξήλθε με ισχυρή θέληση και γενναιότητα, παραμένοντας πάντα θετικός και λαμπερός, γεμάτος ζωή και ευθυμία».
Στον ίδιο τόνο, οι συγγενείς του Αντριου του αφιέρωσαν φράσεις όπως ότι «είχε έναν χαρακτήρα ζωηρό και μια ευγενική καρδιά. Διέθετε οξυμμένη αίσθηση του χιούμορ, με το οποίο φώτιζε ακόμη και την πιο σκοτεινή μέρα όσων τον συναναστρέφονταν. Η συμπεριφορά και οι τρόποι του τον έκαναν γοητευτικό, είχε πάθος για τον αθλητισμό, ενώ ήταν αιώνια και απαρέγκλιτα πιστός στους φίλους και τους συγγενείς του τόσο στην Ιρλανδία όσο και τη Βρετανία».
Διακοπές… στο Κέντρο Υγείας
Στην Ιο, μαζί με την αποστολή της ιρλανδικής αστυνομίας, κατέφτασαν επίσης Ιρλανδοί δημοσιογράφοι, οι οποίοι επιδόθηκαν στη δική τους έρευνα κάνοντας ανταποκρίσεις γύρω από τις συνθήκες που επικρατούν στο περιβάλλον ενός καθιερωμένου και διεθνούς αίγλης «party island». Κοινός τόπος στα ρεπορτάζ είναι μια υφέρπουσα a priori ενοχοποίηση της Ιου, εξ ου και οι επανειλημμένες αναφορές στις «vomves», ήτοι τα νοθευμένα ποτά-μπόμπες. Σε πλήρη αντίθεση με το κλίμα που καλλιεργείται εις βάρος του νησιού, ιδιοκτήτης μπαρ διαβεβαιώνει στο «ΘΕΜΑ» ότι «δεν υπάρχουν “μπόμπες”. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή τη στιγμή στην Ιο υπάρχουν 1.500 Βρετανοί -και όχι μόνο- πιτσιρικάδες, παιδιά του λυκείου, που πίνουν δίχως αύριο, επειδή στη χώρα τους απαγορεύεται το αλκοόλ στην ηλικία τους. Τα παιδιά αυτά μπορεί, π.χ., με τέσσερις μπίρες να πέσουν λιπόθυμα. Ποιες “μπόμπες” λοιπόν;».
Μετά το τραγικό περιστατικό, ενώ η Ιος εκκενωνόταν από τους περίπου 1.000 Ιρλανδούς νεαρούς οι οποίοι ματαίωσαν άρον άρον και υπό το κράτος σοκ τις διακοπές που ονειρεύονταν επί χρόνια, κάποιοι άλλοι συμπατριώτες τους, μεγαλύτεροι σε ηλικία και με αποστολή να μάθουν πώς χάθηκαν οι δύο μαθητές, ακολούθησαν το αντίθετο δρομολόγιο, από το Δουβλίνο στις Κυκλάδες.
Παρ’ όλα αυτά, η παρουσία των Ιρλανδών αστυνομικών και, ίσως ακόμη περισσότερο, των ρεπόρτερ επέτεινε την ενόχληση και την αναστάτωση στην Ιο. Ενα από τα πιο εξωστρεφή νησιά του Αιγαίου, συνώνυμο του YOLO (You Only Live Once – Ζεις μονάχα μία φορά), κλείστηκε ερμητικά στον εαυτό του. Στις αναφορές τους οι ξένοι δημοσιογράφοι υπογραμμίζουν ότι στην Ιο αντιμετωπίζονται με επιφυλακτικότητα από τους ντόπιους ή ακόμη και με απροκάλυπτη εχθρότητα (του τύπου «εδώ δεν θέλουμε δημοσιογράφους»).
Ιδιαίτερα κατά τις νυχτερινές ώρες, σε καθημερινή βάση καταγράφονται 20-30 επείγουσες διακομιδές ασθενών. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, με κατά μέσο όρο 25 περιπτώσεις που χρήζουν περίθαλψης για καθεμία από τις περίπου 60 ημέρες της υψηλής τουριστικής περιόδου (Ιούλιος – Αύγουστος), το σύνολο εκτινάσσεται στους 1.500 ασθενείς. Με τόση κίνηση το Κέντρο Υγείας στη high season ελάχιστα διαφέρει από κεντρικό νοσοκομείο σε εφημερία. Στην πλειονότητά τους τα περιστατικά αφορούν, κατά αξιολογική σειρά, παρενέργειες από βαριά μέθη, χρήση ναρκωτικών, τροχαία ατυχήματα και καρδιολογικά προβλήματα.
Λιπόθυμοι από αλκοόλ
Η δε μέθη οδηγεί στο Κέντρο Υγείας, σε κατάσταση λιποθυμίας, κυρίως εφήβους (νοούμενους ως teenagers, δηλαδή έως 19 ετών), ακριβώς όπως οι δύο νεκροί Ιρλανδοί. Γι’ αυτό και το στερεότυπο περί ατελείωτης κραιπάλης των νέων δεν είναι εντελώς αβάσιμο και συκοφαντικό για το νησί. Το αντίθετο μάλλον. Οπότε, σχεδόν αναπόφευκτα, η κατάσταση δημιουργεί ένα πεδίο όπου ευδοκιμεί η καλλιέργεια προκαταλήψεων και αυτοεπιβεβαιούμενων προφητειών. Η Ιος στιγματίζεται συλλήβδην ως το «νησί της εφηβικής ακολασίας» δικαίως, αδίκως ή σε οποιαδήποτε ενδιάμεση διαβάθμιση κακοφημίας. Σύμφωνα με εκτίμηση έγκυρων τοπικών παραγόντων, κάθε καλοκαίρι στο νησί σημειώνονται 5-6 θανατηφόρα δυστυχήματα, όλα σε άμεση ή έμμεση συνάρτηση με την υπερκατανάλωση αλκοόλ.
Οι «vomves»
Επί της ουσίας, η πρώτη ιατροδικαστική εξέταση των νεκρών από τις ελληνικές αρχές δεν ανέδειξε οποιοδήποτε εύρημα συμβατό με εγκληματική ενέργεια – ακόμη και εξ αμελείας, όπως το σερβίρισμα «μπόμπας» σε κάποιο από τα μπαρ της Χώρας. Συγκεκριμένα, περίπου στις 9.20 το πρωί της περασμένης Κυριακής και μετά από πολύωρη έρευνα, η σορός του Αντριου Ο’Ντόνελ εντοπίστηκε στο σημείο Γερμανώλη, σε απόκρημνη και βραχώδη πλαγιά, πάνω από το λιμάνι του νησιού. Οι τραυματισμοί και τα σημάδια στο σώμα του 18χρονου έδειχναν να συνάδουν με ακούσια πτώση και ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι.
Μια πρώτη εξήγηση του συμβάντος, όπως παρουσιάστηκε στα ιρλανδικά ΜΜΕ από την εκπρόσωπο της ΕΛ.ΑΣ., αστυνόμο Κωνσταντία Δημογλίδου, περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία: μετά τη 01.30 τη νύχτα της Παρασκευής 30 Ιουνίου προς Σάββατο 1η Ιουλίου, ο Ο’Ντόνελ αποσπάστηκε από τους φίλους του, προτιμώντας να επιστρέψει μόνος και νωρίτερα από τους υπόλοιπους στον ξενώνα όπου είχε καταλύσει η περίπου 20μελής ομάδα αποφοίτων λυκείου από το St. Michael’s College του Δουβλίνου. Οπως εκτίμησε η κυρία Δημογλίδου, «ο νεαρός θα πρέπει να έχασε τον δρόμο του και να έπεσε από κάποιο ύψωμα». Η απουσία του Αντριου έγινε αντιληπτή από τον συνομήλικό του που τον είδε τελευταίος το προηγούμενο βράδυ. Οι συμμαθητές του από την Ιο, όπως και οι γονείς του από την Ιρλανδία επιχείρησαν δεκάδες φορές να επικοινωνήσουν μαζί του καλώντας τον στο κινητό του τηλέφωνο. Στις 9 το βράδυ του Σαββάτου ενημερώθηκε η Αστυνομία για την εξαφάνισή του. Το επόμενο πρωί, σχεδόν αθέατο πίσω από τους θάμνους, ανευρέθη άψυχο το σώμα του παιδιού.
Μερικές ώρες αργότερα, γύρω στις 2 το μεσημέρι, εν αναμονή της επιβίβασης στο πλοίο για την εσπευσμένη απομάκρυνση από το νησί, ο Μαξ Γουόλ έπαθε ανακοπή στο λιμάνι της Ιου. Η κατεπείγουσα διακομιδή του στο Κέντρο Υγείας απλώς πιστοποίησε τον θάνατό του. Οι σοροί τους μεταφέρθηκαν στον Πειραιά, όπου διενεργήθηκαν οι προβλεπόμενες από τον νόμο ιατροδικαστικές εξετάσεις, με λήψη δείγματος από το αίμα και τους ιστούς τους. Και ενώ σε πρώτη φάση δεν ανιχνεύτηκε κάτι ύποπτο, η εισαγγελέας Πρωτοδικών Νάξου παρήγγειλε τη διενέργεια ελέγχων σε σημεία πώλησης και κατανάλωσης αλκοόλ ανά την Ιο. Η ενέργεια αυτή ερμηνεύτηκε αμέσως από τα ιρλανδικά και βρετανικά ΜΜΕ ως απόδειξη ότι υπάρχει υπόνοια δηλητηρίασης των παιδιών από νοθευμένο αλκοόλ. Παρ’ όλα αυτά, η εισαγγελέας Αικατερίνη Λύρα διευκρίνισε ότι οι έλεγχοι αποτελούν μέρος της προβλεπόμενης τυπικής διαδικασίας και τίποτα περισσότερο.
Συναφώς, την περασμένη Δευτέρα η ΕΛ.ΑΣ. ανακοίνωσε ότι η Διεύθυνση Οικονομικής Αστυνομίας πραγματοποιεί ελέγχους, ειδικά στην Ιο, «για την τήρηση της ασφαλιστικής, φορολογικής και τελωνειακής νομοθεσίας». Σε εφόδους που έγιναν σε οκτώ επιχειρήσεις (κλαμπ και μπαρ) του νησιού βεβαιώθηκαν 28 παραβάσεις διαφόρων τύπων. Και για ένα εξ αυτών των καταστημάτων κινήθηκε η διαδικασία 48ωρης αναστολής λειτουργίας. Επίσης, η Οικονομική Αστυνομία δέσμευσε προσωρινά 14 σφραγισμένες φιάλες οινοπνευματωδών ποτών προκειμένου να αποσταλούν στο Γενικό Χημείο του Κράτους για έλεγχο – μια διαδικασία που, όπως είναι ευνόητο, θα καταλήξει σε πόρισμα ύστερα από κάποιες ημέρες.
Εν τω μεταξύ, στα αγγλόφωνα media ανακυκλώνεται η επισήμανση ότι «το φαινόμενο της νοθείας στα ποτά που σερβίρονται σε μαγαζιά της Ιου και άλλων ελληνικών νησιών δεν είναι καινούριο. Οι “vomves” παρασκευάζονται από ασυνείδητους ιδιοκτήτες μπαρ, οι οποίοι αναμειγνύουν τα κανονικά ποτά με χαμηλότερης ποιότητας αλκοολούχα προϊόντα ή ακόμη και με βιομηχανικό οινόπνευμα, με στόχο το κέρδος και τη φοροδιαφυγή. Για παράδειγμα, πρόσφατα, τον Φεβρουάριο, μια 18μελής ομάδα Ελλήνων μαθητών χρειάστηκε να νοσηλευτεί στο Νοσοκομείο Πατρών ύστερα από κατανάλωση νοθευμένων ποτών».
Φτηνά σφηνάκια
Ο θάνατος των δύο 18χρονων Δουβλινέζων συνέτριψε μια ολόκληρη προσωρινή «παροικία» εκατοντάδων παιδιών από την Ιρλανδία στην Ιο, υποχρεώνοντάς τους σε ένα σαρωτικό ομαδικό hangover. Μετά τη συμβολική απόδοση τιμών στους νεκρούς, με μια ναυτικού σχηματισμού παράταξη στο λιμάνι του νησιού, οι Ιρλανδοί απόφοιτοι λυκείου έσπευσαν να απομακρυνθούν. Να δραπετεύσουν άρον άρον από ένα μέρος που μέχρι πρότινος ήταν μυθοποιημένο στη φαντασία τους, επενδεδυμένο από γενιά σε γενιά εφήβων με συμβολισμούς ενηλικίωσης και απελευθέρωσης, κυρίως ως το νησί όπου, επιτέλους, θα μπορούσαν να πιουν όσο αλκοόλ άντεχαν, χωρίς κανένας να απαιτεί επίδειξη ταυτότητας. Ωστόσο, μέσα σε λίγες ώρες, για τα ίδια παιδιά η Ιος ταυτίστηκε με τον τρόμο και τον βαρύ ψυχικό τραυματισμό που παίρνουν μαζί τους αντί άλλου αναμνηστικού.
Αδοξο φινάλε διακοπών με μια ψυχολογική μετάπτωση από τον έβδομο ουρανό του ατελείωτου πάρτυ στα τάρταρα της οδύνης και του πένθους. Παιδιά που επί χρόνια άκουγαν τους μεγαλύτερους να περιγράφουν την Ιο ως έναν παράδεισο ξέφρενου ξεφαντώματος, που ονειρεύονταν τον Ιούνιο της αποφοίτησής τους ως τη διάβαση προς έναν καινούριο και ιδανικό κόσμο, χωρίς δεσμεύσεις και περιορισμούς παρά μόνο με ολοήμερη και ολονύκτια διασκέδαση, με αλκοόλ, χορό -ίσως λίγο χουλιγκανισμό και μερικές καφρίλες-, με ερωτικό παιχνίδι, χωρίς αναστολές, ούτε επιτήρηση κ.λπ. Μια εμπειρία συνολικής απελευθέρωσης ή, μάλλον, μια γερή άγρια γεύση ασωτίας και ελευθεριότητας. Διότι, τι άλλο θα μπορούσε να είναι η Ιος, εκτός από χαρά, χοντρές και αξέχαστες πλάκες τύπου «σφηνάκι με δώρο το χαστούκι», με φιλικές σφυριές στο κεφάλι κερασμένες από το μπαρ, βουτιές σε θάλασσες από λαστιχένια μπαλάκια, φωτιές στις μπάρες κ.λπ.;
Βεβαίως, το εν πολλοίς εξιδανικευμένο όραμα της Ιου κατακρημνίστηκε βίαια με τον θάνατο του Αντριου και του Μαξ. Μια τραγωδία η οποία εξ ορισμού πλήττει άμεσα τη φήμη του νησιού ως «party island» και της δημοφιλίας του ως ενός από τους κορυφαίους προορισμούς στην Ευρώπη, ειδικά για την κατηγορία τουρισμού που τιτλοφορείται ως «Leaving Cert Holidays» (διακοπές του απολυτηρίου από το λύκειο). Η κατηγορία αυτή φέρει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και αποτελεί έναν υπολογίσιμο κλάδο της τουριστικής βιομηχανίας.
Μολονότι αφορά άτομα πολύ νεαρής ηλικίας, στο μεταίχμιο από την εφηβεία στην ενηλικίωση, τα οποία επικεντρώνουν κατά απόλυτη προτεραιότητα την προσοχή τους στο χαμηλό κόστος του αλκοόλ και αδιαφορούν πλήρως, π.χ., για ξενοδοχειακές πολυτέλειες, ανέσεις, γκουρμέ γεύματα, διακριτικότητα, ιδιωτικότητα κ.λπ. Σχηματικά, οτιδήποτε απωθεί έναν τουρίστα μεγαλύτερης ηλικίας συνιστά θέλγητρο για τα γκρουπ των υπερκινητικών νεαρών, αγοριών και κοριτσιών αδιακρίτως. Οταν το ζητούμενο είναι ο εξορκισμός του σχολικού βίου, το κλείσιμο μιας ηλικιακής πόρτας με τον μεγαλύτερο δυνατό πάταγο και με όλη την ωμή ορμή της ανυπομονησίας για την ενηλικίωση, οι προδιαγραφές του «Leaving Cert Holidays» μοιάζουν με το αναποδογύρισμα της κανονικότητας.
Η Ιος, εδώ και δεκαετίες, προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις των ασυγκράτητων εφήβων, τόσο των ντόπιων όσο και των αλλοδαπών. Το νησί απέκτησε brand name στα διεθνή τουριστικά πρακτορεία που ειδικεύονται στον χαμηλού κόστους τουρισμό, σε tour operators που προσφέρουν πακέτα διαμονής και πρόσβασης στην καρδιά του κλάμπινγκ. Ενδεικτικά, ένας νέος ή μια νέα από την Ιρλανδία πληρώνοντας περίπου 400 ευρώ εξασφαλίζει μία εβδομάδα διαμονής στην Ιο -σε κατάλυμα με θέα στον απέναντι τοίχο ή σε φωταγωγό-, ένα βραχιολάκι ελεύθερης εισόδου σε κάποια από τα κλαμπ της Χώρας, πρόσβαση σε πάρτυ, εκπτώσεις για φαγητό, ενοικίαση διτρόχου ή ATV («γουρούνα») κ.ά. Μαζί με τα εισιτήρια, το συνολικό κόστος του ταξιδιού στον κυκλαδίτικο μετεφηβικό παράδεισο δεν υπερβαίνει τα 800 ευρώ. Και μολονότι το δέλεαρ του φτηνού αλκοόλ έχει πάψει, ένεκα πληθωρισμού, να είναι κι αυτό ανόθευτο, εξακολουθεί να αποτελεί ατού της Ιου έναντι άλλων ανταγωνιστικών προορισμών για τους τουρίστες της αποφοίτησης.
«Μείνε όρθιος»
Προϊόντος του χρόνου και παρά την περιορισμένη έκτασή της, η Χώρα της Ιου απέκτησε μια περιοχή με πανομοιότυπα κλαμπ, σαν μια κυψέλη από ξενυχτάδικα, τα οποία βασίζονται όλα στην ίδια συνταγή και απευθύνονται στο ίδιο κοινό: πινακίδες-κράχτες στο λιμάνι και οπουδήποτε μπορεί να αποσπάσουν την ορατότητα διαφημίζουν το τάδε ή το δείνα μπαρ για το φτηνό ποτό, το μουσικό πρόγραμμα και τα παιχνίδια που προσφέρει.
Ολα πάντως τα μαγαζιά αυτής της κατηγορίας λειτουργούν με πρακτικά μηδενικούς περιορισμούς και ελέγχους, καταρχάς ως προς την πραγματική ηλικία της πελατείας τους. Μιλώντας με ντόπιους αναδύονται ως κοινό μυστικό η ανοχή των αρμόδιων δημόσιων υπηρεσιών, η παντελής απροθυμία τους να ελέγξουν το τι γίνεται μέσα στα κλαμπ της Χώρας, ποιος πίνει και τι, αν κυκλοφορούν απαγορευμένες και επικίνδυνες ουσίες κ.λπ. Εξάλλου, στην Ιο έχει αφήσει εποχή ένας συγκεκριμένος διανομέας αλκοολούχων που εφοδίαζε τα μαγαζιά της Χώρας με made in Greece «κλώνους» των πιο γνωστών εισαγόμενων ποτών.
Κινούμενη σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας για κλοπή εταιρικών σημάτων, μια ελληνική ποτοποιία από την επαρχία εμφιάλωνε τα προϊόντα της σε μπουκάλια τα οποία, εκ πρώτης όψεως, δεν έμοιαζαν καθόλου διαφορετικά από τα αυθεντικά – ιδιαίτερα υπό το ημίφως των μπαρ της Χώρας. Δεν ήταν «μπόμπες», ήταν όμως «μαϊμούδες», οι οποίες παρείχαν μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους στο κύκλωμα από τα αυθεντικά ποτά.
Πολυεθνικό κοκτέιλ
Σε αυτό το πεδίο οι τάσεις που επικρατούν έχουν, από πολλές απόψεις, παγιωθεί. Οι εθνικότητες των άρτι αποφοιτησάντων λυκειοπαίδων ξεσαλώνουν στην Ιο με την εξής σειρά: η αρχή του Ιουνίου ανήκει στους Ελληνες, οι οποίοι γιορτάζουν το τέλος της τελευταίας σχολικής χρονιάς σε μικρές ή πολυμελείς παρέες. Ακολουθούν οι Ιρλανδοί και οι Αγγλοσάξονες, οι οποίοι έχουν μια αντίληψη κυριαρχικών δικαιωμάτων στο νησί, κυρίως λόγω των ιρλανδέζικων μπαρ/παμπ, όπου και νιώθουν περισσότερο οικεία. Μετά έρχονται οι Σκανδιναβοί (Σουηδοί, Φινλανδοί, Νορβηγοί, Δανοί).
Οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί δεν έχουν σταθερή περίοδο προσέλευσης, ενώ στην κορύφωση της καυτής τουριστικής περιόδου στο πολυεθνικό κοκτέιλ του νησιού προστίθενται οι Ισραηλινοί και οι Αυστραλοί. Καθώς όμως άπαντες αποβιβάζονται στην Ιο επαρκώς προετοιμασμένοι, εν τέλει ομογενοποιούνται – κάτι που, όπως επισημαίνουν Νιώτες στο «ΘΕΜΑ», έχει πάψει να προκαλεί εντύπωση.
Ο κώδικας συμπεριφοράς των διασκεδαζόντων νέων είναι η επιδίωξη της ακρότητας και της χοντροκοπιάς, της φωνασκίας και του συνωστισμού. Εξού και όσοι διαμένουν σε κατοικίες πάνω από την πλατεία της Χώρας χρειάζεται να ανοίξουν δρόμο τα βράδια για να περάσουν σπρώχνοντας συμπαγείς μάζες από κολλημένα κορμιά.
Κατά τα λοιπά, το ρητό «party, eat, sleep, repeat (and try to not get sick)» είναι η συνταγή της επιβίωσης στο νησί. Δυστυχώς, όμως, τουλάχιστον δύο παιδιά δεν κατάφεραν να ζήσουν ώστε να μεταλαμπαδεύσουν την, έστω και ακραία, εμπειρία της Ιου στους συνομηλίκους τους.
