Τον δημοσιογράφο Τάκη Θεοδωρακόπουλο που έφυγε από τη ζωή στα 69 χρόνια του αποχαιρετούν συγκλονισμένοι, δημοσιογράφοι της Πάτρας μέσω των socail media.
Ο Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος βρέθηκε νεκρός μέσα στο σπίτι του από συγγενικά του πρόσωπα καθώς δεν απαντούσε στα τηλέφωνα.
Τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.
Είχε εργαστεί επί 32 χρόνια στην ΕΡΤ, ως ανταποκριτής από την Πάτρα, ενώ ήταν ανταποκριτής για μεγάλο χρονικό διάστημα στα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ.
Nίκος Σύφαντος
Θυμάσαι κάθε απόγευμα; Με ρωτούσες “τί νέα έχει αυτή η πόλη των 200.000 κατοίκων”;
Με πραγματική οδύνη σε αποχαιρετώ αγαπημένε φίλε Τάκη.
Όταν συναντηθήκαμε και τα είπαμε στην Ένωση, στις 2 Ιουλίου, δεν μπορούσα να φανταστώ πως ήταν η τελευταία φορά που σε έβλεπα.
Πόσα χρόνια κοινής πορείας στο τρέξιμο για την είδηση, για το ρεπορτάζ για να είναι όλα σωστά στην ώρα τους. Χωρίς ποτέ να βαρυγκομίσουμε, να διαμαρτυρηθούμε πως κουραστήκαμε επειδή οι συνθήκες ήσαν δύσκολες, ή οι ώρες της δουλειάς πολλές. Για εσένα για μένα, την γενιά μας η δημοσιογραφία δεν ήταν επάγγελμα. Ήταν πάθος, αγάπη, λατρεία. Και έτσι την υπηρετήσαμε.
Εσύ, αν και δρομέας μεγάλων αποστάσεων, εγκατέλειψες τον αγώνα αιφνίδια και μας άφησες άφωνους από το σοκ του ξαφνικού φευγιού σου. Έγινες άθελά σου αιτία να πονέσουμε πολύ.
Καλό σου κατευόδιο. Να έχεις καλό ταξίδι στο Φως.
Θα μας λείψεις πραγματικά φίλε μου.
“Εσύ ποιος είσαι; Ο Φλάμης;” μου έλεγε χαριτολογώντας στην αρχή της καριέρας μου. Ηξερε οτι με λένε Φλαμή, γνώριζε καλά τον πατέρα μου από τον Κήρυκα. Αργότερα όταν “εξελίχθηκα” μου έλεγε πάντα το καθιερωμένο: “Για πες, τι συμβαίνει σε αυτή την πόλη των 200.000 κατοίκων”; Το 2024 δεν ήταν καλό για τον Πάνο. Επιασε φωτιά το σπίτι του και λίγους μήνες μετά… βρέθηκε νεκρός. Ολοι γνωρίζαμε ότι είχε ταλαιπωρηθεί. Δεν ξέρω πόσοι στάθηκαν στο πλευρό του. Εγώ όχι. Είχα να τον δω μήνες. Δεν ξέρω πόσοι τον βοήθησαν. Πόσοι από όσους γράφουν επικηδείους ήσαν στο πλευρό του. Γειά σου Πάνο.
Ανδρέας Βρης
Στη διάρκεια της δημοσιογραφικής μου πορείας διαχειρίστηκα και αμέτρητες απώλειες προσώπων.
Είναι η πρώτη φορά που το χέρι μπλοκάρει σαν να μη θέλει να το παραδεχτεί.
Γιατί με τον Τάκη Θεοδωρακόπουλο είχαμε χτίσει μια σπάνια σχέση επικοινωνίας, για να την περιγράψω με μια λέξη.
Όταν δεν βλεπόμαστε από κοντά μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο δύο και τρείς και όσες χρειαζόταν φορές όταν ήθελε ο ένας τον άλλο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ανταλλάσσοντας πληροφορίες, παραμένοντας έτσι διαρκώς δημοσιογραφικά ενεργοί.
Αυτό το νήμα τώρα κόπηκε με τρόπο οδυνηρό. Μεγάλη η απώλεια μεγάλο και το κενό, χωρίς αναπλήρωση,
Τάκη εκεί ψηλά που πήγες, δώσε χαιρετίσματα στον κοινό ας φίλο Γιάννη Διακογιάννη. Θα έχετε πολλά να συζητάτε.
Οσο για εμάς αδελφικέ φίλε Τάκη, δεν θα πάψουμε να επικοινωνούμε με τον τρόπο μας.
Εγώ θα σου τηλεφωνώ και εσύ ας μη το σηκώνεις αμέσως… Ξέρω ότι είσαι κάπου απασχολημένος ή ότι κάτι θα ψάχνεις ανάμεσα στις εφημερίδες και τα αρχεία σου.
Νίκος Γιαπρακάς
Τον θυμάμαι πάντα με μια εφημερίδα στα χέρια, να κυκλοφορεί γύρω στην πλατεία Γεωργίου. Με έναν καλό λόγο όταν με έβλεπε και με χαιρετούσε. Ο Πάνος Θεοδωρακόπουλος δεν είναι πλέον μαζί μας, έφυγε αφήνοντάς ςπισω του παρακαταθήκη… Καλό παράδεισο….
Φάνης Βγενόπουλος
Ο Πάνος Θεοδωρακόπουλος υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στον χώρο της δημοσιογραφίας.
Η γενναιοδωρία του ήταν γνωστή σε όλους εμάς που τότε κάναμε τα πρώτα μας βήματα στο χώρο. Ο Πάνος Θεοδωρακόπουλος δεν δίσταζε να μοιράζεται τις γνώσεις και την πολύτιμη εμπειρία του απλόχερα με όλους εμάς.
Η αγάπη του για τους νέους τον έκανε να χαίρεται με τις όποιες επιτυχίες μας, αλλά και να μας στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.
Ο θάνατός του αποτελεί ένα σημαντικό πλήγμα για τη δημοσιογραφική μας οικογένεια, καθώς κλείνει ένα κεφάλαιο γεμάτο έμπνευση και προσφορά.
Οι αξίες και το έργο του Πάνου Θεοδωρακόπουλου θα συνεχίσουν να ζουν μέσα από τις επόμενες γενιές δημοσιογράφων που επηρέασε και ενέπνευσε.
Σταύρος Παναγόπουλος
Φίλε Τάκη ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα. Οι συμβουλές σου και η αγάπη σου για το στιβο θα με ακολουθούν. Η τελευταία κουβεντα μας ήταν για τα Τοφαλεια όπου μου ανέφερες ότι ήσουν παρων στην 1η διοργάνωση. Καλο Παράδεισο!!!
Μαρία Σιορώκου
Η είδηση πως έφυγες μου τσάκισε την καρδιά…
Ήσουν καλός φίλος, εξαιρετικός συνάδελφος, ξεχωριστός ΑΝΘΡΩΠΟΣ!!!
Μας αγαπούσες όλους και μας βοηθούσες στη δουλειά με την εμπειρία και τις γνώσεις σου.
Καλή αντάμωση αγαπημένε μου Παναγιώτη!!!
Στάθης Κεραμιδάς*
Ο Στάθης όταν φεύγει ένας δικός του άνθρωπος αντιδρά πάντα με σιωπή….
Έτσι είναι κι από χθες το βράδυ….
Σιωπηλός….
Ο φίλος του ο Τάκης έφυγε….
Από την αρχή της δημοσιογραφικής τους καριέρας μαζί…
Καλό ταξίδι βρε Τάκη…..
Μας πονεσες … πολύ!
*Γράφει η σύζυγός του Ασημίνα Ζαννιά
Μιμίκα Χριστοδουλοπούλου
Αγαπημένε μου φίλε η θλίψη μας είναι μεγάλη…
Καλή αντάμωση
Κώστας Σταμπολίτης
Για τον άνθρωπο και δημοσιογράφο Πάνο Θεοδωρακόπουλο, που μόλις ΄΄έφυγε΄΄ από την ζωή, γράφτηκαν ήδη πάρα πολλά, επομένως δεν θα ήθελα να κουράσω. Απλά, θα ήθελα να γράψω, ότι τον θυμάμαι, από τα δέκα πέντε του, αθλητή στίβου της Παναχαϊκής (με προπονητή τον Ιορδάνη Κερασίδη). Για αρκετά χρόνια, καθημερινά στην προπόνηση, στο καρβουνίδι του σταδίου της Αγυιάς, κυρίως, ως δίδυμο, με τον Ηλία Σωτηρόπουλο. Μεγάλο ταλέντο ο Πάνος στους δρόμους ημιαντοχής και αντοχής (κυρίως 800, 1.500, 3.000 μ.) έφθασε σε σημείο, ως αθλητής της Παναχαϊκής, να έχει πολύ καλές επιδόσεις, από τις καλύτερες, τότε, στην Ελλάδα, για την ηλικία του. Επίσης, επιτυχίες είχε και στα Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ανωμάλου Δρόμου, πάντα, με την ομάδα της Παναχαϊκής. Μεγάλος λάτρης του αθλητισμού και ιδιαίτερα του στίβου, για πολλά χρόνια, του άρεσε να τρέχει, έστω και μη αγωνιστικά. Κάτι, που, ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό, είναι, ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ήταν 3ος στο Πανελλήνιο Παιδικό Πρωτάθλημα Στίβου στα 3.000 μέτρα, με χρόνο γύρω στα 8’37’’ (στο στάδιο Γ. Καραϊσκάκης). Όταν τύχαινε και συναντιόμαστε, θυμόμαστε τα παλιά θέματα του στίβου, όμως, πάντα, από σεμνότητα, δεν ήθελε να αναφέρεται στις παλιές προσωπικές του επιτυχίες, ως αθλητής.
Μεγάλη μορφή ο Πάνος. Για την δημοσιογραφία, για την Πάτρα, για τον στίβο, για τον αθλητισμό γενικότερα. Άφησε έντονα το αποτύπωμά του.
Καλό του ταξίδι στην αιωνιότητα.
Καλή του ξεκούραση.
Θα τον θυμόμαστε πάντα, με αγάπη και σεβασμό.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
Γαλήνη Φούρα
Έφυγε ξαφνικά σε ηλικία 69 ετών ο αγαπημένος φίλος και αξιος συνάδελφος Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος. Υπήρξε γιά δεκαετίες ανταποκριτής της ΕΡΤ στην Πάτρα και συνεργάστηκε με τις εφημερίδες “Βήμα “και “Τα Νέα “.
Καλό ταξίδι Παναγιώτη μου.
Θα σε θυμάμαι πάντα νέο , στην κεντρική πλατεία των μεγάλων γεγονότων της πόλης μας, όπως έτρεχες να καλύψεις το ρεπορτάζ να βρίσκεις το χρόνο γιά λίγη κουβέντα και ένα ανοιχτόκαρδο καλωσόρισμα.. Σε αποχαιρετώ με θλίψη…
Κώστας Μπουλμπασάκος
Ανεπίδοτη…
Σου γράφω σαν να μην έχεις «φύγει». Σαν να είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον και πίνουμε το καφεδάκι μας.
Ξέρεις πως είναι, όταν λίγο πριν τα μεσάνυχτα χτυπά το τηλέφωνο… Συνήθως δεν είναι για καλό. Στην άλλη άκρη της γραμμής ακούω την βραχνιασμένη φωνή του Κυριάκου.
– Προφανώς τα έμαθες τα νέα, μου είπε.
– Σαν τι να μάθω; Τον ρωτώ…
Ακολουθούν μερικές στιγμές σιωπής, από εκείνες που παίρνεις κουράγιο λίγο πριν μεταφέρεις το κακό μαντάτο.
– Ξέρεις… Πέθανε ο Τάκης Θεοδωρακόπουλος.
Ακολουθούν οι δικές μου στιγμές σιωπής, έως ότου συνειδητοποιήσω αυτό που άκουσα.
– Άκουσα καλά;
– Καλά άκουσες. Τον βρήκαν νεκρό στο σπίτι του…
– Μάλιστα… (ακολουθεί μια από τις γνωστές βρισιές μου… την οποία εδώ, αλλάζω σε επίρρημα)
– Κρίμα… Συνομήλικοι και συμμαθητές.
Με τον Κυριακό δώσαμε ραντεβού την επομένη για να μάθουμε πότε θα γίνει η κηδεία του.
Έτσι, φίλε Τάκη, έμαθα για τον χαμό σου… και ξαφνικά το μυαλό έκανε φλας μπακ στο παρελθόν και σε όλα εκείνα που μας συνδέουν.
– Θυμάσαι πως γνωριστήκαμε; Ήταν χούντα ακόμη, όταν ήλθα με μεταγραφή από το Γυμνάσιο Αμαλιάδας στο Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων της Πάτρας. Αν δεν κάνω λάθος η Καψάλη, η φιλόλογος, ήταν που μου είπε να καθίσω στο θρανίο δίπλα σου. Μαζί μας κι ο Μάκης, ο μουσικός από το Ζαβλάνι. Συμμαθητές από τότε και στα ίδια θρανία.
– Θυμάσαι τον καθηγητή της γυμναστικής μας, το πώς σε προέτρεπε να αθλείσαι; «Τρέξε γάιδαρε…», σου φώναζε κι εσύ έτρεχες σαν ελάφι κι άφηνες πίσω σου δεκάδες μέτρα τους συναθλητές σου. Τότε ήσουν μεγάλο αστέρι του στίβου. Ένας καταπληκτικός δρομέας μεσαίων και μεγάλων αποστάσεων. Όλοι σε θαύμαζαν!
– Θυμάσαι τον Κονταξή που μας είχε όλους ξαναβαφτίσει; Τον εκρηκτικό Ρεμέντζη, τον ήσυχο Κοκαλιάρη και τον αυστηρό Σύρο;
Εσύ, εγώ κι Μάκης στα ίδια θρανία, κάπου στη μέση και λίγο δεξιά. Έπεσε η χούντα, αποφοιτήσαμε… χαθήκαμε.
Ξαναβρεθήκαμε μετά από χρόνια, συνάδελφοι πλέον. Εσύ ανταποκριτής στη ΕΡΤ και στις εφημερίδες ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ κι εγώ στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ.
– Θυμάσαι σε πόσες αποστολές είμαστε μαζί; Σε όλα τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την περιοχή. Στη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα, στην τρομοκρατική έκρηξη στην οδό Βότση 16, στις μεγάλες κινητοποιήσεις των εργατών στην Π-Π, Λαδόπουλου, Ντρέσκο και ΒΕΣΟ. Στους αποκλεισμούς δρόμων από τους καπνοπαραγωγούς απέναντι στο Αγρίνιο, αλλά και σε εκείνους των εργατών της ΕΒΟ Αιγίου. Ακόμη στους μεγάλους σεισμούς της Κυλλήνης, της Πάτρας και του Αιγίου.
– Θυμάσαι την μεγάλη φωτιά στην Κορινθία που κινδυνέψαμε και δυο να καούμε ζωντανοί;
– Θυμάσαι, πάνε χρόνια τώρα, δούλευα στην ΗΜΕΡΑ, που κάποιοι νόμισαν ότι σκοτώθηκα σε τροχαίο; Εσύ ήσουν που πήρες τηλέφωνο για να επιβεβαιώσεις την πληροφορία κι όταν άκουσες τη φωνή μου: Κώστα εσύ; Ποιος άλλος θέλεις να είναι; Ξέρεις μερικοί νομίζουν ότι πέθανες… Ας τους να νομίζουν, σου απάντησα…
Φίλε καλέ, συμμαθητή, συνάδελφε και συνοδοιπόρε, δυστυχώς δεν έχω την ίδια πολυτέλεια που είχες εσύ τότε. Να σε πάρω τηλέφωνο κι εσύ να διαψεύσεις τον θάνατό σου.
Θα σε θυμάμαι πάντα, σαν ένα μαχητή της ζωής και της δημοσιογραφίας, πάντα ευγενικός με ένα μικρό χαμόγελο στα χείλη και μια εφημερίδα στα χέρια.
Καλό σου ταξίδι Τάκη μου…
Αρης Παναγόπουλος
Έφυγε ένας τζέντλεμαν , ένας βαθιά δημοκράτης , ένας τρομερός αθλητής με μια ευγένεια που έχει χαθεί στις μέρες μας .
Πάνω απο όλα ένας φίλος καρδιάς … Θυμάμαι παιδί άπειρες στιγμές σε οικογενειακές διακοπές ..
Καλό ταξίδι Πάνο Θεοδωρακόπουλε …
Παναγιώτης Γιαλένιος
Μια θλιβερή είδηση έτσι ξαφνικά χθες βράδυ διαδόθηκε αστραπιαία στην Πάτρα. Ο γνωστός δημοσιογράφος Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος, παλιός σημαντικός αθλητής του στίβου στις μεσαίες διαδρομές , βρέθηκε νεκρός μέσα στο σπίτι του από συγγενικά του πρόσωπα καθώς δεν απαντούσε στα τηλέφωνα,στα 69 του, με τα τελευταία χρόνια να αντιμετώπιζεi προβλήματα υγείας.
Ταύτισε τη δημοσιογραφική του διαδρομή επί 32 χρόνια με την ΕΡΤ ως ανταποκριτής της στην Πάτρα ενώ ήταν επί δεκαετίες και ανταποκριτής του τότε κραταιού συγκροτήματος Λαμπράκη, στα ΝΕΑ και στο ΒΗΜΑ.
Ήταν δημοσιογράφος που κάλυψε κορυφαία γεγονότα στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας, μάλιστα σε εποχές που δεν υπήρχε ο πληθωρισμός της ενημέρωσης και των μέσων της σημερινής εποχής.
Γνωστός στο πανελλήνιο από τις ανταποκρίσεις του στα δελτία ειδήσεων και στις εκπομπές της ΕΡΤ, τις εποχές κυριαρχίας της δημόσιας τηλεόρασης. Αλλά και από την εξαιρετική δημοσιογραφική του δουλειά στον έντυπο χώρο, στα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ.
Ανέδειξε σε πανελλήνια ενημέρωση εκατοντάδες θέματα της περιοχής, πρόβαλλε το έργο δεκάδων προσώπων από όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής της περιφέρειας, συνδέθηκε πολλές φορές δημοσιογραφικά με πολιτικές και πολιτιστικές εξελίξεις στην περιοχή.
Ήταν δημοσιογράφος που εξελίχθηκε υπο την καθοδήγηση κορυφαίων δημοσιογράφων των προηγούμενων δεκαετιών τόσο στον τηλεοπτικό χώρο όσο και στον έντυπο.
Δεν ακολούθησε ασθμαίνοντας τις εξελίξεις της τεχνολογίας παραμένοντας «εραστής» της δουλειάς του «εφημεριδά» των προηγούμενων δεκαετιών της χρυσής εποχής των εφημερίδων.
Θα έλεγα ότι ο Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος που αποχαιρετούμε κάπως ξαφνικά, ανήκει στη γενιά των δημοσιογράφων, που ανδρώθηκαν δημοσιογραφικά την περίοδο της μεταπολίτευσης και διαδέχθηκαν στην Πάτρα προηγούμενες σημαντικές δημοσιογραφικές προσωπικότητες.
Σε αυτήν τη δημοσιογραφική γενιά, στους απόντες μαζί με τον Παναγιώτη Θεοδωρακόπουλο μπορούμε να αναφέρουμε τον Νάσο Νασόπουλο, τον Γιώργο Σπαθαράκη,τον Γιώργο Αλεξόπουλο και επειδή από την Πάτρα ξεκίνησε και εδώ έκανε τα πρώτα καθοριστικά του βήματα και τον αείμνηστο Γιάννη Διακογιάννη.
Καλό ταξίδι, φίλε Παναγιώτη
Κρατώ στη μνήμη μου την πολύ πρόσφατη πρωινή μας συνάντησή στην Τριών Ναυάρχων, που με τα αργά σου βήματα, κατεβεβλημένος απο την αρρωστια που σε τυραννούσε τα τελευταία χρόνια, μου έδειξες το κοντινό περίπτερο της γειτονιάς σου και με προσδοκία μου είπες: Είναι η ιερή ώρα που παίρνω τις εφημερίδες μου. Δεν μπορούσες να φανταστείς έστω και μια μέρα τον εαυτό σου χωρίς εφημερίδες, που πάντα καποιες απο αυτές με μπροστά μπροστά τα ΝΕΑ κρατούσες στα χέρια σου.
Πέπη Σπηλιωτοπούλου
Μας λύπησε πολύ το φευγιό σου, Τάκη Θεοδωρακόπουλε. Πάντοτε ευγενικός και υποστηρικτικός, δημοκρατικός και δίκαιος, θα θυμάμαι πάντα πόσο εγκάρδια με καλωσόρισες τότε ως πιτσιρίκα δημοσιογράφο και με ρωτούσες πάντα με ευγένεια και ενδιαφέρον πώς τα πηγαίνω αλλά και το πόσο πρόθυμα με βοηθούσες όταν ζητούσα μια πληροφορία ή μια συμβουλή. Φωτεινός να είναι ο δρόμος σου και σε ευχαριστούμε για όλα.
Μιχάλης Βασιλάκης
_Κύριε Παναγιώτη…
_Παναγιώτη θα με λες…
Η γλώσσα δεν ακολουθούσε εύκολα την διαδρομή που ζητούσε ο συνάδελφος. Συναντώ πάντα μια δυσκολία να μιλήσω στον ενικό όταν απευθύνομαι σε ανθρώπους που βρήκα στη δουλειά μας.
Όμως ο Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος δεν αποδεχόταν τις επετηρίδες και αντιμετώπιζε ισότιμα τους συναδέλφους στην εργασία, στις Γενικές Συνελεύσεις της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου Ηπείρου Νήσων. Παντού.
Ήταν άνθρωπος απλός, ευγενικός, καλοσυνάτος και φρόντιζε να ανταποδίδει τα αισθήματα που δεχόταν από φίλους και συναδέλφους.
Έτσι θα τον θυμάμαι…Με το μικρόφωνο της ΕΡΤ στο χέρι να γυρίζει όλη την Πελοπόννησο για ρεπορτάζ. Αλλά και στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας ανάμεσα στις τεράστιες προσωπικότητες του ελληνικού πολιτισμού Θεοδωράκη, Ελύτη, Χατζιδάκι. Θα θυμάμαι τις μνήμες που μοιράστηκε μαζί μου από εκείνη την περίοδο της ακμής του Φεστιβάλ, όταν μου έδειχνε τη φωτογραφία με τον αδελφικό φίλο του Γιάννη Διακογιάννη, πρόωρα χαμένο κι αυτόν, να κατεβαίνουν τις σκάλες Γεροκωστοπούλου.
Και τέλος θα θυμάμαι πόσο χάρηκε, με την χαρά που ένιωσα, όταν ξεκίνησε η συνεργασία μου με την ΕΡΤ.
Αντίο Κύριε Παναγιώτη και σε ευχαριστώ…
Νατάσσα Τραγουστή
Μεγαλώσαμε… Κοιτάμε πίσω και μετράμε τα όμορφα χρόνια αλλά και τις δυσκολίες…
Γινόμαστε όλο και λιγότεροι… Λυγίζουμε σε κάθε “φευγιό ” .
Μας κλονίζει η απώλεια…
Οι απώλειες… Αναπολούμε… Άνθρωποι, στιγμές, γεγονότα , κομμάτια μιας ζωής…
Οι σελίδες γυρνούν. Ο κόσμος προχωρά…Οι ειδήσεις πολλές και μας προσπερνούν…Να είμαστε ευγνώμονες και να συνεχίζουμε.
Να τιμάμε τους ανθρώπους εν ζωή και να τους θυμόμαστε όταν φεύγουν.
Καλό σου ταξίδι Παναγιώτη…
Έχεις να δώσεις χαιρετισμούς σε πολύ κόσμο εκεί που πας…
Γιώτα Κοντογεωργοπούλου
Πώς θα έπρεπε να έχει κανείς στο μυαλό του έναν δημοσιογράφο; Δραστήριο, αεικίνητο, δίκαιο, ερευνητή, πολυπράγμονα, νεωτεριστή μα πάνω από όλα… εφημεριδά, επικοινωνιακό, εγγράμματο, έντιμο, με ισχυρή άποψη, πολιτικά αφυπνισμένο, συναδελφικά και κοινωνικά αλληλέγγυο, ακούραστο, χιουμορίστα, έτοιμο να συζητήσει τα πάντα με τους πάντες, να υποστηρίξει, να ενθουσιαστεί, να ιντριγκαριστεί, να εκπλαγεί, να συγκινήσει και να συγκινηθεί, να παρακινήσει, να επιβραβεύσει, να δώσει ζωή στις λέξεις αλλά και να τις κάνει να σιγήσουν όταν πρέπει. Ε, λοιπόν όλα αυτά ήταν ο Πάνος (Πάνο τον έλεγα εγώ) Θεοδωρακόπουλος. Ένας δημοσιογράφος παλιάς κοπής. Από αυτούς που δεν ξανάρχονται… Από αυτούς που δεν θα ήθελες να φύγουν ποτέ.
Τάσος Αγγελόπουλος
“Πάγωσα” όταν ενημερώθηκα λίγο μετά τα μεσάνυχτα (00.08) ότι ο καλός φίλος και συνάδελφος Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος έφυγε αιφνιδίως από τη ζωή με τον χρόνο να γυρίζει πίσω 19 χρόνια.
Όταν με δική του εντολή εντάχθηκα στην αθλητική συντακτική ομάδα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ και στην “Ομάδα” τη περίοδο του 2003.
Στο γραφείο που διατηρούσαν τα ΝΕΑ παραμονές των Ολυμπιακών αγώνων επικρατούσε πανικός και πολύ άγχος.
Οι ειδήσεις πολλές, αλλά με έμαθε πολλά κι ένα από αυτά ήταν η ψυχραιμία που τον διακατείχε.
Τόση ηρεμία, ο κόσμος και να… καίγονταν δεν ενδιέφερε τον Τάκη, ήθελε να βγει η είδηση κι έβγαινε.
Καλό ταξίδι Τάκη μου, άλλωστε τα είπαμε πριν από τρεις ημέρες Γεροκωστοπούλου και Ρήγα Φεραίου στην Πάτρα, όταν σε συνάντηση είπαμε καλημέρα.
Νίκος Σουγλέρης
ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΣΑΣ!
ΑΓΑΠΗΤΟΊ μου φίλοι!!!
Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
ετών 69 .
“ΕΦΥΓΕ “απο την ζωη ο ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΟΣ φιλος Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ!
ΕΝΑΣ ΩΡΑΙΟΣ άνθρωπος,
και σπουδαίος συναδέλφος !!
ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ που ΑΓΑΠΗΣΕ υπηρέτησε την δημοσιογραφία 40 χρονια με ΑΓΑΠΗ πάθος ήθος λατρεία συνέπεια σοβαρότητα και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!!
Τον είδα πριν λίγες ημέρες στο cafe bar
“Τσερης “στην Πλατεία ΓΕΩΡΓΊΟΥ στον τελευταίο καφε ΑΓΑΠΗΣ και παρηγοριάς.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ !
ΓΕΜΑΤΟΣ ΠΟΝΟ , ΘΥΜΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ!..
Ανταλλάξαμε ευχές να τα ξαναπούμε δώσαμε τα χερια και εφυγα με ένα παράπονο και ενα μεγαλο γιατί …
ΤΙ ΚΡΙΜΑ !!!..
Φτωχαινει η γη και πλουτιζει ο ουρανός.
Ως επίλογο γράφω :
ΕΦΥΓΕ ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
της γενιάς μας που έβγαλαν την
ΕΠΑΡΧΊΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΆΝΕΙΑ!!!
ΑΞΙΑΓΑΠΗΤΕ …
Απο ΚΑΡΔΙΑΣ ας…ειναι ελαφρύ το χώμα της ΑΧΑΙΚΗΣ ΓΗΣ που θα σε σκεπάσει.
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΦΩΣ
ΑΝΤΙΟ!!! ΦΙΛΕ ΜΟΥ ….
Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος
Δεκαετία ’80, στο οικογενειακό μας ζαχαροπλαστείο, τα “Ολύμπια”: “Νεαρέ Λαμπρόπουλε να γίνεις δημοσιογράφος όταν μεγαλώσεις, είναι ο Μίμης βράχος στο μαγαζί, εσύ ακολούθα την πορεία σου”.
Πριν από δύο εβδομάδες στην Τριών Ναυάρχων: “Πας πολύ καλά νεαρέ Λαμπρόπουλε, συνέχισε έτσι… Δουλεύεις σκληρά και φαίνεται! Με δικαιώνεις!”.
Καλό ταξίδι φίλε Τάκη. Καλό παράδεισο!
Θάνος Χριστακόπουλος
Αποχαιρετούμε τον καλό συνάδελφο Τάκη Θεοδωρακόπουλο…
Τυχερός και άξιος που τα έζησες όλα! Να ξέρεις ότι η απάντηση στο ερώτημα που μου έθετες κάθε φορά που με συναντούσες θα είναι πάντα η ίδια: είμαι στη δημοσιογραφία από έρωτα κι όχι από συνοικέσιο… Όπως κι εσύ άλλωστε!!!
Τάσσος Σταθόπουλος
Δυο λόγια για τον εξαίρετο συνάδελφο Τάκη Θεοδωρακόπουλο, τον σπουδαίο πανελληνιονίκη στίβου της Παναχαϊκής, για τον οποίο καμάρωνα, όταν μέσα δεκαετίας ’80 τον είδα να λέει τις «δικές» μας ειδήσεις από την Πάτρα στην ΕΡΤ. Δεν ήταν μονο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, ήταν και η Πάτρα στον χάρτη! Και με τίμησε, όσο ελάχιστοι άλλοι με τα καλά του λόγια, πότε για τα στιβικά βιβλία μου, πότε για τις «Επιλογές». Ολα αυτά μέχρι πριν έναν μήνα, όταν τον είδα για τελευταία φορά στην γιορτή του στίβου. Η δημοσιογραφία και ο κλασικός αθλητισμός οφείλουν πάρα πολλά σε έναν ευγενή άνθρωπο. Που μας πίκρανε τόσο πολύ με το πρόωρο φευγιό του. Ευχαριστώ για όλα Τάκη…
Αλέκος Κολλιόπουλος
Ένας ξεχωριστός άνθρωπος, σημαντικός δημοσιογράφος και εξαιρετικός αθλητής στίβου. Από τα παιδικά μου χρόνια τον θυμάμαι να “ζαλίζει” το καρβουνίδι της Παναχαϊκής με τα αμέτρητα χιλιόμετρα, μαζί με τον επιστήθιο φίλο του και μετέπειτα κουμπάρο του, Ηλία Σωτηρόπουλο. Άλλος ένας σπουδαίος διεθνής αθλητής.
Τίχωφ με αποκαλούσε, διότι του θύμιζα έναν σπουδαίο Βούλγαρο αθλητή. Μάλιστα, την εποχή εκείνη, είχε ζητήσει από αυτόν τον αθλητή -τον είχε συναντήσει σε αγώνες στην Σόφια – ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια και μου τα προσέφερε. Όταν του μιλούσα για τον αδελφό του τον Γιώργο, δάκρυζε, έφυγε και αυτός πολύ νέος για την άλλη ζωή, μετά από δυστύχημα. Θα είναι πλέον και πάλι μαζί.
Καλό ταξίδι Παναγιώτη μου.
Δημήτρης Σαρρής
Πριν δύο εβδομάδες τα είπαμε για τελευταία φορά. Εκεί στο στέκι του, στην γειτονιά του, στο σταυροδρόμι στο Νέο Δρόμο. Ήπιε το κρασάκι του με το σπεσιαλιτέ μεζέ της κυρά Γιάννας και φυσικά μιλήσαμε για τα αθλητικά δρώμενα. Με ρώτησε για την ΕΠΣΑ, για το ραδιόφωνο, αλλά η κουβέντα ήταν κυρίως για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και για τον στίβο, ως λάτρης του κλασσικού αθλητισμού. Τον τελευταίο καιρό ήταν πεσμένος, δυσκινητος, αλλά μαχητής και πάντα καλοδιαθετος. Καλό σου ταξίδι φίλε και γείτονα Τάκη.
