ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ, δημοσιογράφου εφημερίδα ΓΝΩΜΗ
Μια φιλική συζήτηση που είχα στο παρελθόν με τον τέως περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος, Απόστολο Κατσιφάρα, στάθηκε αφορμή για διάφορα χρήσιμα συμπεράσματα, που αφορούν τη μη αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων μας.
«Έχουμε ως Περιφέρεια πολλά ατού που δεν έχουμε εκμεταλλευτεί» του είπα, διαπίστωση με την οποία ο ίδιος συμφώνησε. Ωστόσο, αντέτεινε: «Δεν βρήκα υποδομές».
Πάντως, σε έναν ικανοποιητικό βαθμό, τουλάχιστον τις συγκοινωνιακές, σιγά σιγά τις αποκτάμε. Οι αναμενόμενοι σύγχρονοι οδικοί άξονες παραδίδονται σταδιακά, ενώ μετά σειρά παίρνει το τρένο, με την χάραξη της νέας σιδηροδρομικής γραμμής. Όχι ότι φτάνουν, αλλά είναι μια καλή αρχή, μια βάση, που ανοίγει την όρεξη για τη συνέχεια.
Ως προς τη νέα πραγματικότητα που τείνει να διαμορφωθεί στον χάρτη της Περιφέρειας σε σχέση με τις εν λόγω υποδομές, ένας επαρκής αντίλογος είναι ότι αυτές θα έπρεπε να τις είχαμε εδώ και αρκετά χρόνια. Καμία αντίρρηση, όμως μπορούμε από την άλλη πλευρά να υποστηρίξουμε ότι κάλλιο αργά που τις εξασφαλίζουμε, παρά ποτέ.
Παράλληλα, πέρα και πάνω από την αδήριτη ανάγκη της ύπαρξης τους, προκύπτει και η απουσία της εκπόνησης ενός στρατηγικού σχεδιασμού, απόρροια ενός σαφούς προσανατολισμού που επιβάλλεται να έχουμε.
Προς τα πού θέλουμε, λοιπόν, να στραφούμε ως Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος; Ποιο θα ήταν για εμάς το ενδεδειγμένο αναπτυξιακό μοντέλο; Κι εν τέλει, μήπως θέλουμε, επί παραδείγματι, να επικεντρωθούμε στον τουρισμό, για τον οποίο τόσος λόγος έχει γίνει;
Εάν ναι, εκεί υπάρχει πράγματι ένα πρόσφορο έδαφος που περιμένει απλώς τις κατάλληλες συνθήκες για να καλλιεργηθεί.
Υπό το πρίσμα αυτό, ας επιστρέψουμε στα ανεκμετάλλευτα συγκριτικά πλεονεκτήματα μας. Με φωτεινή εξαίρεση τον παγκοσμίως γνωστό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, δεν έχουμε αξιοποιήσει κανένα από τα άλλα δυνατά χαρτιά μας.
Μεταξύ αυτών, συγκαταλέγονται ο πολιούχος της Πάτρας, Άγιος Απόστολος Ανδρέας, πάνω στον οποίο θα μπορούσαμε να κτίσουμε ένα ισχυρό και σταθερό ρεύμα θρησκευτικού τουρισμού, καθώς και η Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, που από μόνη της συνιστά ένα εκπληκτικό αξιοθέατο.
Από κοντά, δίπλα της, θα μπορούσε να σταθεί με αξιώσεις η γραφική Ναύπακτος, που είναι σε θέση να… ζει και μόνο από το γεγονός ότι εκεί διαδραματίστηκε μια από τις μεγαλύτερες ναυμαχίες όλων των εποχών.
Το ίδιο ισχύει και για το Μεσολόγγι με τη δική του απαράμιλλη φυσική ομορφιά και τη μεγάλη, ξεχωριστή, Ιστορία του.
Κοντολογίς, η ταυτόχρονη αξιοποίησή τους, από κοινού με τις απαραίτητες υποδομές στις οποίες θα εξασφαλίσουμε μεσοπρόθεσμα πρόσβαση, συνθέτουν ένα ιδανικό σκηνικό τουριστικής και κατ’ επέκτασης οικονομικής ανάπτυξης.
Τι, επιπλέον, χρειαζόμαστε; Σχέδιο όπως προαναφέραμε και, κυρίως, διευρυμένους ορίζοντες με το βλέμμα στραμμένο πάντα στο μέλλον.
