Τους υποψηφίους βουλευτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο νομό Αχαΐας παρουσιάζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας με ανακοίνωσή της.
Oι υποψήφιοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Αχαΐα :
Αγγελόπουλος Ιωάννης, άνεργος-μέλος του Συντονισμού Εργατικής Αντίστασης
Ηλιάδη Δέσποινα, Καθηγήτρια Αγγλικών
Θεοχαροπούλου Κωνσταντίνα, φιλόλογος-εργαζόμενη στην ιδιωτική εκπαίδευση
Κάνιστρα Ιωάννα, μηχανολόγος μηχανικός – μέλος του ΣΜΤ
Καραμπέλη Κωνσταντίνα, αρχιτέκτων μηχανικός
Κοσίνας Χρήστος, Βιολόγος, Υπ. Διδάκτωρ Παν. Πατρών, περιφερειακός σύμβουλος
στην Δυτική Ελλάδα
Μασούρας Ιάσων, φυσικός- πρόεδρος του ΣΙΕΛ Αχαΐας
Μπελιάς Δημήτρης, συμβασιούχος υγειονομικός στο νοσοκομείου του Ρίου
Παναγόπουλος Ελευθέριος, τεχνολόγος γεωπόνος, αγρότης στο Αίγιο
Πελεκούδας Νικόλαος, Εργαζόμενος Καθηγητής στα Φροντιστήρια – Υπ.
Διδάκτορας Κοινωνικής Πολιτικής
Χονδρογιάννης Χρήστος, Βιολόγος-Ερευνητής, Διδάκτωρ Παν. Πατρών
Επίσης η ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πάτρας αναφέρει:
Με κεντρικό σύνθημα «Η αντισυστημική οργή να γίνει δύναμη ανατροπής» συμμετέχει στις εκλογές της 21ης Μαΐου η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με πλήρες ψηφοδέλτιο στον νομό Αχαΐας. Το ψηφοδέλτιο πλαισιώνουν εργαζόμενοι-ες, αγρότες, αγωνιστές και αγωνίστριες του εργατικού και τοπικού κινήματος. Απευθυνόμαστε στους εργάτες και εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, τη φτωχή και
μεσαία αγροτιά, την μαχόμενη διανόηση.
Η άθλια κυβέρνηση της ΝΔ υπηρετεί με κυνικό τρόπο την πολιτική του κεφαλαίου. Επιτέθηκε με λύσσα στους εργαζόμενους και τη νεολαία, επιχείρησε να αξιοποιήσει την πανδημία για να επιβάλει «σιγή νεκροταφείου» στο λαϊκό κίνημα, συμμετέχει στον πόλεμο στην Ουκρανία, ξεπουλάει τα δημόσια αγαθά, δίνει τα πάντα στις επιχειρήσεις, γιγάντωσε την αστυνομική βία, τις παρακολουθήσεις, τη διαφθορά.
«Να φύγει η δεξιά» και να μείνει η δεξιά πολιτική;
Ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε τέσσερα χρόνια πλάτη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ψήφισε πάνω απ’ τα μισά νομοσχέδιά της, έλειπε από κάθε κρίσιμη κινηματική μάχη. Δεν επαγγέλλεται καμιά κοινωνική αλλαγή, δεν αναφέρει καν τη λέξη σοσιαλισμός. Απλώς υπόσχεται μια «δικαιότερη» διαχείριση του καπιταλισμού. Για αυτό το δίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας» είναι ψεύτικο. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από την πλευρά του, ο έτερος πόλος της «δημοκρατικής διακυβέρνησης», αποτελεί από χρόνια μια καθαρά συστημική δύναμη, απόλυτα ελεγχόμενη από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, με μοναδικό προσανατολισμό να αποτελεί δεκανίκι για την σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος.
Στα ίδια πλαίσια το ΜΕΡΑ25 δίνει όρκους πίστης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς του κεφαλαίου μαζί με αντιπολιτευτικές κορώνες. Το ΚΚΕ από την άλλη εναποθέτει τη λύση όλων των προβλημάτων των εργαζομένων σε μια άλλη «Δευτέρα Παρουσία», τη «Λαϊκή Εξουσία». Το πώς θα γίνει πραγματικότητα αυτή, το πώς οι εργαζόμενοι θα φτάσουν να θέτουν και να παλεύουν αυτό το αίτημα και να το κατακτούν νικηφόρα ή είναι μυστικό ή υπονοείται ότι αρκεί μόνο η ενίσχυση του κόμματος μετά από τα «κατάλληλα συμπεράσματα». Πολιτική που οδηγεί σε γελοιότητες του τύπου «δεν έχει σημασία αν κάτι είναι διωτικοποιημένο ή αν ανήκει στο αστικό κράτος».
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μοναδική δύναμη της αριστεράς που με το πρόγραμμά της δείχνει τη διαδρομή που πρέπει να διαβεί ο κόσμος της εργασίας για να φτάσει στην επαναστατική σύγκρουση και να κατακτήσει την εξουσία. Η μοναδική δύναμη της αριστεράς που δείχνει πώςσυνδέεται το σήμερα με την εργατική εξουσία. Βασικός πολιτικός στόχος σήμερα είναι η πάλη για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ και της επίθεσης κεφαλαίου-ΕΕ-ΝΑΤΟ, καθώς και της συναίνεσης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, με τη δύναμη του ανατρεπτικού πολιτικοποιημένου εργατικού και λαϊκού κινήματος και μιας ισχυρής αντικαπιταλιστικής – επαναστατικής Αριστεράς. Βασικοί πολιτικοί στόχοι ενός τέτοιου προγράμματος στις σημερινές συνθήκες είναι:
1. Πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση στην κατεύθυνση της κατάργησής της. Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα ανεργίας, με βάση τις ανάγκες και τις δυνατότητες της
εποχής μας. Κανένας μισθός κάτω 1.000 ευρώ καθαρά. Επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης, μείωση των ωρών εργασίας, 30ωρο, πενθήμερο. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που έχουν επιβληθεί όλα αυτά τα χρόνια για μισθούς, συντάξεις, ασφαλιστικά, κοινωνικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Πρέπει να χάσει πλούτο και εξουσία το κεφάλαιο για να κερδίσουν
οι εργαζόμενοι και ο λαός.
2. Πάλη ενάντια στη μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία, στην κατεύθυνση της κατάργησής της και της κοινωνικοποίησή της. Εθνικοποιήσεις των βασικών τομέων της οικονομίας (πρώτα απ όλα ενέργεια, το νερό, οι δημόσιες υποδομές), οι τράπεζες χωρίς αποζημίωση και με εργατικό- λαϊκό έλεγχο. Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας και τα παράλια της Θεσπρωτίας πωλήθηκαν σε τιμή ευκαιρίας όπως πουλήθηκε το προηγούμενο διάστημα το εμπορικό λιμάνι της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά και του Αστακού, σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο ο λαός μπορεί να μπλοκάρει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και να επιβάλει εργατικό και κοινωνικό έλεγχο!!!! Κλείσιμο των χρηματιστηρίων ενέργειας και τροφίμων. Διατίμηση σε όλα τα βασικά αγαθά, κατάργηση της έμμεσης φορολογίας (ΦΠΑ, ειδικοί φόροι κ.ά.).
3. Πάλη ενάντια στους αστικούς και ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία. Πάλη για την ειρήνη και τη φιλία των λαών. Όχι στον αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων για τα συμφέροντά τους. Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, λεφτά για τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού. Έξοδος από το ΝΑΤΟ και τον ευρωστρατό, απομάκρυνση των βάσεων. Κατάργηση των πυρηνικών όπλων. Κοινή διεθνιστική πάλη των λαών.
4. Συνολική αντιπαράθεση και ανατροπή του πλαισίου της διαρκούς μνημονιακής επιτροπείας, απειθαρχία στις εντολές, τα μνημόνια, τις δεσμεύσεις και προαπαιτούμενα, τις οδηγίες της ΕΕ. Αντικαπιταλιστική ρήξη/έξοδος από την ΕΕ. Διαγραφή του δημόσιου χρέους και του ιδιωτικού χρέους των φτωχών νοικοκυριών.
5. Πάλη για τη διατροφική επάρκεια, με ενίσχυση της μικρομεσαίας αγροτιάς και των πρωτοβάθμιων συνεταιρισμών, με προσανατολισμό στις λαϊκές ανάγκες, έξω από τις επιταγές της ΚΑΠ και τους κανονισμούς της ΕΕ. Πάλη ενάντια στις πολυεθνικές που ελέγχουν τη διατροφή όλου του πλανήτη.
6. Πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες, ενάντια στο αστικό κράτος στην κατεύθυνση της συντριβής του. Υπερασπίζουμε το δικαίωμα στην απεργία, στη διαδήλωση και τον αγώνα, σε ρήξη με την καταστολή, τον διαρκή έλεγχο, τις κάθε είδους διακρίσεις, το αστικό πολιτικό σύστημα και το κράτος του. Όχι στις δικαστικές διώξεις και τις καταδίκες των
αγωνιστριών και των αγωνιστών των κινημάτων (πλειστηριασμοί, ΒΑΠΕ, φοιτ. κίνημα κλπ). Κατάργηση των αντιλαϊκών – αντιδημοκρατικών νομών που έχουν επιβάλλει το αστικό κράτος και οι
κυβερνήσεις του σε όλα τα επίπεδα.
7. Προστασία της φύσης από την υπερεκμετάλλευση του κεφαλαίου. Ενάντια στην κλιματική κατάρρευση, αλλά και την καταστροφή, την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση.
Ενάντια στην καταστροφή βουνών και παραλιών στο όνομα της «πράσινης μετάβασης», καθώς και την εμπορευματοποίηση και καταστροφική διαχείριση των απορριμμάτων. Ακύρωση των σχεδίων
για εξορύξεις ορυκτών πόρων στις διεθνείς θάλασσες (ΑΟΖ).
8. Πάλη ενάντια στον ρατσισμό, την Ευρώπη-φρούριο, την αντιλαϊκή και ρατσιστική συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Δικαίωμα στο άσυλο, τις ελευθερίες και τα ανοιχτά σύνορα για τους πρόσφυγες,
αξιοπρεπή στέγαση στις πόλεις και τα χωριά μας. Πλήρη δικαιώματα σε εργασία, παιδεία, υγεία,
ελεύθερη μετακίνηση σε πρόσφυγες και μετανάστες.
9. Αγώνας για την ισότητα των φύλων. Προστασία της μητρότητας στην εργασία και τις κοινωνικές παροχές, ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου που διαλύει τις δομές κοινωνικής προστασίας. Όχι στις διακρίσεις λόγω φύλου, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού.
10. Αγώνας ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, για να μην περάσει κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας σε τράπεζες και funds. Θεσμοθέτηση ακατάσχετου πρώτης λαϊκής κατοικίας. Κατάργηση όλου του νομοθετικού πλαισίου απελευθέρωσης των πλειστηριασμών από το 2015 ως σήμερα. Διαγραφή χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τράπεζες, κράτος, ΔΕΚΟ.
Αυτό το πρόγραμμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί από «αριστερές» ή «προοδευτικές» κυβερνήσεις διαχείρισης του καπιταλισμού, χωρίς ρήξη με το αστικό κράτος και τους
ιμπεριαλιστικούς θεσμούς. Μπορεί να υλοποιηθεί στην πληρότητά του μέσα από τη ρήξη με το κράτος και τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς, μέσα από επανάσταση που οδηγεί στην εργατική
εξουσία, καθώς και μέσα από τη ρητή απόρριψη της λογικής των «αριστερών, προοδευτικών
κυβερνήσεων» στα πλαίσια του σημερινού συστήματος.
Στον κόσμο του αγώνα αξίζει μια αριστερά μαχητική, αντικαπιταλιστική-επαναστατική, δημοκρατική, ενωτική. Μια αριστερά που δεν θα προδώσει και απογοητεύσει. Που θα φτάσει μέχρι το τέλος! Στην εργατική και κοινωνική χειραφέτηση, στην κομμουνιστική νιότη και προοπτική!
