Του Κωνσταντίνου Χρ. Φλαμή
Λες και ήταν μία μεγάλη εφημερίδα χθες η Εκκλησία στον Αγιο Μηνά. Οπου και να γυρνούσε η ματιά έβλεπες δημοσιογράφους, παλιούς τυπογράφους, ανθρώπους της «δουλειάς». Ηταν ο Σωτήρης Κοζίας, το «πνευματικό παιδί – τυπογραφάκι» του Φλαμή, ο Μαγνησαλής, ο Μόσχος, ο Χατζηγιάννης, ο Μπαμπανίκος, όσοι πέρασαν δεκαετίες με μαυρισμένα από τα μελάνια χέρια! Ξεχώριζε ο ψηλός ο Γιάννης ο Χριστόπουλος, εκδότης της «Γνώμης». Ο πατέρας του ο Χρίστος αν κάτι δεν πήγαινε καλά στο τύπωμα καλούσε τον Φλαμή. «Για πέρνα από την Γεροκωστοπούλου Χρήστο» του ‘λεγε. Ηταν και ο Γιάννης Ασκούνης της “Πολιτείας”! Ο Κοζίας εκφώνησε και επικήδειο και μίλησε για τις παλιές εποχές. Θυμήθηκε τον «Καγιάφα» στην οδό Ερμού στην Πάτρα εκεί που πρωτοδούλεψε ο μάστορας Χρήστος, τον Αλέκο, τον Μίμη και τον Ντίνο Βρη του Κήρυκα, όταν η εφημερίδα στηνόταν με «αράδες» από τις λινοτυπικές μηχανές, σε εκείνον τον τεράστιο πάγκο του Κήρυκα στην οδό Φιλοποίμενος. Κοντά του βρέθηκαν ακόμη και λινοτύπες όπως η Ρεγγίνα, και δημοσιογράφοι της παλιάς και της νέας γενιάς. Οι Βρήδες, ο Γράψας, ο Βουλδής, ο Καρβουνιάρης, ο Κορτέσης, ο Θεοδωρόπουλος, η Γεωργοπούλου, η Ορφανού, ο Πομώνης, η Μπάστα, ο Ροδίτης, ο Βασιλάκης, ο Παναγόπουλος, η Βάγγαλη, ο Στρατουλάκος, ο Ζακυνθινός, η Σταμοπούλου, η Τσεγγενέ, ο Νικολάου, ο Αντωνόπουλος, η Βασιλοπούλου, ο Μαρίνος, η Ριζογιάννη, ο Παυλάκης, η Ασημακοπούλου, ο Στεφανόπουλος, τα παλιά και νεώτερα» φυντάνια του τοπικού ρεπορτάζ.
Στη μέση ο Χρήστος Φλαμής. Με κοστούμι τον έντυσαν γιατί αυτό «απαιτούσε» το «πρωτόκολλο». Εκείνος κάτι φουλάρια φορούσε, πουκάμισα, παντελόνια της δουλειάς. Είχε συνηθίσει να κοιμάται πάνω σε δεσμίδες χαρτιού γιατί δεν προλάβαινε να πάει σπίτι του, ξενυχτώντας για να βγει η εφημερίδα. Ο Κήρυκας, η Αλλαγή, τα Αθλητικά Νέα, το Σέλας, τα Αιγιώτικα Νέα και τόσες άλλες που τύπωνε σε εκείνο το μονόχρωμο μεγάλο πιεστήριο που είχε. Σαν έμπαινες μέσα στο τυπογραφείο του άκουγες τους ήχους από τα πλήκτρα των λινοτυπικών μηχανών! Επτά δούλευαν ταυτόχρονα. Το λιωμένο αντιμόνιο για να βγει η «αράδα» με τα κείμενα των δημοσιογράφων, σε έκαιγε στη μύτη, αλλά όλοι αυτοί ήσαν συνηθισμένοι. Εμπαινε στα πνευμόνια τους, όμως… δεν χαμπάριαζαν.
Προηγείται η έκδοση. Να μάθει ο κόσμος τι έγινε στην Πάτρα. Πέρασε και ο Δήμαρχος χθες, ο Πελετίδης και αποχαιρέτισε τον Χρήστο Φλαμή. Πέρασαν και ο Κυριακόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ και ο Σκανδάμης. Ηταν και από τη ΝΔ ο Πρόεδρος Αντώνης Κουνάβης, αλλά και από το ΠΑΣΟΚ η Κατερίνα Σολωμού, η κόρη του φίλου του Γρηγόρη, του γιατρού. Ο Πλάτων Μαρλαφέκας που ο πατέρας του είχε δώσει κάτι τσίγκους με διαφημίσεις της Λουξ για να μπουν στην εφημερίδα. Και τόσοι άλλοι.
Με λουλούδια στα χέρια, με μαύρα ρούχα για να δουν για τελευταία φορά τον «μάστορα». Ηταν εκεί τα τρία του παιδιά, τα τρία του εγγόνια, συγγενείς, φίλοι, άνθρωποι που τον έβλεπαν στα χρόνια της σύνταξής του να τριγυρνά με το ποδήλατό του στην Πάτρα. Ολοι οι παρόντες έβαλαν το δικό τους λιθαράκι να γραφτεί το ρεπορτάζ. Να εκδοθεί η εφημερίδα. Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Κηδεύτηκε ο τυπογράφος Χρήστος Φλαμής. Θύμα τροχαίου στα 83 του χρόνια». Είχε και άρθρα η εφημερίδα. Τα ‘γραψαν ο Γιώργος Αναστασόπουλος, ο Νίκος Σύφαντος ενώ ο Θανάσης Μπαμπανέβας θυμήθηκε τις ατελείωτες νύχτες της δουλειάς για να ενημερωθούν οι αναγνώστες. Στον επικήδειο που διάβασε. Ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης Χρύσανθος ήταν εκεί για να βάλει τις δικές του «πινελιές» στο υπό έκδοση φύλο. Αλλωστε είχε και εκείνος εμπειρία. Χρόνια υπεύθυνος στον ραδιοφωνικό σταθμό της Μητρόπολης. Ανθρωπος των media. Ο Νίκος Νικολόπουλος σε ρόλο ψάλτη. Ολη η εφημερίδα για πάρτη του Χρήστου Φλαμή. Μονοθεματική. Με ασπρόμαυρο πρωτοσέλιδο. Αλλά με έγχρωμο οπισθόφυλλο.
Με τα νέα παιδιά της δημοσιογραφίας, όσα βρέθηκαν στον Ιερό Ναό Αγίου Μηνά, να φιγουράρουν σε εκείνες τις έγχρωμες φωτογραφίες. Υποσχόμενα πως συνεχίζουν με σύγχρονα μέσα το έργο των παλιών. Και αν ο Γουτεμβέργιος «πέθανε» στα χέρια του Φλαμή, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, αυτά τα παιδιά έχουν άλλα «όπλα» μέχρι και την ΑΙ για να συνεχίζουν την δουλειά. Ο Φλαμής κηδεύτηκε χθες, η εφημερίδα όμως θα εκδοθεί. Το ρεπορτάζ θα συνεχίζεται. Και ο κόσμος θα μαθαίνει με αντικειμενικότητα και αμεσότητα όλα όσα συμβαίνουν.
