Στο Πακιστάν, το ρητό του C.S. Lewis ότι «τα παιδιά δεν είναι ένας αντιπερισπασμός από πιο σημαντική δουλειά, είναι η πιο σημαντική δουλειά», απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Δυστυχώς κατατάσσεται τρίτο παγκοσμίως ως η χώρα με τα περισσότερα ανεμβολίαστα παιδιά. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό; Είναι η επίδραση της αντίληψης και της στάσης των γονέων στον εμβολιασμό ένας σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει σε μια αποτυχημένη κάλυψη εμβολιασμού;
Πρέπει να ρίξουμε φως στο τι συμβαίνει με την έλλειψη εμβολιασμών σε παιδιά αυτή τη στιγμή στο Πακιστάν και ποιος είναι ο παγκόσμιος αντίκτυπος αυτής της έλλειψης. Με βάση δημοσίευμα της εφημερίδας «Frontier’s post» στις 8 Νοεμβρίου, έρχεται στην επιφάνεια το γεγονός ότι 500.000 παιδιά έχασαν τους εμβολιασμούς κατά της πολιομυελίτιδας τον Οκτώβριο του 2024.
Το Πακιστάν έχει αναφέρει 48 περιπτώσεις πολιομυελίτιδας φέτος, με 23 από αυτές να αναφέρονται από το Μπαλουχιστάν, 13 από το Σιντ, δέκα από το Κιμπέρ Παχτούνχουα (ΚΠ), μία από το Παντζάμπ και μία από το Ισλαμαμπάντ. Η αύξηση των κρουσμάτων ώθησε το Πακιστάν να διεξάγει μια εθνική εκστρατεία εμβολιασμού κατά της πολιομυελίτιδας από τις 28 Οκτωβρίου έως τις 3 Νοεμβρίου, με στόχο να εμβολιαστούν πάνω από 45 εκατομμύρια παιδιά κατά της λοίμωξης. Από τα τέλη του 2018 το Πακιστάν έχει δει μια αναζωπύρωση των κρουσμάτων πολιοϊού, υπογραμμίζοντας την ευθραυστότητα των κερδών που επιτεύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, όταν τα κρούσματα μειώθηκαν το 2023 σε έξι, το 2022 σε είκοσι και το 2022 σε μόλις ένα.
«Φέτος δεν έχω τον ακριβή αριθμό αλλά αναμένουμε περίπου 500.000 αρνήσεις, μη διαθεσιμότητα [των ανθρώπων για εμβολιασμούς]», δήλωσε ο Μαλίκ Μουκτάρ Αχμέτ Μπαράθ, συντονιστής του πρωθυπουργού για τις εθνικές υπηρεσίες υγείας, σε συνέντευξή του στο ArabNews. «Αλλά δεν θα τους αφήσουμε [τα παιδιά], θα τους κυνηγήσουμε, θα τους παρακολουθήσουμε, θα τους εντοπίσουμε και θα τους εμβολιάσουμε για αυτή την πολιομυελίτιδα»
Ποιοι είναι όμως οι λόγοι εξαιτίας των οποίων δε μπορούν παιδιά στο Πακιστάν να εμβολιαστούν με ασφάλεια κατά της πολιομυελίτιδας; Ο πρώτος λόγος είναι η πολιτική αστάθεια και τα χτυπήματα από τρομοκράτες που διαδέχονται το ένα το άλλο, με το πιο πρόσφατο να είναι ένα βομβιστικό χτύπημα στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης Κουέτα (πρωτεύουσα της επαρχίας του Μπαλουχιστάν), όπου τουλάχιστον 26 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Επτά άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πέντε παιδιών, σκοτώθηκαν, όταν μια βόμβα στόχευσε την αστυνομία που ταξίδευε για να φυλάξει τους εργαζόμενους στον εμβολιασμό αυτόν τον μήνα. Μέρες νωρίτερα, δύο αστυνομικοί συνοδοί δέχτηκαν πυρά από μαχητές.
Ο δεύτερος λόγος που δεν αφήνει το σύστημα υγείας να μπορεί να λειτουργήσει επαρκώς είναι η έλλειψη γνώσης και η κατανόησή των γονέων για τη βασική ιατρική επιστήμη και τις εύκολα μεταδιδόμενες ασθένειες. Ο τρίτος και πιο σοβαρός λόγος είναι η επίδραση του θρησκευτικού φανατισμού ως μέθοδος αναχαίτισης της προόδου και της επιστήμης. Η θρησκευτική αντίθεση από μουσουλμανικούς φονταμενταλιστές στις φυλετικές περιοχές του Πακιστάν είναι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τον αποτελεσματικό εμβολιασμό κατά της πολιομυελίτιδας. Οι επιδημιολόγοι έχουν ανιχνεύσει τη μετάδοση του άγριου πολιοϊού από περιοχές ενδημικής πολιομυελίτιδας στο Αφγανιστάν, οι περισσότερες από τις οποίες βρίσκονται στη νότια περιοχή αυτής της χώρας που συνορεύει με το Πακιστάν, στις φυλετικές περιοχές του Πακιστάν. Αυτή η μετάδοση έχει οδηγήσει σε νέα κρούσματα πολιομυελίτιδας σε περιοχές που προηγουμένως ήταν ελεύθερες από πολιομυελίτιδα.
Οι τοπικοί Ταλιμπάν έχουν εκδώσει φετφάδες καταδικάζοντας τον εμβολιασμό ως αμερικανικό σχέδιο για την αποστείρωση των μουσουλμανικών πληθυσμών. Μια άλλη κοινή δεισιδαιμονία που διαδίδεται από τους εξτρεμιστές είναι ότι ο εμβολιασμός είναι μια προσπάθεια να αποτραπεί το θέλημα του Αλλάχ. Οι Ταλιμπάν έχουν δολοφονήσει αξιωματούχους εμβολιασμών, συμπεριλαμβανομένου του Αμπντούλ Γκανί Μαρβάτ, ο οποίος ήταν επικεφαλής της κυβερνητικής εκστρατείας εμβολιασμού στην Υπηρεσία Μπατζάουρ στις φυλετικές περιοχές του Πακιστάν, κατά την επιστροφή του από συνάντηση με έναν θρησκευτικό κληρικό. Το τελευταίο έτος έχουν αναφερθεί αρκετές απαγωγές και ξυλοδαρμοί εμβολιαστών.
Η ίδια η κυβέρνηση δεν παίρνει ευθύνη για την έλλειψη εμβολιασμών για την πολιομυελίτιδα και πετάει το μπαλάκι στο Αφγανιστάν. Για την πρόσφατη αύξηση των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας, ο Μπαράθ (Πακιστανός πολιτικός που είναι μέλος της Εθνικής Συνέλευσης του Πακιστάν από τον Φεβρουάριο του 2024) είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος με το πρόγραμμα πολιομυελίτιδας του Πακιστάν, προσθέτοντας ότι η χώρα διαθέτει ένα από τα καλύτερα συστήματα επιτήρησης για την παρακολούθηση της νόσου.Είπε ότι μία από τις κύριες αιτίες της αύξησης των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας φέτος ήταν λόγω μιας επιχείρησης επαναπατρισμού που ξεκίνησε το 2023 από το Πακιστάν κατά των «παράνομων μεταναστών», με αποτέλεσμα πολλοί Αφγανοί πρόσφυγες που δεν είχαν εμβολιαστεί κατά της πολιομυελίτιδας να ταξιδέψουν σε άλλα μέρη της χώρας και να διαδώσουν τη μόλυνση.
H ανθρωπότητα βίωσε στο πετσί της και πλήρωσε με τόσους θανάτους τα τελευταία 4 χρόνια στην covid εποχή το τι σημαίνει μία μεταδιδόμενη ασθένεια. Πλέον δεν υπάρχει το περιθώριο λόγω της έλλειψης εμβολιασμών σε μία χώρα να πληρώσει το τίμημα της εξάπλωσης της αρρώστιας και των θανάτων ολόκληρη η ανθρωπότητα. Επομένως γίνεται σαφές ότι αν δε θέλουμε να βιώσουμε με την πολιομυελίτιδα κάτι αντίστοιχο με την τραγωδία που βιώθηκε με τον covid, τώρα που οι άνθρωποι ταξιδεύουν ελεύθερα και τα σύνορα έχουν ανοίξει, πρέπει να ξεκινήσουν καμπάνιες ενημέρωσης για τη χρησιμότητα του παιδικού εμβολιασμού στο Πακιστάν κατά της πολιομυελίτιδας και να επέμβουν με εκστρατείες ενημέρωσης οι διεθνείς οργανώσεις. Αυτή τη φορά στο ζήτημα της παιδικής πολιομυελίτιδας στο Πακιστάν, ήρθε η ώρα η UNICEF, που μέχρι στιγμής σιωπά, να αναλάβει πιο ενεργό ρόλο στην ευαισθητοποίηση και την πρόληψη. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, ισόποση σημασία πρέπει να δοθεί και στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, καθώς συζητάμε για μία χώρα που οι άνθρωποι βάλλονται κατά ριπάς από τρομοκρατικά χτυπήματα. Επομένως, όταν αγωνίζεσαι για επιβίωση, υπάρχει χώρος και συνειδητότητα της ορθής διαχείρισης της υγείας;
Ακόμη και αν δεν υπάρχει, ήρθε η ώρα να βρεθεί η συνειδητότητα αυτή από πλευράς των γονέων, γιατί οι άνθρωποι, ακόμη και αν τους κλείσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, έχουν την εγγενή ανάγκη να προστατεύουν μέχρις εσχάτων τα παιδιά τους και να κάνουν το καλύτερο για αυτά. Όπως λέει και η Οριάνα Φαλάτσι στο βιβλίο «Γράμμα σε ένα παιδί που δε γεννήθηκε ποτέ»: «Μα θα έρθει επιτέλους η στιγμή που θα σ’ αφήσω να φύγεις, να διασχίσεις μόνο σου τον δρόμο, με κόκκινο φως. Και μάλιστα θα σε σπρώξω. Χωρίς η πράξη μου ν’ αυξήσει την ελευθερία σου, μια και θα σε δένει μαζί μου η σκλαβιά της τρυφερότητάς μου, η σκλαβιά της μεταμέλειάς σου. Είναι αυτό που ονομάζεται καμιά φορά σκλαβιά της οικογένειας.»
