Ψυχή βαθιά της δημοκρατίας, του δίκιου, της αλήθειας και φυσικά της οικογένειάς του και των αναρίθμητων φίλων του. Δεν ήταν τυχαία προσωπικότητα ο Παναγιώτης Παπαγιαβής, που εγκατέλειψε τα εγκόσμια το Σάββατο και κηδεύεται την Τρίτη στις 11 π.μ. από τον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέα.
Το γεγονός ότι από πεποίθηση δεν επιδείκνυε την πληθώρα των αρετών του, δεν ακυρώνει το εξόχως θετικό πρόσημο της πολυκύμαντης διαδρομής του στα κοινά.
Γαλουχημένος στα δημοκρατικά ιδεώδη από τον αείμνηστο πατέρα του Γιώργο Παπαγιαβή, βουλευτή και μετέπειτα υπουργό της Κυβέρνησης Εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο Παναγιώτης παρέλαβε μια βαριά σκυτάλη, την οποία παραδίδει υπερήφανα, προς κοινωνική και ιστορική αποτίμηση.
Ο Παναγιώτης Παπαγιαβής με τον αείμνηστο πατέρα του Γιώργο
Το πρώτο παράσημό του ήταν η παλληκαριά του, καθώς δίσεκτα χρόνια αποτέλεσε κορυφαίο μέλος της ΕΔΗΝ, που ηγείτο ο ήρωας αντιστασιακός Αλέκος Παναγούλης. Ουδέποτε, όμως, καυχήθηκε για τις παράτολμες αποκοτιές του. Ηταν και ήθελε πάντα να είναι ένας «ασήμαντος» μέσα στο πλήθος των συλλαλητηρίων για ψωμί-παιδεία-ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Στα χρόνια της μεταπολίτευσης ίσαμε σήμερα, ο Παναγιώτης Παπαγιαβής όπου κι αν ασχολήθηκε, πρόσφερε «θέαμα ψυχής ξεδιπλωμένο στον ορίζοντα», κατά πως λέει ο ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος. Κατέθεσε ψυχή. Για την ακρίβεια περίσσευμα ψυχής, ευσυνειδησίας, ανιδιοτέλειας, προσφοράς.
Είτε επρόκειτο για το επάγγελμά του, την οδοντιατρική, είτε για τον αγαπημένο του ΑΠΣ Πάτραι και βέβαια όταν ασχολήθηκε με τα κοινά, σαν νομαρχιακός και δημοτικός σύμβουλος και υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τελευταία με τον Γορτυνιακό Σύλλογο της Πάτρας. Η γενέθλια γη ήταν πάντα για τον ίδιο σημείο αναφοράς.
Οπως και οι γειτονιές που μεγάλωσε στην Πάτρα, όπου εκεί δημιούργησε στέρεες φιλίες, κυρίως με ανθρώπους του μόχθου και της προκοπής.
Το τελευταίο διήμερο έχει πέσει βαρύ το πέπλο της λύπης στη γειτονιά του. Στα θρυλικά «Ολύμπια» της Τριών Ναυάρχων, στις «Νεραντζιές» στο παλιό παραδοσιακό καφενείο Ηλιόπουλου κι όλα τ’ άλλα στέκια, όπου ο Παναγιώτης ήταν ο απλός άνθρωπος της «καλημέρας», των αθώων πειραγμάτων και της καλής παρέας.
Ο εκλιπών ταλαιπωρήθηκε τα τελευταία χρόνια με την υγεία του. Ηταν άνισες οι μάχες του. Πάλευε επί 5 χρόνια γενναία, έχοντας στο πλευρό του την αφοσιωμένη σύζυγό του Κασσιανή και τα παιδιά τους. Τον Γιώργο, την Τίνα, την Τάνια και την Αλεξάνδρα-Ισαβέλλα. Μένουν πίσω με πόνο στην ψυχή, που είθε να μετριαστεί, καθώς έχει φροντίσει ο αξιαγάπητος Παναγιώτης ν’ αφήσει παραδοσιακές, οικογενειακές, γλυκές αναμνήσεις.
Ο Παναγιώτης Παπαγιαβής όρθιος σε ένα από τα δημοτικά συμβούλια του Δήμου Πατρέων το 2013
Σαν επίλογο, επιλέγουμε μια τέτοια γλυκιά ανάμνηση του πατρινού πρώην υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου: «Σπανίζουν τέτοιοι φίλοι. Με τον Παναγιώτη μεγαλώσαμε μαζί. Ηταν αντικριστά τα σπίτια μας. Οι εποχές της ανεμελιάς, της νιότης και μετέπειτα των κοινών αγώνων με κάνουν σήμερα να νιώθω ότι έχασα τον αδερφό μου…».
