ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ
Η διαπροσωπική «χημεία» παίζει πάντα μεγάλο ρόλο στις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και σ’ αυτές που αναπτύσσονται στο πολιτικό πεδίο. Διαφορές, αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις, είναι δυνατόν να ξεπεραστούν, εάν αυτοί που βρίσκονται απέναντι ο ένας από τον άλλον έχουν την κατάλληλη «χημεία», που τους επιτρέπει να συνεννοηθούν και να τα βρουν μεταξύ τους μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Η αίσια κατάληξη της παραχώρησης του θαλάσσιου μετώπου στην πόλη, το 2016, ήταν συνισταμένη πολλών παραγόντων που δημιούργησαν ένα ευνοϊκό τοπίο, το οποίο έφερε εν τέλει και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εκτός των άλλων, όμως, σημαντική ήταν και η συμβολή της καλής διάθεσης των πρωταγωνιστών.
Στην τελική φάση της διεκδίκησης του θαλάσσιου μετώπου όλοι οι πρωταγωνιστές ήταν εκ της ιδιοσυγκρασίας τους διατεθειμένοι να φτάσουν έως το τέρμα, χωρίς επιπλέον εντάσεις και περιττές ενέργειες που θα «ναρκοθετούσαν» την παραχώρηση. Υπό το πρίσμα αυτό, θετικός ήταν και ο ρόλος του δημάρχου Πατρέων Κώστα Πελετίδη, ο οποίος, επίσης, βοήθησε. Αν και ο δήμαρχος κατέβασε κόσμο στη λιμενική ζώνη για να ενισχύσει τη διεκδίκηση, δεν υπερέβη τα εσκαμμένα, δεν όξυνε τα πνεύματα.
Και όταν έγινε αντιληπτό ότι είχε ανοίξει ο δρόμος για την παραχώρηση έδειξε συναινετικό πνεύμα, «παρασύροντας» και τις υπόλοιπες δημοτικές παρατάξεις στην αποδοχή της κυβερνητικής πρότασης.
Έστω με παρατηρήσεις και με υποσημειώσεις, η σχετική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ήταν ομόφωνη, κάτι που σπανίζει για σημαντικά θέματα που αφορούν την Πάτρα.
Ως εκ τούτου, από την ιστορία αυτή προκύπτουν ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα, το εξής ένα: όταν θέλουμε πραγματικά ως τοπική κοινωνία να συνεννοηθούμε, μπορούμε να πετύχουμε έναν κοινό στόχο.
Όλα, λοιπόν, πάνε από το καλό στο καλύτερο, ώστε να αποκτήσει η πόλη ένα παραλιακό μέτωπο αντάξιο της Ιστορίας της. Και όταν αυτό γίνει μια απτή πραγματικότητα, στη συνέχεια η συντήρησή του θα αναδειχθεί σε μείζον ζητούμενο. Ας το κρατήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, καθώς δεν αυτή δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση.
