Διακινητής είναι ένας όρος που ακούγεται συχνά πυκνά και στο λιμάνι της Αχαϊκής πρωτεύουσας. Στο παρελθόν όταν οι μετανάστες ήταν χιλιάδες ακουγόταν πολύ περισσότερο. Αλλά και αυτή την περίοδο το ανθρωποκυνηγητό με την Αστυνομία και το Λιμενικό είναι καθημερινό. Γιατί όμως σπάνια συλλαμβάνονται διακινητές; Οι διακινητές δρουν κυρίως στα σύνορα και έχουν «αντιπροσώπους» σε Αθήνα αλλά και Πάτρα. Σε συνοριακές ζώνες συχνά αμφισβητούμενες και επικίνδυνες, έλεγχος δεν υπάρχει και συχνά τον αναλαμβάνουν δυνάμεις με οπλισμό όπως αστυνομία, στρατός) ή μη επίσημες δυνάμεις (παραστρατιωτικά τμήματα, ή οπλισμένες ομάδες, στην περίπτωση για παράδειγμα της Λιβύης, όπου το κράτος είναι αδύναμο – θυμηθείτε τι έγινε προ ημερών στην Πύλο). Συγκρινόμενοι όμως με τους εκατοντάδες χιλιάδες που παίρνουν τους δρόμους που ελέγχονται από τις Αρχές, αυτές οι τελευταίες οδοί αποτελούν την μειοψηφία. Το πέρασμα των συνόρων αποτελεί δραστηριότητα για την οποία υπάρχει «αγορά». Υπάρχει «χρήμα»! Συχνά οι ενδιάμεσοι, που από λάθος θεωρούνται διακινητές, προτείνουν υπηρεσίες διαμεσολάβησης, ανάμεσα στους ταξιδιώτες και στους πραγματικούς διακινητές, συνήθως υπαλλήλους στην πλειοψηφία τους, που έχουν την εξουσιοδότηση να επιτρέψουν τη συνέχιση του περίπλου. Οι υπηρεσίες των ενδιάμεσων έχουν περισσότερο τον χαρακτήρα της μεσιτείας. Ακόμα και όταν ένα δίκτυο εξαρθρώνεται γρήγορα αντικαθίσταται και ξεκινά ξανά η ροή. Οι πραγματικοί διακινητές, δηλαδή οι δυνάμεις ασφαλείας, γρήγορα αντικαθιστούν έναν μεσολαβητή με κάποιον άλλο. Και η ροή… συνεχίζεται! Οσον αφορά τους «ντόπιους» διακινητές; Αυτοί προφανώς ζουν… με τα «ψιλά»! Η με όσα παίρνουν ως «μίζα» από τον κάθε «κακομοίρη» που φθάνει στην Πατρα με σκοπό να περάσει Ιταλία είτε με πλαστά έγγραφα που έχει προμηθευτεί συνήθως από την Κωνσταντινούπολη ή και την Αθήνα, ή μέσω των νταλικών με «σάλτο» σε κάποια νταλίκα στο λιμάνι!
