Άφατη θλίψη και οδύνη κατακλύζουν τα μέσα μας καθώς πλησιάζει η συμπλήρωση σαράντα ημερών από το πέρασμα του Μόρτη στην αιωνιότητα.
Μέσα σε ρυθμούς χιτζάζ και τραγουδώντας παλιά ρεμπέτικα τραγούδια ο Περικλής Λαλιώτης, άφησε ήρεμα και γαλήνια τα εγκόσμια και φθαρτά για να απολαύσει τα ουράνια και αθάνατα.
Και έτσι οι ρεμπέτες έχασαν το τελευταίο τρίχορδο μπουζούκι. Και η Πάτρα έχασε τον Μόρτη της.
Μα κι αν η Πάτρα έχασε τον Μόρτη της, η Μπέμπα, ο Βασίλης, η Ρήνη, ο Μίμης και ο Σάκης χάσανε τον πατέρα τους.
Κι ύστερα, αν τα παιδιά χάσανε τον πατέρα τους, η κυρα-Βαγγελιώ έχασε τον άνθρωπό της, την αγάπη της.
Μα και αυτός ο χωρισμός ήταν πρόσκαιρος. Πολύ πρόσκαιρος. Ένας χωρισμός μόλις 28 ημερών. Γιατί η μαγκιά που χαρακτηρίζει έναν Μόρτη, δεν πεθαίνει με τον θάνατο, αλλά αντιθέτως τρανώνεται και διατρανώνεται στους αιώνες. Και έτσι με την ίδια μαγκιά που περίπου μισό αιώνα νωρίτερα, αμούστακο παιδί, έκλεψε την αγάπη του, το λουλούδι του και ενωθήκανε σε μία σάρκα, με αυτό το ίδιο μόρτικο θράσος έκλεψε και τώρα την γυναίκα του για να βαδίσουνε μαζί σε δρόμους ολόφωτης θαλπωρής και ουσιαστικής αγάπης.
Υπέρτερη και του θανάτου είναι η αγάπη. Και αν ο ποιητής λέει πως “καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα, μονάχος στην δόξα και στο θάνατο”, ο Μόρτης ήρθε να τον διαψεύσει περιπαικτικά και να πορευθεί μαζί με την Μόρτισσά του και στον έρωτα και στη δόξα και στον θάνατο. Μα αλήθεια δε λέγεται θάνατος αυτός. Αυτό είναι ο ορισμός της Ζωής, της Ευτυχίας και της Αγάπης. Ναι της Αγάπης.
Αύριο Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου, στον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων στο Μπεγουλάκι, θα υμνήσουμε αυτήν την Αγάπη και σε ήχους βυζαντινούς αυτή τη φορά, θα κατευοδώσουμε τη ζώσα ψυχή του Μόρτη μας στην Ουράνια Θριαμβεύουσα Εκκλησία της Αγάπης.
Αναπαύσου εν Ειρήνη και εν Αγάπη Μόρτη.
Καλή Ανάσταση.
Τα τέκνα σου
