Η ελλιπής ενημέρωση των καταναλωτών των τραπεζικών προϊόντων, σε συνδυασμό με την περίοδο αθρόων δανειακών εκταμιεύσεων, οδήγησε πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν στο εξής φαινόμενο: Πολλά νοικοκυριά προκειμένου να επιταχύνουν τη διαδικασία δανειακής έγκρισης, στις προτάσεις των τραπεζικών ιδρυμάτων, έβαζαν ως εγγυητή μέλος της ευρύτερης οικογένειάς τους, με τα οικονομικά στοιχεία που απαιτούσαν οι τράπεζες.
Δεν αντιλαμβάνονταν όμως, ότι η επιπλέον υπογραφή του εγγυητή δεν ήταν «για τυπικούς και μόνο λόγους», αλλά, αναλάμβαναν τις ίδιες ευθύνες ως συνοφειλέτες, καθώς οι περισσότεροι υποψήφιοι δανειολήπτες, δε ζητούσαν νομική συμβουλή.
Ετσι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης και μετά από αυτήν, φτάσαμε στο σημείο ακόμα και διάρρηξης των σχέσεων μεταξύ προσώπων της ίδιας οικογένειας, λόγω κάποιου δανείου που έμενε ανεξόφλητο.
Η υπόθεση δύο αδελφών που έφτασαν σε σημείο πλήρους ρήξης των σχέσεών τους, απασχόλησε πρόσφατα και τη δικαιοσύνη της Πάτρας, με αφορμή το δάνειο που είχε λάβει ο ένας, με εγγυητή τον δεύτερο, που είχε και το απαραίτητο «κομπόδεμα» στην τράπεζα.
Το δάνειο δεν πληρώθηκε ποτέ, με αποτέλεσμα ο αδελφός που είχε υπογράψει ως εγγυητής να χάσει ποσό 35.000 ευρώ από κατάσχεση που του έκανε η δανείστρια τράπεζα, από καταθετικό του λογαριασμό.
Ο εγγυητής αδελφός έσυρε στα δικαστήρια τον δανειολήπτη αδελφό του, και κατηγορώντας τον για αδικαιολόγητο πλουτισμό, απαιτούσε τα λεφτά του πίσω, ισχυριζόμενος ότι αυτός δεν έλαβε ούτε ένα ευρώ, από το επίδικο δάνειο.
Ματαίως όμως προσπάθησε να αποδείξει πως δεν ευθυνόταν και αυτός για το ότι το δάνειο έγινε «κόκκινο». Δεν είχε γνώση φαίνεται, των συνεπειών του νόμου, για τους εγγυητές. Δηλαδή αγνοούσε ότι ο εγγυητής θα ενέχονταν έναντι της πιστώτριας τράπεζας όπως ακριβώς ο οφειλέτης.
Η κρίση αυτή του δικαστηρίου ενισχύθηκε και από το γεγονός ότι με την ίδια ιδιότητα υπέγραψε ο ενάγων και προηγούμενη σύμβαση καταναλωτικού δανείου, από κοινού με τον εναγόμενο αδερφό του, δηλαδή και πάλι με την ιδιότητα του οφειλέτη κι όχι του εγγυητή.
Το δικαστήριο αναγνώρισε τελικά τα δύο αδέλφια ως συνοφειλέτες του ίδιου δανείου, με αποτέλεσμα να ευθύνονται αλληλεγγύως και εις ολόκληρο απέναντι στην δανείστρια τράπεζα ως συνοφειλέτες. Ετσι, δέχθηκε εν μέρει την αγωγή, υποχρεώνοντας τον δανειολήπτη να καταβάλει στον εγγυητή αδελφό του, τα μισά λεφτά που είχε κατασχέσει η τράπεζα από τον λογαριασμό του, δηλαδή το συνολικό ποσό των 17.259 ευρώ, με το νόμιμο τόκο.
Πελοποννησος
