Το έγκλημα στα Τέμπη έχει αποδείξει με τον πιο ξεκάθαρο και τραγικό τρόπο ότι η ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών έχει καταστροφικές συνέπειες για τον λαό. Τώρα, λίγες μόνο μέρα μετά την τραγωδία, η κυβέρνηση κατατεθεί στην Βουλή νέο πολυνομοσχέδιο που εκτός των άλλων προωθεί περαιτέρω την ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών και μάλιστα του πιο πολύτιμου αγαθού του νερού!
Πιο συγκεκριμένα, προωθείται η ιδιωτικοποίηση του νερού και των αστικών αποβλήτων μέσω της μετονομασίας και επέκτασης της «Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (Ρ.Α.Ε)» σε «Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων» (Ρ.Α.Α.Ε.Υ). Οι ρυθμιστικές Αρχές, όπως προβλέπεται από τις κατευθύνσεις της Ε. Ε., ιδρύονται και αποσκοπούν στην ρύθμιση των αγορών που απελευθερώνονται λόγω των ιδιωτικοποιήσεων. Ο ρυθμιστικός ρόλος της ΡΑΕ είναι αυτός που με την δυσβάσταχτη «ρητρα αναπροσαρμογής» εξασφαλίζει της «εύρυθμη» λειτουργία της αγοράς της ενέργειας, η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ) ήταν αυτή που πριν από μια δεκαετία έπαιξε ρόλο στο κόψιμο του ΟΣΕ σε κομμάτια και το ξεπουλημα του σε ιδιώτες.
Στην εποχή του σύγχρονου καπιταλισμού, με την οικονομική κρίση να οξύνεται και το λαϊκό εισόδημα να λεηλατείται από τις συνεχείς αυξήσεις των τιμών, η πλήρης εμπορευματοποίηση των φυσικών πόρων και των κοινωνικών αγαθών δημιουργεί εφιαλτικές καταστάσεις για την ίδια τη ζωή της εργαζόμενης πλειονότητας. Τα λαϊκά νοικοκυριά βιώνουν ήδη πολύ οδυνηρά την εμπειρία της ιδιωτικοποίησης του ρεύματος με τις υπέρογκες αυξήσεις στο ζωτικό αγαθό της ενέργειας. Με το νερό, ωστόσο, το ζήτημα δεν βρίσκεται μόνο στις σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις που θα έχουν να αντιμετωπίσουν τα λαϊκά νοικοκυριά και στη σίγουρη άνοδο των τιμολογίων. Μιλάμε πλέον για την ασφάλεια της υγείας του μισού πληθυσμού της χώρας. Είναι κεφαλαιώδες ζήτημα για τον αγροτικό τομέα και τα διατροφικά αγαθά. Είναι κεφαλαιώδες περιβαλλοντικό ζήτημα.Η διαχείριση των αποβλήτων από ιδιώτες θα σημάνει ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή του περιβάλλοντος, του εδάφους και των τοπικών κοινωνιών.
Με το εγκλημα στο Τέμπη ο λαός έχει συνειδητοποιήσει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δολοφονούν. Δεν μπορεί να παραδώσει στα κερδοσκοπικά συμφέροντα μιας πολυεθνικής, το παρόν και το μέλλον της ζωής και δεν θα το κάνει. Όπου ιδιωτικοποιήθηκε το νερό, όπως με τον «κώδικα του νερού» που ισχύει στη Χιλή από την περίοδο της χούντας Πινοσέτ, κάθε σταγόνα νερού έχει ιδιοκτήτη, δεν είναι κοινό αγαθό.
Το Νερό δεν είναι εμπόρευμα. Είναι το πιο πολύτιμο φυσικό αγαθό για την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπου και κάθε ζωής στη γη. Αγαθό που γίνεται όλο και σπανιότερο στην εποχή της κλιματικής κρίσης ενός του καπιταλισμού, που λεηλατεί και εμπορευματοποιει τους φυσικούς πόρους, οδηγώντας στις εφιαλτικές καταστάσεις της κλιματικής κρίσης και της ξηρασίας του περσινού καλοκαιριού σε όλο τον κόσμο.
Παίρνουμε θάρρος από τα πολλά κινήματα που έχουν δωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο έναντι στην ιδιωτικοποίηση του νερού και κέρδισαν! Από την Κοτσαμπάμπα, την Ιρλανδία και το Παρίσι, μέχρι και την Σλοβενία αλλά και την Ελλάδα όπου η δραση του κινήματος είναι αυτή που ώς ώρας έχει βάλει ανάχωμα στην άμεση ιδιωτικοποίηση του νερού που προωθείται εδώ και 15 χρόνια από τις κυβερνήσεις και την ΕΕ.
Θα υπερασπιστούμε το κοινωνικό αγαθό του νερού με εργατικούς λαϊκούς αγώνες, μαζί με τους κατοίκους, τους αγρότες, τους εργαζόμενους στις εταιρείες ύδρευσης και στις ΔΕΥΑ.
Απαιτούμε :
– Άμεση απόσυρση του απαράδεκτου πολυνομοσχέδιου. Έξω οι ιδιωτικές εταιρείες από τον κύκλο του νερού και των αποβλήτων.
-Μόνο στο δημόσιο όλος ο κύκλος του νερού και της διαχείρισης των αστικών αποβλήτων για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, με προστασία του περιβάλλοντος και με κοινωνικό – εργατικό έλεγχο.
– Πραγματική οικονομική στήριξη των ΔΕΥΑ που συσσώρευσαν χρέη άνω των 120 εκατ. ευρώ λόγω του υπέρογκου ενεργειακού κόστους. Κατάργηση του ΦΠΑ – μείωση των τιμών στα τιμολόγια που είναι μόνο οικιακά.
– Καμία αύξηση στην τιμή του νερού, δραστική μείωση των τιμολογίων, καμία διακοπή νερού στα λαϊκά νοικοκυριά.
-Λειτουργία του φράγματος Πείρου-Παραπείρου μέσα από έναν δημόσιο κρατικό φορέα με εργατικό-λαϊκό έλεγχο, έξω από κάθε λογική εμπορευματικής εκμετάλλευσης του νερού.
