Με δύο προβολές ξεκινάει ο γυμνο(φθαλμιτικο)ς Φεβρουάριος 2025.
Από την μιά το αριστουργηματικό “Μεροκάματο του Τρόμου” του Ανρύ-Ζώρζ Κλουζώ και από την άλλη, η “Μεγάλη Ληστεία του Καζίνο” του Ανρύ Βερνέιγ, μιά ταινία στην οποία, με μοναδικό τρόπο, ο 59χρονος Ζαν Γκαμπέν παραδίδει την σκυτάλη στον 28χρονο Αλαίν Ντελόν.
Οι δύο αυτές προβολές θα μπορούσαν να θεωρηθούν και σαν μιά Ωδή στο (Γαλλικό) Ασπρό-Μαυρο.
20:15
ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ του Ανρύ-Ζώρζ Κλουζώ
(Le Salaire de la peur / The Wages of Fear – Henri-Georges Clouzot)
ΥΠΟΘΕΣΗ
“Κάθε φορά, που κατηγορούσε κανείς τον Κλουζώ γιά μισανθρωπισμό και άκρατο μηδενισμό έφερνε συνήθως ως παράδειγμα τις ταινίες του.
Στο εσωτερικό τους, άνθρωποι δολοπλοκούν και αλληλοσπαράσσονται, ήρωες πέφτουν θύματα των δυσοίωνων συνθηκών. που δημιούργησαν για τον εαυτό τους, κοινωνίες βυθίζονται στην καχυποψία και το μίσος και το κακό αφήνεται ανενόχλητο να απλώσει τα πλοκάμια του.
Το “Μεροκάματο του Τρόμου” θα μπορούσε να αποτελέσει αδιάσειστο στοιχείο στον παραπάνω ισχυρισμό, αν ο Κλουζώ δεν πλαισίωνε τους χαρακτήρες του με τον αντιφατικό συνδυασμό αγάπης και περιφρόνησης, που επιφύλασσε για τα περισσότερα δημιουργήματά του, παρά το γεγονός, ότι το σενάριο υπόσχεται για αυτούς ένα ταξίδι κατευθείαν στην κόλαση: Σε μια πάμφτωχη γειτονιά της Νότιας Αμερικής, τέσσερις άνδρες αναλαμβάνουν έναντι αδράς αμοιβής να μεταφέρουν δυο καμιόνια φορτωμένα με μεγάλο και εξαιρετικά επικίνδυνο φορτίο νιτρογλυκερίνης. Αρκεί τα φορτηγά με το εκρηκτικό και ευαίσθητο σε κραδασμούς υλικό να υπερβούν τα εμπόδια (πράγμα μάλλον απίθανο) και να φτάσουν στον προορισμό τους.
Ο Κλουζώ μετατρέπει την τεταμένη πορεία των τεσσάρων σε συγκλονιστική αλληγορία της ανθρώπινης κατάστασης, της αποτυχίας να νικήσουμε οτιδήποτε μας κάνει να μοιάζουμε με τίποτα περισσότερο από μικροσκοπικά έντομα, έτοιμα ανά πάσα στιγμή να συντριβούν κάτω από το δυσβάσταχτο βάρος του σύμπαντος. Και το κάνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο.
Ο ιδρώτας, που νοτίζει τα κουρασμένα και νευρικά σώματα, η σκόνη και η βρομιά που γίνονται ένα με τα ρούχα, ο δρόμος που απλώνεται μπροστά ατελείωτος και γεμάτος παγίδες, η παγερή αμφιβολία για το πότε ακριβώς ο Θάνατος θα χτυπήσει τους απεγνωσμένους αυτούς ταξιδιώτες γίνεται σκιά που πέφτει βαριά και σκοτεινή πάνω στην ανατριχιαστική διαδρομή.
Πόσοι θα απομείνουν ζωντανοί, ως πότε και με ποιο ακριβώς τίμημα?
Ύστερα από μια σχολαστική πρώτη ώρα, που συστήνει αβίαστα τους ήρωες και τις συγκυρίες ζωής, οι οποίες τους ωθούν σε μια τέτοια πράξη απελπισίας, ο σκηνοθέτης πατά ξαφνικά το γκάζι του φιλμικού του οχήματος στο τέρμα και δεν ελαττώνει ταχύτητα, παρά μόνο στα σημεία, όπου θέλει να τσεκάρει, αν ο θεατής βρίσκεται ακόμα με κομμένη την ανάσα, ή αν το σασπένς διατηρεί την σαδιστική του αποτελεσματικότητα.
Η ταινία ιχνηλατεί μια αβάσταχτα αγωνιώδη πορεία για να κορυφωθεί στο φινάλε με μια ειρωνική και τραγική νότα που τσακίζει.
Ο Κλουζώ μπορεί να οικτίρει την μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν μπορεί, όμως, να μην απελπίζεται βλέποντας τέσσερις άντρες να υπογράφουν τον αφανισμό τους στο όνομα ενός απόλυτου παραλογισμού.” – Λουκάς Κατσίκας (https://www.cinemagazine.gr/…/essential_cinema_la…/)
Πρόκειται για ένα συγκλονιστικό θρίλερ με πολύ έντονη ατμόσφαιρα και κλιμακωτή εξέλιξη, μείγμα αγωνίας, αδρεναλίνης, τεστοστερόνης, κοινωνικού και πολιτικού σχολιασμού, αποδόμησης και πεσιμισμού. Το σενάριο είναι καταπληκτικό (βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Georges Arnaud του 1950) και ο Clouzot σκηνοθετώντας αριστοτεχνικά και με πολύ ρεαλισμό τους ήρωές του, βγάζει στην επιφάνεια όλα τα πάθη, τις αδυναμίες και την κακία που κρύβουν μέσα τους, χαρίζοντάς μας ένα από τα σημαντικότερα έργα του κινηματογράφου πάνω στην απληστία και τη διαφθορά.
Η ταινία κατάφερε κάτι σπανιότατο, να αποσπάσει το Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ των Καννών (το 1955 μετανομάστηκε σε Χρυσό Φοίνικα), τη Χρυσή Άρκτο του Διεθνούς Φεστιβάλ του Βερολίνου και το βραβείο BAFTA Καλύτερης ξένης ταινίας.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΑΙΝΙΑΣ
Σκηνοθεσία: Henri-Georges Clouzot
Σενάριο: Jérôme Géronimi, Henri-Georges Clouzot, René Wheeler
Συγγραφέας του ομότιτλου βιβλίου: Georges Arnaud
Φωτογραφία: Armand Thirard
Μουσική: Georges Auric
Βοηθός σκηνοθέτη: Michel Romanoff
Μοντάζ: Madeleine Gug, Henri Rust, Etiennette Muse
Sound Recordist: William-Robert Sivel
Παραγωγοί: Henri-Georges Clouzot, Raymond Borderie
Συμπαραγωγοί: José Bosch, Georges Lourau
Πρωταγωνιστούν: Yβ Μοντάν, Σαρλ Βανέλ, Φόλκο Λούλι, Πέτερ βαν Έυκ
τρέηλερ: https://www.youtube.com/watch?v=ZYDZ3vNa-MQ
22:45
Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΖΙΝΟ του ΑΝΡΥ ΒΕΡΝΕΙΓ
(Mélodie en sous-sol – Henri Verneuil)
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο κατάδικος Σαρλ αποφυλακίζεται μετά από πενταετή φυλάκιση, αλλά στο μυαλό του έχει την τέλεια νέα ιδέα, που θα του επιτρέψει να τα παρατήσει και να περάσει άνετα τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.
Την “δουλειά” θα την κάνει σ΄ ένα καζίνο στις Κάννες με βοηθό τον νεαρό Φρανσίς, που είχαν μοιραστεί ένα κελί στην φυλακή. Η δουλειά απαιτεί φινέτσα, οργάνωση, ταχύτητα και απόλυτο συντονισμό.
Το ταλέντο υπάρχει και η διάθεση να τα καταφέρουν και έτσι βάζουν μπροστά το σχέδιο τους.
Ο Ζαν Γκαμπέν συναντά τον Αλαίν Ντελόν σε μιά τεράστια επιτυχία της εποχής – αυτή που του εξασφάλισε και συμβόλαιο για πέντε ταινίες με την MGM – και με παράφραση του γαλλικού τίτλου “Melodie Sous Sol”, έβαλε τον 28χρονο, τότε, νεαρό σταρ για πάντα “κάτω από τον ήλιο”.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΑΙΝΙΑΣ
Σκηνοθεσία: Henri Verneuil
Σενάριο: Albert Simonin, Henri Verneuil, Michel Audiard
Συγγραφέας του ομότιτλου βιβλίου: John Trinian
Διάλογοι: Michel Audiard
Φωτογραφία: Louis Page
Μουσική: Michel Magne
Ήχος: Jean Rieul
Βοηθοί σκηνοθέτη: Claude Pinoteau, Costa-Gavras
Μοντάζ: Françoise Verneuil
Παραγωγός: Jacques Bar
Παίζουν: JΕΑΝ GΑΒΙΝ (Charles), ALAIN DELON (Francis), Maurice Biraud (Louis), Viviane Romance (Ginette), Carla Marlier (Brigitte)
