Το Συνδικάτο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Πάτρας, Καταγγέλλει το νέο εργοδοτικό έγκλημα που συνέβη την Τρίτη ( 21 Οκτωβρίου) στα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη στο Μιντιλόγλι Αχαΐας. Ο συνάδελφος τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι και σε άλλα σημεία του σώματός του, από βίαιη πτώση, καθώς ανέβαινε στο φορτηγό με το οποίο εργάζονταν, το σκαλοπάτι στο ασυντήρητο φορτηγό υποχώρησε και έσπασε, με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να βρεθεί τραυματισμένος σοβαρά στο έδαφος.
Τα αίτια του ατυχήματος όπως λένε «διερευνώνται», αλλά τα αποτελέσματα της διερεύνησης, ποτέ δεν δημοσιοποιούνται, ούτε ποτέ κοινοποιούνται στα συνδικάτα, επίσης ποτέ δεν τιμωρούνται οι υπεύθυνοι των ατυχημάτων που είναι οι εργοδότες, παρά μόνο κάποιοι «αυτοφοράκιδες» επιδερμικά για τα «μάτια του κόσμου», μάλιστα έχουν ιδρυθεί και «ιδιωτικές» εταιρείες (πιστοποιημένες φυσικά) αυτοφοράκιδων – υπευθύνων ασφαλείας, γιατί πάνω απ’ όλα είναι η εξειδίκευση στο κέρδος ..!
Συνάδελφοι, το περασμένο διάστημα, πριν από τις πανελλαδικές απεργίες την 1 ης και 14 ης
Οκτώβρη, κατά την διάρκεια των επισκέψεων ενημέρωσης των εργαζομένων και των παρεμβάσεων του συνδικάτου στους χώρους δουλειάς, στα έργα της οδού Πατρών Πύργου, παρατηρήθηκαν από το συνδικάτο τεράστιες ελλείψεις στα μέτρα ασφάλειας, φαινόμενα καθημερινής εντατικοποίησης και η χρήση ανασφαλών και ασυντήρητων μηχανημάτων (κανένα από αυτά δεν περνά από περιοδικό έλεγχο)..! Την περίοδο που θα εγκαινιάζονταν ο δρόμος από τον πρωθυπουργό, δεν τηρήθηκε κανένα μέτρο ασφάλειας, η δουλειά ήταν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ αδιάκοπα, παρόλο που είχε κοινοποιηθεί απαγορευτική υπουργική απόφαση εργασίας, λόγω του καύσωνα..! Τα έργα στην περιοχή ήταν μια τεράστια εργοδοτική γαλέρα, η ασφαλτόστρωση γίνονταν σε θερμοκρασία περιοχής 60 °C.
Το συνδικάτο εκείνες τις μέρες έδωσε μάχη για την τήρηση των κανόνων ικάτου Οικοδόμων και έγιναν έντονες
διαμαρτυρίες και παρεμβάσεις σε τεχνικούς ασφαλείας, εργοδηγούς και εργοταξιάρχες, που η
«πρεμούρα» τους για την τήρηση των «ημερομηνιών παράδοσης» και των εγκαινίων, ήταν
ισχυρότερη, υπερτερούσε αυτής της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, τα αποτελέσματα
αυτής τους της «πρεμούρας» γενικά, είναι ορατά (σχεδόν καθημερινά) τα συναντάμε στα νοσοκομεία και τα νεκροτομία.
Στο Μιντιλόγλι Αχαΐας, όπου συνέβη το εργοδοτικό έγκλημα της Τρίτης, την ημέρα της
απεργίας της 14 ης του Οκτώβρη, οι εργοταξιάρχες εκβίαζαν τους εργαζόμενους (όπως μας
κατήγγειλαν) σε απεργοσπασία, τα μέλη του Συνδικάτου Οικοδόμων και άλλων ταξικών
σωματείων την ημέρα της απεργίας, βρήκαν τους εργαζόμενους να δουλεύουν το Μιντιλόγλι νύχτα, πριν ξημερώσει και χωρίς κανένα μέτρο ασφάλειας, εργάζονταν μέσα στις λάσπες και ανάμεσα σε χωματουργικά μηχανήματα και φορτηγά, υπό το φώς των προβολέων (των φορτηγών) και υπό την παρουσία ενός «αυτοφοράκια» επιστάτη, που εκτελούσε χρέη «αφεντικού», ούτε εργοδηγός υπήρχε, ούτε τεχνικός ασφάλειας, ούτε ο εργοστασιάρχης, ένας επιστάτης μόνο σε έναν τόπο εγκλήματος και όχι εργασίας..!
Οι παράνομες απεργοσπαστικές εργασίες σταμάτησαν από τα συνδικάτα, ωστόσο ο «αυτοφοράκιας» εξαφανίστηκε, έγινε καπνός..!
Σε όλες τις επισκέψεις του το Συνδικάτο Οικοδόμων στους χώρους δουλείας, γίνεται μάρτυρας των ανασφαλών συνθηκών εργασίας, μιλά με συναδέλφους που είναι εξαντλημένοι, από την πολύωρη και ασταμάτητη δουλειά μέσα σε αντίξοες συνθήκες, κρύου, βροχής, και υψηλών θερμοκρασιών χωρίς τις βασικές υποδομές, νερό, τουαλέτες και κατάλληλους χώρους να κάνουν διάλλειμα, να πάρουν μια ανάσα, ανασφάλιστοι και με μεροκάματο πείνας και απλήρωτες. Δεν είναι τυχαίο, ούτε φταίει η «κακία η ώρα» που κάθε ύο ημέρες στους χώρους δουλειάς ένας εργαζόμενος ή μια εργαζόμενη σακατεύονται ή θα χάνουν την ζωή τους, ως αποτέλεσμα των ελλιπών και
ανύπαρκτων μέτρων ασφάλειας, της εντατικοποιημένης και πολύωρης εργασίας.
Αν σε όλα τα πιο πάνω αν προστεθεί ο ακατάλληλος και ασυντήρητος εξοπλισμός, που πλέον έχει καταντήσει δολοφονική κανονικότητα στα μέσα μεταφοράς (προσωπικού, εμπορευμάτων και δομικών υλικών), μηχανημάτων έργων και παραγωγής, οι συνθήκες δουλειάς μετατρέπονται σε συνθήκες uανάτου, ο εργαζόμενος δουλεύει αγκαλιά με την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια, ξεκινάει να πάει για το μεροκάματο και δεν ξέρει αν θα επιστρέψει πίσω στην οικογένεια, η σε τι κατάσταση θα επιστρέψει..!
Οι παρεμβάσεις του συνδικάτου στους εργοδότες (εργολάβους – υπεργολάβους) και οι
καταγγελίες του στο ΣΕΠΕ, καταλήγουν να είναι «μια τρύπα στο νερό».
Οι εργοδότες αδιαφορούν γιατί καλύπτονται πίσω από άδικους και αντεργατικούς νόμους και
προστατεύονται απροκάλυπτα (το λένε κιόλας) από τις αστικές κυβερνήσεις που «δουλεύουν αγόγγυστα» και «μοχθούν» για τα δικά τους συμφέροντα. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αδυνατούν να παρέμβουν, γιατί ούτε επανδρωμένοι είναι ούτε τους επιτρέπεται, η Παναγιώτα Ρόζου, πρόεδρος του Συλλόγου Επιθεωρητών Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία και υπαλλήλων Επιθεώρησης Εργασίας, ήταν σαφής και τεκμηριωμένη, μιλώντας στην Επιτροπή της Βουλής, στο πλαίσιο της ακρόασης φορέων για τον
εκτρωματικό νόμο του 13ωρου.
Χαρακτηριστικά είπε: «ότι η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ελλείψεις σε μέτρα υγιεινής και
ασφάλειας έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των επαγγελματικών κινδύνων είναι το πραγματικό
υπόβαθρο των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών (τονίζοντας..) ..ότι τα
περισσότερα ατυχήματα, οι τραυματισμοί, οι ασθένειες και τα εργατικά ατυχήματα καταγράφονται
σε υπερωριακό χρόνο ή σε χρόνο υπερεργασίας.» «Στη χώρα μας καταγράφεται μόλις το 30% των
εργατικών ατυχημάτων, ενώ σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό για την Ασφάλεια και την
Εργασία στην Ευρώπη οι θάνατοι στην Ελλάδα από επαγγελματικές ασθένειες υπολογίζονται
στους 2.500, παρότι δεν δηλώνονται οι επαγγελματικές ασθένειες στη χώρα μας….,», επίσης
κατήγγειλε ότι «οι ελεγκτικές αρχές υποστελεχώνονται, η Επιθεώρηση Εργασίας συστηματικά
απαξιώνεται με μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, εξοπλισμό και αναγκαίες υλικοτεχνικές
υποδομές. Η Επιθεώρηση Ασφάλειας και Υγείας είναι πλήρως υποστελεχωμένη, με ελλείψεις σε
επιθεωρητές, διοικητικό προσωπικό και οδηγούς. Το προσωπικό είναι στο 50% από τον
προβλεπόμενο αριθμό του 2000, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 55 έτη, δηλαδή είναι μια
γερασμένη υπηρεσία, όπως είπε. Μάλιστα, σημείωσε ότι το 2024 ο αριθμός των επιθεωρητών
μειώθηκε στους 233 πανελλαδικά από 243 που ήταν το 2023, γεγονός που σημαίνει ότι στον κάθε
επιθεωρητή αναλογεί να ελέγξει 1.509 επιχειρήσεις και 10.773 εργαζόμενους χωρίς να
υπολογίζεται ο δημόσιος τομέας.»
