Η τουριστική σεζόν έχει ξεκινήσει και αυτό το καλοκαίρι αναμένεται να υπάρξει μεγάλη επισκεψιμότητα από σκάφη και γιοτ στις μαρίνες και στους λιμένες της επικράτειας. Στην Πάτρα όμως η κατάσταση είναι γνωστή.
Εκτός από το ότι δεν θα έχει την δυνατότητα να αγκυροβολήσει ούτε ένα από τα διερχόμενα σκάφη, οι εικόνες που θα αντικρίζει ένας πεζός που θα κάνει την βόλτα του στην Μαρίνα θα είναι εικόνες παρακμής και υποβάθμισης της αισθητική του.
Διαλυμένες πλωτές εξέδρες, σπασμένες σανίδες, διάσπαρτα μπάζα, δοκάρια πεταμένα, ενώ στο ίδιο σκηνικό και ο περιβάλλοντας χώρος. Τι να πει κανείς;
Τα σκάφη δεν έρχονται, επισκέπτες μέσα από τον θαλάσσιο τουρισμό δεν θα δούμε ούτε και φέτος, όμως εμείς οι δημότες, που κατεβαίνουμε μία βόλτα για να πάρουμε καλοκαιριάτικα στη Μαρίνα μία μυρωδιά από θάλασσα, είμαστε υποχρεωμένοι να αντέχουμε αυτές τις εικόνες;
Θλίψη και μόνο θλίψη. Πράγματι τα χρήματα για την αποκατάσταση της Μαρίνας και το κονδύλι των 2 εκατομμυρίων ευρώ, δεν έχει φτάσει ακόμα στην Πάτρα. Όμως αυτό μας αρκεί για να δικαιολογήσουμε μία τέτοια κατάσταση; Αυτή πρέπει να είναι η μοίρα της πόλης;
(Οι φωτογραφίες είναι της Αμαλίας Νιόκου Αντωνίου).
