Η εικόνα μιας υπολειτουργούσας πόλης δεν οφείλεται πάντα σε κακή διοικητική διαχείριση ή αδιαφορία των υπαλλήλων, όσο σε μια πιο σύνθετη και ανησυχητική πραγματικότητα: Την αποψίλωση των υπηρεσιών από ανθρώπινο δυναμικό. Αυτό ακριβώς περιγράφει με γλαφυρό τρόπο ο αντιδήμαρχος Διοίκησης και Οικονομικών του Δήμου Πατρέων Διονύσης Πλέσσας, καταγγέλλοντας έναν «άκρατο εμπαιγμό» από πλευράς κεντρικής διοίκησης αναφορικά με τις προσλήψεις.
Τα νούμερα σοκάρουν: Από 1.495 τακτικούς υπαλλήλους το 2011, ο Δήμος Πατρέων μετρά σήμερα μόλις 913 (670 μόνιμοι, 243 αορίστου)–μια μείωση της τάξης του 38,8%. Παρότι, σύμφωνα με το νομικό πλαίσιο, για κάθε μία αποχώρηση υπαλλήλου πρέπει να αντιστοιχεί μία πρόσληψη, στην πράξη η αναλογία είναι 1 προς 0,012 (!), αφού από 247 αιτήματα προσλήψεων εγκρίθηκαν 17 και πραγματοποιήθηκαν μόλις… 3. Ο κ. Πλέσσας δεν διστάζει να μιλήσει για «διπλό εμπαιγμό», αποκαλύπτοντας το τεράστιο διοικητικό κενό που έχει δημιουργηθεί.
Και όμως, αυτοί οι περίπου 900 άνω των 40 ετών καλούνται να στελεχώσουν κρίσιμες υπηρεσίες: καθαριότητα, πρασίνου, πολιτική προστασία, τεχνικά έργα. Το ερώτημα τίθεται ρητά από τον αντιδήμαρχο: «Ο καθαρισμός της πόλης, των κοινοχρήστων χώρων και έργων Πρασίνου, η Πολιτική Προστασία, οι συντηρήσεις πλατειών και παιδικών χαρών ή σχολείων και αναπλάσεων ή διοικητικοικονομικές υπηρεσίες πώς θα λειτουργήσουν;».
Η δημοτική αρχή της Πάτρας, με σαφή πολιτικό προσανατολισμό, διακηρύσσει ότι δεν πρόκειται να αποδεχτεί αυτή την πορεία. Η πρόσφατη κινητοποίηση στις 14 Ιουνίου καταδεικνύει πως η αντίσταση σε αυτό το μοντέλο είναι κομμάτι της πολιτικής της ταυτότητας. Ο ίδιος ο αντιδήμαρχος επισημαίνει: «Δεν αρκεί μόνο ο Δήμος Πατρέων. Χρειάζεται συντονισμένος αγώνας από όλους τους δήμους, τις Δημόσιες Υπηρεσίες και φυσικά τον λαό. Ο αγώνας είναι μονόδρομος για την Πάτρα που αντιστέκεται και διεκδικεί με τη δημοτική αρχή της Λαϊκής Συσπείρωσης».
Ωστόσο, όσο η κεντρική εξουσία περιορίζει τον δημόσιο τομέα, οι δήμοι μετατρέπονται σταδιακά σε κελύφη χωρίς περιεχόμενο. Και οι πολίτες, στο τέλος, πληρώνουν διπλά: μια φορά με τη φορολογία τους και άλλη μία με την ταλαιπωρία τους. Η εύκολη κατακραυγή κατά των δημοτικών υπαλλήλων συχνά αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα: Αποδομείται διαρκώς ο δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών.
Μάλιστα, η κατάσταση αναμένεται να γίνει ακόμα χειρότερη καθώς εντός του 2025 αναμένεται να συνταξιοδοτηθούν 38 άτομα τακτικού προσωπικού και το ερώτημα που ψάχνει απάντηση είναι «πόσες θέσεις θα εγκριθούν;».
