Η έρευνα που έκανε η αστυνομικού περιεχομένου ιστοσελίδα Low and order είναι χαρακτηριστική για την κατάσταση σε σχέση με την αστυνόμευση στην Πάτρα. Η Πάτρα, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, βιώνει μια από τις πιο οξυμένες μορφές επιχειρησιακής αδυναμίας της Ελληνικής Αστυνομίας. Παρά την κρισιμότητα της περιοχής και τις αυξημένες ανάγκες σε αστυνόμευση, η τοπική ΕΛ.ΑΣ. εμφανίζει εικόνα πλήρους αποδιοργάνωσης, με τις παθογένειες να ξεκινούν από την υποστελέχωση και να φτάνουν μέχρι τις υποδομές.
Η πόλη της Πάτρας διαθέτει τρία αστυνομικά τμήματα: το 1ο, το 2ο και το 3ο. Παρά τη σημασία και το μέγεθος της περιοχής, κανένα από τα τμήματα αυτά δεν πραγματοποιεί συστηματικά εποχούμενες περιπολίες, ούτε πρωινές, ούτε απογευματινές, ούτε νυχτερινές. Οι περιπολίες, όταν υπάρχουν, είναι αποτέλεσμα συγκυριακών καλύψεων και όχι σταθερού επιχειρησιακού σχεδιασμού.
Ο βασικός λόγος αυτής της αδυναμίας εντοπίζεται στην υποστελέχωση, η οποία υπολογίζεται σε ποσοστό περίπου 40% κάτω από την προβλεπόμενη οργανική δύναμη. Η μείωση του ανθρώπινου δυναμικού καθιστά αδύνατη τη στελέχωση βασικών λειτουργιών, όπως η εποχούμενη επιτήρηση, με συνέπεια την περιορισμένη αστυνομική παρουσία στους δρόμους της πόλης.
ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ
Η αστυνόμευση στην ανατολική Αχαΐα – από το Λαμπίρι έως την Ακράτα και όλο τον ορεινό όγκο – στηρίζεται σε μία μικτή περιπολία, αποτελούμενη από έναν αστυνομικό του Αιγίου και έναν της Ακράτας. Όταν υπάρχει ταυτόχρονα συμβάν σε δύο διαφορετικά σημεία της περιοχής – με αποστάσεις που φτάνουν τα 20-30 χιλιόμετρα – η κάλυψη είναι πρακτικά αδύνατη.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην περιοχή της Ακράτας έχουν καταγραφεί επαναλαμβανόμενες εκρήξεις ΑΤΜ και ληστείες, χωρίς επαρκή επιχειρησιακή αντίδραση. Σημειώνεται ότι κατά τους θερινούς μήνες, η Αιγιάλεια υποδέχεται μεγάλο αριθμό επισκεπτών, με τον πληθυσμό της περιοχής να εκτοξεύεται από 60.000 σε περίπου 300.000 κατοίκους και τουρίστες. Παρά την αυξημένη τουριστική και εμπορική δραστηριότητα, δεν προβλέπεται πρόσθετη ενίσχυση των αστυνομικών υπηρεσιών. Το υπάρχον προσωπικό καλείται να ανταποκριθεί στις ίδιες ανάγκες, με τα ίδια μέσα.
ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ ΧΩΡΟΙ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
Μέχρι να δημιουργηθεί το Αστυνομικό Μέγαρο της Πάτρας το οποίο ομολογουμένως θα λύσει πολλά από τα υπάρχοντα προβλήματα, οι εργαζόμενοι αστυνομικοί αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα και στις υποδομές. Το 1ο Α.Τ. Πάτρας και η Τροχαία που συστεγάζονται σε κοινό κτίριο, παραμένουν χωρίς ανελκυστήρα το τελευταίο οκτάμηνο…
Η πρόσβαση στους ορόφους γίνεται μόνο από τις σκάλες, γεγονός που δημιουργεί πρακτικά προβλήματα τόσο για πολίτες όσο και για προσωπικό.
Ακόμα πιο δύσκολη είναι η κατάσταση στο κτίριο της Γούναρη, όπου στεγάζονται τμήματα της Αστυνομικής Διεύθυνσης και υπηρεσίες Μεταγωγών. Το κτίριο παρουσιάζει φθορές που απαιτούν τεχνική επιθεώρηση, καθώς έχουν εκφραστεί ανησυχίες για την ασφάλεια των εργαζομένων και των επισκεπτών.
ΚΟΡΙΟΙ ΣΤΑ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΚΡΑΤΗΤΗΡΙΑ
Βασικό σημείο ντροπής για την ΕΛ.ΑΣ. στην Πάτρα αποτελούν τα κρατητήρια, τα οποία, πέρα από την παλαιότητα και την ακαταλληλότητά τους, έχουν καταγραφεί περιστατικά που αγγίζουν τα όρια του απαράδεκτου. Αστυνομικοί έχουν κολλήσει κοριούς στο παρελθόν, εξαιτίας της έλλειψης υγειονομικών προδιαγραφών, του ανεπαρκούς καθαρισμού και της γενικότερης εγκατάλειψης. Τα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης, τα οποία στεγάζονται στο ίδιο κτίριο με το 2ο Α.Τ., είναι μικρά, ακατάλληλα και ασφυκτικά, ενώ το 1ο και το 2ο Τμήμα δεν διαθέτουν καθόλου κρατητήρια. Στοιχειωδώς αποδεκτή είναι η εικόνα μόνο στο 3ο Α.Τ. Πάτρας, το οποίο λειτουργεί με σχετική επάρκεια. Στο Αίγιο, η κατάσταση είναι ακόμη πιο επιβαρυμένη, με κρατητήρια σε τραγική κατάσταση, που κάθε άλλο παρά εξυπηρετούν τον σκοπό κράτησης με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ
Η υλικοτεχνική υποστήριξη των αστυνομικών στην Πάτρα βρίσκεται σε οριακό σημείο, με τις στολές, τις σφαίρες και βασικά αναλώσιμα να καλύπτονται σε μεγάλο βαθμό από την τσέπη των ίδιων των ένστολων.
Η εικόνα αυτή, η οποία παρατηρείται σε εκατοντάδες ΑΤ της χώρας, εκθέτει καθημερινά τους αστυνομικούς σε επιχειρησιακούς κινδύνους χωρίς την απαιτούμενη υποστήριξη.
Μοναδική εξαίρεση αποτελούσαν μέχρι πρότινος τα αλεξίσφαιρα γιλέκα, για τα οποία υπήρχε σχετική επάρκεια. Ακόμη κι αυτή η μικρή «ανάσα», ωστόσο, δεν είναι αρκετή για να καλύψει τις συνολικές ελλείψεις, που αποτυπώνουν την εγκατάλειψη του προσωπικού στην πρώτη γραμμή.
