Δεν έχει ξαναγίνει. Δημόσιος φορέας παραδέχτηκε το λάθος που έκανε, έστω και αν χρειάστηκε να περάσουν 17 ολόκληρα χρόνια. Εξέδωσε μάλιστα σχετικό πόρισμα, κοινοποιώντας το στα αρμόδια όργανα, τονίζοντας όχι μόνο ότι έσφαλε, αλλά ότι η απόφαση του ήταν παράνομη.
Το όλο θέμα ξεκινάει από το 2005. Ο άνθρωπος που δικαιώθηκε είχε μια επιτελική θέση στον συγκεκριμένο φορέα, έχοντας την διοίκηση του για μόλις μία μέρα αφού μέσα σε λίγες ώρες παύτηκε από τα καθήκοντα του. Άμεσα και σε χρόνο αστραπή έγινε τότε η αντικατάσταση του.
Από τότε ξεκίνησε για αυτόν ένας μακροχρόνιος δικαστικός αγώνας, ζητώντας την δικαίωση του, κυρίως για λόγους ηθικούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο άνθρωπος αυτός λίγο μετά την παύση από την επιτελική θέση που κατείχε, επέλεξε να παραιτηθεί οριστικά από τον συγκεκριμένο φορέα εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την αδικία που είχε υποστεί.
Η δικαίωση για αυτόν ήρθε το περασμένο καλοκαίρι. Ο πρωταγωνιστής της υπόθεσης που επέμενε στον αγώνα αυτόν, είχε κερδίσει όλα τα δικαστήρια που μεσολάβησαν από τότε.
Υπάρχει ελπίδα…
Το θέμα, εκτός από ότι μπορεί να δείχνει τις παρατυπίες και τις αμαρτίες που συνέβαιναν εκείνα τα χρόνια στον θαυμαστό κόσμο των δημοσίων φορέων και του ευρύτερου δημοσίου τομέα, έχει και την δική του τραγελαφική διάσταση.
Μετά από χρόνια ένας άνθρωπος που για τον έναν ή τον άλλο λόγο έχει αδικηθεί ή τέλος πάντως θεωρεί τον εαυτό του αδικημένο , μπορεί να βρει το δίκιο του. Μόνο που θα πρέπει να έχει την ανάλογη υπομονή, να ξεπεράσει όλους αυτούς τους σκοπέλους της ελληνικής γραφειοκρατίας και ταυτόχρονα να περιμένει την κάπως χρονοβόρα διαδικασία της ελληνικής δικαιοσύνης. Με λίγα λόγια υπάρχει ελπίδα για όλους
