του Αχιλλέα Ροδίτη
Μέσα στην πύρινη κόλαση που έπληξε την Δυτική Αχαΐα και την Πάτρα, την προηγούμενη εβδομάδα, δεκάδες άνθρωποι πάλεψαν, όχι μόνο για τις περιουσίες τους, αλλά και για τις ζωές των ανυπεράσπιστων πλασμάτων που φροντίζουν. Μία από τις ιστορίες που ξεχωρίζουν είναι αυτή του Σπύρου Δανελάτου, ιδιοκτήτη χώρου φιλοξενίας σκύλων, ο οποίος έδωσε μια άνιση, όσο και ηρωική μάχη με τις φλόγες, προκειμένου να σώσει τα ζώα του. Μέσα από μια συγκλονιστική ανάρτηση, ο ίδιος περιγράφει λεπτό προς λεπτό τις στιγμές αγωνίας, την απόγνωση, αλλά και την τελική λύτρωση.
«ΕΒΛΕΠΑ ΤΟ ΤΕΡΑΣ
ΝΑ ‘ΡΧΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΜΑΣ»
Όταν οι φλόγες άρχισαν να πλησιάζουν επικίνδυνα τον χώρο του, ο Σπύρος Δανελάτος συνειδητοποίησε ότι ο κίνδυνος ήταν άμεσος και ορατός. «Όταν κατάλαβα ότι αν δεν την κόψουν την φωτιά θα έρθει στον χώρο μου, άρχισα να παίρνω τηλέφωνα για βοήθεια», γράφει.
Ωστόσο, η βοήθεια που έφτασε αρχικά ήταν ελάχιστη. «Ήρθαν λίγα άτομα που δεν ήταν αρκετά για να πάρουμε τα ζώα».
Την ίδια ώρα, όπως καταγγέλλει, κάποιοι υποτιμούσαν τον κίνδυνο, λέγοντας «ότι ο Σπύρος δεν έχει ανάγκη και δεν θα φτάσει η φωτιά εκεί».
Εκείνος όμως έβλεπε την καταστροφή να πλησιάζει και ήξερε ότι για να μεταφερθούν τα πιο ευάλωτα ζώα, τα γέρικα και όσα είχαν προβλήματα υγείας, «έπρεπε να ήταν εδώ, πάνω από δεκαπέντε άτομα».
Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο
ΚΑΠΝΟΣ ΤΟΥΣ ΕΠΝΙΓΕ
Καθώς οι φλόγες περικύκλωναν το κτήμα, οι συμβουλές που λάμβανε τηλεφωνικά ήταν να ανοίξει τις πόρτες και να αφήσει τα σκυλιά να φύγουν και να αφεθούν στην τύχη τους. «Από το τηλέφωνο μας έλεγαν ανοίξτε την πόρτα να φύγουν». Όμως εκείνος πήρε μια γενναία και, όπως αποδείχθηκε, σωτήρια απόφαση: να μείνει μαζί τους ως το τέλος! «Αποφάσισα να μείνω μαζί τους μέχρι τελευταία στιγμή που θα άνοιγα την πόρτα να βγούνε έξω και …όποιο επιβίωνε».
Η πιο δραματική στιγμή, αυτή που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη του, ήταν όταν η φωτιά μπήκε πλέον στον χώρο τους. «Η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν η φωτιά μπήκε μέσα στο κτήμα, μέσα στον χώρο, εγώ και τα ζωάκια μου να μας πνίγει ο καπνός και τον χώρο μου να τον καίει η φωτιά». Η σωτηρία ήρθε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, χάρη στην παρέμβαση ενός μηχανήματος. «Το χωματουργικό μηχάνημα μας έσωσε», αναφέρει με ανακούφιση.
Για τον Σπύρο Δανελάτο και τα ζώα του, η περιπέτεια είχε αίσιο τέλος. «Την γλυτώσαμε και δεν είμαστε άστεγοι», λέει, αλλά ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Οι ζημιές στον χώρο είναι σημαντικές και τώρα ξεκινά μια νέα προσπάθεια. «Τώρα κάνουμε αγώνα να επισκευάσουμε ό,τι ζημιά έγινε. Και ο αγώνας συνεχίζεται».
ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ
ΑΛΥΣΙΔΑ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ
Την ώρα που ο Σπύρος έδινε τη δική του μάχη, σε ολόκληρη την Αχαΐα εκτυλισσόταν μια τεράστια και συγκινητική κινητοποίηση φιλόζωων πολιτών και εθελοντών. Άνθρωποι από την Πάτρα και τις γύρω περιοχές έσπευδαν με τα αυτοκίνητά τους στις πληγείσες περιοχές για να απεγκλωβίσουν δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα. Σκύλοι, γάτες, ακόμα και ζώα φάρμας μεταφέρονταν μακριά από τον κίνδυνο. Ένας από τους χώρους που λειτούργησε ως πρόχειρο καταφύγιο και κέντρο περίθαλψης ήταν η Πλαζ της Πάτρας, όπου εθελοντές παρείχαν νερό, τροφή και τις πρώτες βοήθειες στα τρομαγμένα ζώα, δημιουργώντας μια αλυσίδα ανθρωπιάς μέσα στην καταστροφή.
