Η Δημοτική Κίνηση ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ δεν θα συμμετέχει στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, είτε αυτόνομα είτε σε συνεργασία με υπάρχοντες συνδυασμούς.
Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση για τις αυτοδιοικητικές εκλογές αναφέρεται:
“Η πορεία για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2023 μπαίνει σταδιακά στην τελική της ευθεία, καθώς μέχρι τις 31 Αυγούστου πρέπει να κατατεθούν τα ψηφοδέλτια των συνδυασμών που θα διεκδικήσουν την τοπική διακυβέρνηση για τα επόμενα 5 χρόνια.
Η Δημοτική Κίνηση ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ εκπροσώπησε μια μερίδα των Πατρινών πολιτών στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης για δύο συνεχόμενες θητείες από το 2014. Τα κατάφερε χωρίς να έχει κανέναν πολιτικό οργανισμό ή οργανωμένο συμφέρον από πίσω της, με πενιχρά μέσα, απούσα ακουσίως από αυτό που ονομάζεται τοπικό σύστημα μαζικής ενημέρωσης, με μόνο όπλο την πίστη των μελών της στην αυτόνομη πολιτική δράση και τις δεκάδες παρεμβάσεις και εκδηλώσεις που διοργάνωσε, οι οποίες συχνά είχαν αντίκτυπο σαφώς μεγαλύτερο από τα οργανωτικά και εκλογικά της μεγέθη.
Η εννιάχρονη θητεία της κίνησής μας στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης συμπίπτει χρονικά με την ανάληψη της δημοτικής διακυβέρνησης από τη Λαϊκή Συσπείρωση, τη δημοτική παράταξη του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον νυν Δήμαρχο, Κώστα Πελετίδη.
Μπορούμε να έχουμε πια σαφή εικόνα της πορείας και των επιτευγμάτων, αλλά κυρίως των προβλημάτων που φορτώνει την πόλη μας η «κομμουνιστική» διακυβέρνηση. Η Δημοτική Αρχή Πελετίδη ξεκίνησε και συνέχισε με ισχυρή εντολή να αλλάξει την πόλη. Είχε και την εκλογική και ευρύτερη απήχηση, αλλά και την οργανωτική και πολιτική δυνατότητα να προχωρήσει σε τομές που θα άλλαζαν την πορεία μιας φτωχής πόλης σε διαρκή παρακμή, θύμα τόσο των συγκλονιστικών παγκόσμιων και εθνικών εξελίξεων μετά το 2008, όσο και του παλαιοκομματικού καθεστώτος που διακυβέρνησε τα τοπικά πράγματα για τρεις τουλάχιστον δεκαετίες. Αυτή ήταν και η δική μας ελπίδα και ευχή το μακρινό 2014.
Η Δημοτική Αρχή Πελετίδη απέτυχε παταγωδώς σε αυτό το αίτημα. Απέτυχε γιατί ποτέ δεν θέλησε να αλλάξει τα πράγματα, παρά μόνο να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες που δίνει η διακυβέρνηση της τρίτης μεγαλύτερης πόλης της χώρας, ώστε να στήσει το δικό της μηχανισμό, το δικό της «καθεστώς» προς όφελος όχι της πόλης, αλλά του κόμματος που την ελέγχει, του ΚΚΕ.
Συμβιβάστηκε με όλα τα κακώς κείμενα που κληρονόμησε από τις προηγούμενες διοικήσεις και όλα τα απειράριθμα συμφέροντα που είχαν αυτές εκθρέψει˙ ανέχτηκε το οργανωτικό ξεχαρβάλωμα του Δήμου έχοντας ως κριτήριο όχι την επανίδρυση του καχεκτικού γραφειοκρατικού οργανισμού του, αλλά τα συνδικαλιστικά οφέλη του ΠΑΜΕ˙ συμπαρατάχτηκε με τον οργανωμένο παρασιτισμό σαν μόνη «αναπτυξιακή» προοπτική της πόλης και καλοείδε την παραγωγική εκχέρσωση της Πάτρας, καθώς στη συνεπαγόμενη αυτής γενικευμένη μιζέρια και απογοήτευση πλατιών λαϊκών στρωμάτων ανακάλυψε ευκαιρίες πολιτικής χειραγώγησης μέσα από τη χρήση των δημοτικών δομών και πόρων˙ εχθρεύτηκε, κατά συνέπεια, κάθε αναπτυξιακή συζήτηση ή πρωτοβουλία, συμβατική ή εναλλακτική˙ «νανούρισε» με σαφή πολιτική σκοπιμότητα αντικοινωνικά, ανορθόλογα, συνομωσιολογικά και μπαχαλοποιητικά ρεύματα και συμπεριφορές μέσα στην πόλη με το πρόσχημα ότι «έτσι είναι ο λαός»˙ χρησιμοποίησε όλους τους μηχανισμούς του Δήμου, ιδιαίτερα τις πολιτιστικές δομές και τα μέσα επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης, για να προωθήσει και να επιβάλει τα φονταμενταλιστικά ιδεολογήματα ενός αποκλειστικά ελληνικής κοπής «κομμουνισμού», μετατρέποντας το Δήμο σε «χωνί» του κόμματος˙ φρόντισε, παρά το όποιο αρχικό νοικοκύρεμα προώθησε στα οικονομικά του Δήμου, να συνεχίσει την ασέβεια στο δημόσιο χρήμα διαμέσου της παλαιοκομματικής τακτικής των απευθείας αναθέσεων εργολαβιών σε «δικά μας παιδιά», των αργομισθιών επαγγελματικών στελεχών του κόμματος και του «χαρίσματος» ποινών και προστίμων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι επιμέρους δράσεις στον κοινωνικό/προνοιακό, σχολικό ή πολιτιστικό τομέα δεν ήταν επιτυχείς ή στη σωστή κατεύθυνση. Σημαίνει ότι ο «σκληρός πυρήνας» των αναγκών της πόλης έμεινε ανέπαφος ή χειροτέρεψε. Οι δημόσιοι χώροι λεηλατούνται ασύστολα από μικρο/μεγαλο-συμφέροντα και γίνονται απροσπέλαστοι για ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού, με τη δημοτική αρχή να «κλείνει το μάτι» στην ιδιότυπη αυτή ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου δια της αρπαγής˙ το κυκλοφοριακό είναι στη χειρότερη κατάσταση από ποτέ˙ κρίσιμες υποδομές και λειτουργίες (ύδρευση, ανακύκλωση, ενέργεια, συγκοινωνία, εγκαταστάσεις ελλιμενισμού σκαφών, όλο το παραλιακό μέτωπο κλπ.) είναι παρατημένες ή στον αυτόματο πιλότο˙ η οργανωτική αδυναμία να ολοκληρωθούν έργα που ξεκίνησαν και θα άλλαζαν την εικόνα της πόλης είναι παροιμιώδης, προσθέτοντας ένα πλήθος από χρονίζοντα εργοτάξια στις ήδη επιβαρυμένες δομές (ποδηλατόδρομος, Κανακάρη, Κωνσταντινουπόλεως, Άνω πόλη, Τριών Ναυάρχων κλπ.)˙ η αδιαφορία της δημοτικής αρχής για τη γενικευμένη αστική ανομία και τους βανδαλισμούς είναι πολιτικά σκόπιμη και τροφοδοτεί έναν φαύλο κύκλο ανομίας που φέρνει στο νου αστικά γκέτο μακρινών χωρών. Παραδόξως, όσο χάλια τα έχει πάει η Δημοτική Αρχή Πελετίδη σε όλα τα παραπάνω, τόσο περίφημα τα πηγαίνει σε «αγωνιστικές» τελετουργίες με προσχηματικούς στόχους, σε πολιτικά μνημόσυνα, σε επικοινωνιακά κόλπα, σε άρτον και θεάματα με μηδενικό αποτύπωμα στην γενική πορεία της πόλης.
Κοντολογίς, η Πάτρα χρειαζόταν μια «επαναστατική» δημοτική διακυβέρνηση και η παρούσα Δημοτική Αρχή είναι μια βαθιά «συντηρητική» εξουσία που στοχεύει μόνο στην κομματική/πολιτική αναπαραγωγή της. Η πανθομολογούμενη υποχώρηση της Πάτρας σε όλους τους βασικούς δείκτες της ποιότητας ζωής σε σύγκριση με άλλες, μικρότερες πόλεις της χώρας που κουτσά-στραβά προχωράνε μπροστά, αντιμετωπίζοντας τα ίδια προβλήματα, στο ίδιο κοινωνικό/πολιτικό/οικονομικό περιβάλλον, δεν κάνει το αυτί της Δημοτικής Αρχής του ΚΚΕ να ιδρώσει. Επιστρατεύεται το τερατώδες αντεπιχείρημα ότι «όμορφη είναι μια πόλη που δεν έχει φτώχεια»(!), λες και οι φτωχοί θα πρέπει να ζουν μέσα στη βρωμιά, στη μιζέρια και στην εγκατάλειψη μέχρι να έρθει ο σοσιαλισμός/Δευτέρα Παρουσία που θα τους «απαλλάξει από τη φτώχεια» (και την ελευθερία τους, αν κρίνουμε από την τότε κατάντια της ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων στα σοσιαλιστικά καθεστώτα που ακόμα θαυμάζει και προπαγανδίζει η δημοτική μας αρχή).
Για εμάς, είναι φανερό ότι μια τρίτη συνεχόμενη θητεία της σημερινής Δημοτικής Αρχής Πελετίδη, θα σημάνει πιθανά την οριστική μετατροπή του τρίτου Δήμου της χώρας σε ένα θεματικό πάρκο της ιδεολογικής, κοινωνικής και παραγωγικής καθυστέρησης. Οι επισκέπτες του «πάρκου» μας θα μπορούν να «θαυμάσουν» πώς πραγματικά (σοβαρότατα) προβλήματα μιας κοινότητας πραγματικών ανθρώπων που ζουν εν έτει 2023, αντιμετωπίζονται με πολυκαιρισμένες ευχές, τελετουργικές (και μόνο) παρακλήσεις στη Θεία «λαϊκή δύναμη» και ιδεολογικά ξόρκια, με συνοδεία επιχειρηματολογίας και αισθητικής μεταπολεμικών «κοινωνικών» ταινιών της Φίνος Φίλμ ή φοιτητικής ταβέρνας των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.
***
Όμως η δημοτική πολιτική, όπως και κάθε πολιτική διακυβέρνησης, είναι ένα τανγκό για δύο. Χρειάζεται και μια αντιπολίτευση που να παίζει το ρόλο της και να πιέζει την όποια δημοτική αρχή. Είναι γεγονός ότι μια τέτοια αντιπολίτευση εδώ και εννέα χρόνια δεν υπήρξε (με χειρότερη σε κάθε θητεία την κατάσταση στην εκάστοτε μείζονα αντιπολίτευση). Κάποιες δυνάμεις αντιπολιτεύονταν στη βάση υποστήριξης και εξιδανίκευσης του παλαιοκομματικού αυτοδιοικητικού συστήματος, εκείνου ακριβώς που ο λαός της Πάτρας καταδίκασε με εκκωφαντικό τρόπο δύο φορές το 2014, 2019˙ κάποιες, εξιδανικεύοντας αποκλειστικά τις επικοινωνιακά προβαλλόμενες «καλές πρακτικές» άλλων Δήμων στην Ελλάδα, αγνοώντας το πανελλαδικά ιδιαίτερο μέγεθος της παραγωγικής, οικονομικής και κοινωνικής πανωλεθρίας που έχει υποστεί η Πάτρα, ήδη από πολύ πριν τα Μνημόνια˙ άλλες πάλι αντιμετώπισαν την ιδεολογικοποίηση των δημοτικών λειτουργιών από τη Δημοτική Αρχή του ΚΚΕ με μια αντίστροφη ιδεολογικοποίηση, επιστρατεύοντας συστηματικά την «αντικομμουνιστική» δημαγωγία περασμένων δεκαετιών, ενώ πολλοί αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν το λαϊκισμό της Δημοτικής Αρχής με την επινόηση και πλειοδοσία ενός δικού τους λαϊκισμού. Πάντως, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όποια αντιπολιτευτική στρατηγική και αν ακολουθήθηκε, ήταν σαφές ότι στερούταν ενός στιβαρού και συνεκτικού οραματικού υποβάθρου που να είναι ριζωμένο στις πραγματικές, πολύπλευρες, ανάγκες της πόλης και του λαού της, και συνήθως κατέληγε είτε σε πολιτική πλαδαρότητα είτε σε μια λογική «αντιπολίτευσης για την αντιπολίτευση», αμφότερες αδιάφορες για την πλειοψηφία του κοινωνικού σώματος.
Από την αντιπολιτευτική αδυναμία αυτή δεν εξαιρείται και η δική μας παράταξη, το ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ. Εντούτοις, πέρα από επιμέρους λάθη και τις αρχικές αυταπάτες για μια διαφορετική πορεία των δημοτικών πραγμάτων το 2014, επιχειρήσαμε να αναδείξουμε με συστηματικό τρόπο τα κρίσιμα σημεία μιας άλλης πολιτικής που θα ξεφεύγει από τη Σκύλλα του παλαιοκομματισμού και τη Χάρυβδη του ιδεολογικού φονταμενταλισμού, τα δυο ακραία βαρίδια που έχουν καταδικάσει την πόλη στην καθυστέρηση και την παρακμή τρεις δεκαετίες τώρα. Γι’ αυτό και βάλαμε στο κέντρο της δημοτικής μας δράσης τα ζητήματα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της ενεργειακής αυτονομίας, του ψηφιακού μετασχηματισμού, της ριζικής αναδιοργάνωσης των δημοτικών υπηρεσιών, της προστασίας του δημόσιου χώρου, της αστικής συγκοινωνίας, της συμμετοχής των πολιτών στη δημοτική ζωή, των κοινωνικών πολιτικών που δεν θα δημιουργούν «τρόφιμους» και «πελάτες», αλλά και τα ζητήματα της ιστορίας και του πολιτισμού. Το δικό μας μέτωπο ήταν πάντα απέναντι στην καθυστέρηση, στον παρασιτισμό, στον εκμαυλισμό και στη χειραγώγηση, στο μηδενισμό και στον ανορθολογισμό, απ’ όπου και αν προέρχονταν ή υποστηρίζονταν, και όχι απλώς «απέναντι στον Πελετίδη». Οι δικές μας δυνάμεις ήταν, όμως, πολύ μικρές και οι κοινωνικές δυνάμεις εντός της πόλης που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν μια τέτοια πολιτική ακόμα στα σπάργανα της κοινωνικής εξέλιξης, για να γίνει δυνατό μια τέτοια προσπάθεια να μπει στο κέντρο της τοπικής πολιτικής ζωής.
***
Στο ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ έχουμε μια φυσική αποστροφή προς την πάση θυσία διατήρηση της όποιας «καρέκλας». Μπαίνουμε μπροστά και διεκδικούμε εκπροσώπηση μόνο όταν ξέρουμε ότι υπάρχει ένα κοινωνικό, ιδεολογικό ή πολιτισμικό ρεύμα, όσο μικρό, που να θέλει να εκφραστεί με διαφορετικό τρόπο, και μόνο όταν απλοί άνθρωποι που συναποτελούν αυτό το ρεύμα μπαίνουν και αυτοί μπροστά ισότιμα για να διεκδικήσουν να ακουστεί η φωνή τους. Επιστρατεύσεις εξ εφεδρειών και πολιτικές αναθέσεις δεν υπάρχουν και δεν μας συγκινούν. Ο νέος νόμος για την τοπική αυτοδιοίκηση που αυστηροποιεί τις προϋποθέσεις συμμετοχής, πλήττοντας τις μικρές και οικονομικά αδύναμες παρατάξεις, η προαναφερόμενη δική μας αδυναμία να δημιουργήσουμε ένα ευρύτερο αυτόνομο πολιτικό ρεύμα στη βάση των οραματικών προτεραιοτήτων μας και η οργανωτική μας εξάντληση, εξαιτίας της μεγάλης μάχης που δώσαμε κατά την πανδημία και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία απέναντι στις πολυποίκιλες, υπερκομματικές και πολιτικά ισχυρές δυνάμεις του ανορθολογισμού, της συνωμοσιολογίας και του δεσποτισμού, καθιστούν αδύνατη την αυτόνομη εκλογική κάθοδο της δημοτικής μας κίνησης στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου 2023.
Η επιλογή της δημοτικής μας κίνησης να μην συμμετέχει αυτόνομα στις εκλογές αυτές θα μπορούσε να έχει ως εύκολη εναλλακτική την εκλογική κάθοδο μέσω συνεργασίας με κάποιους από τους τρεις συνδυασμούς που οι επικεφαλής τους επιθυμούν να διαδεχθούν τον κ. Πελετίδη στο δημαρχιακό θώκο. Είναι αλήθεια ότι η κριτική που ασκήσαμε παραπάνω στη νυν δημοτική αρχή είναι κοινός τόπος για όλους σχεδόν τους συνδυασμούς, ιδιαίτερα η κριτική στη διαχειριστική της ανεπάρκεια, την καθεστωτική λογική και το ιδεολογικό «μπούκωμα» των λειτουργιών του Δήμου. Όμως, είναι εξίσου φανερό ότι οι αντιπολιτευόμενοι τον κ. Πελετίδη συνδυασμοί πάσχουν, εν μέρει ή εν όλω, από πολλές από τις παιδικές ασθένειες της δημοτικής αντιπολίτευσης της Πάτρας τα τελευταία εννέα χρόνια: μια αντίληψη λειτουργίας «από τα πάνω», συχνά προσωποκεντρική, ξεπερασμένες διεκδικήσεις κομματικών χρισμάτων, υποτέλεια στον γενικευμένο παρασιτισμό που κατατρώει τις παραγωγικές ικμάδες της πόλης, κομφορμισμός και ιδεολογική ανεπάρκεια ή δειλία που οδηγεί σε τετριμμένες οραματικές κοινοτυπίες περί «μιας πόλης που αγαπάμε» κλπ., αδυναμία κατανόησης και εμπλοκής με τα πληβειακά κοινωνικά στρώματα της πόλης, στήριξη από παρέες και δοκιμασμένους μηχανισμούς του παρελθόντος που ευθύνονται για την προ-Πελετίδη κατάντια της πόλης κ.ο.κ. Σημαντικότερο μειονέκτημα όμως των συνδυασμών της αντιπολίτευσης είναι ότι, αν και κατανοούν τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει και να επιλύσει μια παραγωγική δημοτική αρχή, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το μέγεθος των προβλημάτων και το λάθος μονοπάτι που έχει πάρει η πόλη έχουν βάθος τριών τουλάχιστον δεκαετιών και όχι μόνο εννέα ετών. Και ότι χρειάζεται μια κυριολεκτική επανάσταση σε νοοτροπίες, συμπεριφορές, λειτουργίες και πρακτικές για να μπορέσει να διαφύγει η πόλη μας από το μονοπάτι της παραγωγικής εκχέρσωσης, της έλλειψης σύγχρονων υποδομών, της κοινωνικής μιζέριας και παραίτησης, της πολιτισμικής καχεξίας και της δημογραφικής παρακμής.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, η Δημοτική Κίνηση ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ αδυνατεί να συμμετέχει στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, είτε αυτόνομα είτε σε συνεργασία με υπάρχοντες συνδυασμούς. Καλούμε τους φίλους και τις φίλες που όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθούν τις παρεμβάσεις μας ή συμμετέχουν ενεργά σε αυτές, να ψηφίσουν κατά συνείδηση και χωρίς αυταπάτες εκείνο το συνδυασμό που κατά την κρίση τους μπορεί να επιφέρει ένα ελάχιστο καλό στην πόλη και να τη βοηθήσει να κάνει έστω ένα βήμα εμπρός. Εμείς, σαν ενεργή ομάδα με ζωή και δράση από το 2007, θα συνεχίσουμε τις παρεμβάσεις μας τόσο κατά την προεκλογική περίοδο όσο περισσότερο και μετά από αυτήν, προσπαθώντας να βάζουμε στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου εκείνα τα ζητήματα που θεωρούμε κρίσιμα για μια αλλαγή στην πορεία της πόλης.
