Mια ιδιαίτερη ανάρτηση από το Λονδίνο ο Πατρινός d’j και πραγωγός Ζαφείρης Κοτοπούλης (Zafeirios Kotopoulis),, καθαρά εξομολογητικού χαρακτήρα:
Έκλεισα 21 χρόνια στο Λονδίνο και έχω να κατέβω Πάτρα από το 18 (περιμένω το διαβατήριο από το προξενείο από 25/6/22 και για το λόγο αυτό και της ελληνικής τηλεόρασης που σας χαλάει την διάθεση και την κουλτούρα δεν μου λείπει η Ελλαδα)μου λείπετε οι άνθρωποι και η θάλασσα….αυτά.
δεν την έχω “πετυχει”εδω δεν ήρθα για να την “πετύχω”… δεν αγαπούσα τα χρήματα ποτέ….ο πατέρας μου μου έλεγε “δεν αγαπάς τα λεφτά και δεν θα σε αγαπησουν κι αυτά!!”
δεν μου λειψαν ποτέ και ποτέ δεν το βρήκα δύσκολο να την περασω(σουμε).Δεν έχω ζηλέψει επίσης τίποτα ποτέ πάντα πίστευα ότι καθένας στρώνει όπως θέλει και κοιμάται ανάλογα.Και δεν μισώ ευκολα(μπορεί τον Τραμπ)Ηρθα εδώ γιατί δεν ημουν καλά και δεν με χώραγε ο τόπος.Ηθελα να ζω χωρίς άγχος και κοινωνικά στεγανά.Δεν έχω συναντήσει ακόμα μεγαλύτερο αλήτη από μένα και δεκαπέντε χρόνια ψυχανάλυση το μόνο που άλλαξαν είναι να το παραδεχτω(καιρό τωρα)και να εκπαιδευσω τον κλειστό μου περίγυρο να μην περιμένει τίποτα από μένα πάρα εκπλήξεις και ιδιόμορφη διαβίωση…21 χρόνια δεν έχω ΚΑΝΕΝΑΝ να το ν πω φίλο μου τωρα η για κάποιο διάστημα.Δεν χρειάστηκε…ζούσα και ζω με τις εμμονές μου .Ο καθένας στο σπιτι ζει στο δωμάτιο του και είναι κατανοητό αν συναντηθούμε δύο φορές την βδομάδα στην κουζίνα η αν κάποιος έχει όρεξη χτυπά μια πόρτα για μια εκ βάθους αναγκαία συζήτηση.Παμε εκδρομές σπορτ και βόλτες αλλά μόνο αν θέλουμε όλοι η όσοι. δεν έχω δικό μου σπίτι και δεν θελω έχουμε αλλάξει 7 φορές σπίτι και κάποτε μείναμε άστεγοι.Εχουμε αγοράσει ελάχιστες φορές καινούργια ρούχα έπιπλα κλπ(μόνο τηλέφωνα και PC από συσκευές.Για ένα διάστημα συμφωνήσαμε να μην αγοράζουμε τρόφιμα πάρα να τα περνουμε από τους καδους στα σούπερ μάρκετ και να τα μοιράζουμε μέχρι που απαγορεύτηκε.Καθαριζουμε την γειτονιά συχνά πυκνα το Λονδίνο είναι η πιο βρώμικη πόλη στην Ευρώπη.Ποτε δεν αγχώθηκα όσο είμαι εδώ πάρα μόνο με πράγματα σε σχέση με την Ελλάδα.Δελευω πάντα πολύ σκληρές δουλειές με τα χέρια μου και μου δίνει μια ικανοποίηση που επερνα μόνο όταν έκανα σπορ.Εχω ταξιδεψει πολυ και βιωσα πολυ σοου μιζνες ακουσα πολυ μουσικη και ειδα πολυ τεχνη και βρεθηκα στη μεση σε πολλα εικαστικα.Δεν περνώ την δουλειά σπίτι.Δεν ξέρω πως μεγάλωσαν τα παιδιά μου έτσι σχετικά καλά με τέτοιο πρόγραμμα.Η μεγάλη έχει καλή δουλειά και την ελευθερία όπως όλα να τα βρόντηξε κάτω οπότε θέλει και να κάνει ότι στην ευχή της έρθει και την υποστηρίξω να μην φοβηθει ,η μεσαία θα σπουδάζει μάλλον για πάντα και ο μικρός μαγειρεύει στα στούντιο της Sony για ραπερς και μουσικούς και βλέπει το ύψος του σαν να κλείνει το μάτι στη διαφορετικοτητα.Περασαμε covid δουλεύοντας κάθε μέρα με κόσμο….προσαρμοζεσαι βλεπεις…Με ρωτά το FB τι σκέφτομαι και σκέφτομαι όλα αυτά και ότι ζούμε σε περίεργη εποχή και όλα τρέχουν αλλάζουν γρήγορα και μεις λαχανιαζουμε να προσαρμοστουμε και με την Α.Ι(Τ.Ν)όλα θα είναι ακόμα πιο διαφορετικά και πιο γρήγορα στο εγγύς μέλλον αλλά έχουμε υποχρέωση στον εαυτό μας να μείνουμε εμείς και να φέρουμε τις αλλαγές στα μέτρα μας και να χουμε πάντα κρατήσει λίγο για μας και να χαιρόμαστε γιατί βλέπω πολύ πίκρα .Πολλα φιλιά Μου λειπετε