Η Αντιδήμαρχος Πολεοδομικού – Κυκλοφοριακού Σχεδιασμού και Δόμησης, Αναστασία Τογιοπούλου, εκπροσώπησε σήμερα (12/12) τη Δημοτική Αρχή στην ημερίδα με θέμα: «Ασφαλής Οδήγηση» που έγινε σε κεντρικό ξενοδοχείο της πόλης.
Στον χαιρετισμό της η Αντιδήμαρχος τόνισε:
«Η ασφάλεια στους δρόμους, είναι ένα θέμα που πολλές φορές επαφίεται στην ατομική ευθύνη του κάθε οδηγού. Παρόλο που κι αυτό το ζήτημα παίζει φυσικά σημαντικό ρόλο, συνολικά η οδική ασφάλεια δεν είναι ατομική υπόθεση, σχετίζεται με τις υποδομές, τους οδικούς άξονες, την ασφάλεια των δρόμων, τις κακοτεχνίες, την κατάσταση των οχημάτων και τη συντήρησή τους, καθώς και την προσβασιμότητα οδών και πεζοδρομίων. Ταυτόχρονα, εξαρτάται και από τις ίδιες τις εργασιακές συνθήκες των επαγγελματιών οδηγών, αλλά και συνολικά των εργαζομένων που μετακινούνται από και προς τη δουλειά τους με το αυτοκίνητο.
Στο Δήμο Πατρέων το οδικό δίκτυο που ανήκει στην αρμοδιότητα συντήρησης είναι μήκους τριών χιλιάδων (3.000) χιλιομέτρων.
Από την άλλη ως Δημοτική Αρχή, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο γεγονός ότι τα έργα οδοποιίας δεν είναι επιλέξιμα για χρηματοδότηση από ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους και πρέπει να καλύπτονται μόνο από τους λεγόμενους «ίδιους πόρους», δηλαδή από τα ήδη τρομερά μειωμένα έσοδα του Δήμου. Αυτό έχει σημαντικές συνέπειες στην ποιότητα του οδικού δικτύου, καθώς παρά τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουμε, με ιεράρχηση στις πρωτεύουσες αρτηρίες, δεν είναι δυνατόν να διατηρήσουμε το τεράστιο δίκτυο της Πάτρας στην ποιότητα που είναι αναγκαία.
Θα πρέπει όμως εδώ να διευκρινιστεί ότι ο Πατραϊκός Λαός πληρώνει στο Κράτος φόρους από τους οποίους ένα ποσοστό, σύμφωνα με τη Νομοθεσία, πρέπει να αποδίδεται στους Δήμους για να γίνονται μεταξύ άλλων και έργα οδοποιίας. Όμως από το έτος 2011 αυτά τα χρήματα παρότι εισπράττονται από το Κράτος παρακρατούνται από αυτό και δεν αποδίδονται όπως ο Νόμος ορίζει στους Δήμους αλλά προφανώς κατανέμονται αλλού σε επενδύσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων με το αφήγημα της ανάπτυξης. Φέτος η ΚΕΔΕ δηλαδή η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας ανακοίνωσε ότι από αυτά που το Κράτος εισέπραξε από την άμεση και έμμεση φορολογία οφείλει να καταβάλει στους Δήμους όλης της χώρας 8,3 δις και αντί αυτών θα καταβάλει μόλις 1,8 δις. Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι μεταξύ άλλων και η οδική ασφάλεια δεν είναι προτεραιότητα του κράτους αφού γνωρίζει ότι συντήρηση δημοτικής οδοποιίας ή κατασκευή καινούριας δεν υπάρχει δυνατότητα να χρηματοδοτηθεί με άλλον τρόπο.
Έτσι λοιπόν εμείς σήμερα εδώ περιγράφουμε την κατάσταση και με σταγόνες προσπαθούμε να γεμίσουμε τη «λεκάνη» του «ωκεανού» των υποχρεώσεων.
Γιατί η οδική ασφάλεια του πολίτη δεν είναι προτεραιότητα του Κράτους!
Την ίδια στιγμή, εκτός από τους δρόμους, που βρίσκονται εντός του αστικού ιστού, χρειάζεται να μας απασχολήσει και το ζήτημα των εθνικών οδών και των αυτοκινητοδρόμων. Ακόμα και όταν γίνεται η κατασκευή νέων οδών –πολλές φορές βέβαια με τραγική καθυστέρηση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Πατρών – Πύργου-, το εμπορευματοποιημένο σύστημα υπαγορεύει την καταβολή δυσβάστακτων διοδίων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί οδηγοί, αλλά και εταιρείες, ακόμα και μετά την κατασκευή, να μην επιλέγουν τη διέλευση από τις οδούς αυτές, λόγω του μεγάλου κόστους.
Επίσης, η συνολική ποιότητα ζωής, τα ωράρια εργασίας, ακόμα και οι μισθοί των εργαζομένων, αποτελούν παράγοντα που συντελεί στην οδική ασφάλεια. Για ποια οδική ασφάλεια μιλάμε για παράδειγμα, όταν γιατροί και νοσηλευτές γυρνάνε στο σπίτι τους μετά από 24 και 36 ώρες συνεχόμενης δουλειάς –και έχουμε δει τραγικά δυστυχήματα και στην περιοχή μας, που συνδέονται με αυτά τα θέματα. Συντελεί ή όχι στην οδική ασφάλεια η εντατικοποίηση της εργασίας, ειδικά μάλιστα των επαγγελματιών οδηγών; Πώς μπορείς επίσης να συντηρείς το όχημά σου κατάλληλα, όταν ο μισθός τελειώνει στις 15 του μήνα; Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι είναι πια κανονικότητα να συναντάς σε ένα ταξίδι πολλά ακινητοποιημένα οχήματα κατά μήκος της διαδρομής σου.
Η εκπαίδευση των νέων –αλλά και των παλαιότερων- οδηγών, η ευαισθητοποίησή τους στα ζητήματα της οδικής ασφάλειας, είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, το οποίο μάλιστα δεν θα έπρεπε να έχει αφεθεί σχεδόν αποκλειστικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ταυτόχρονα όμως, χρειάζεται ολοκληρωμένη αντιμετώπιση, με κύρια κρατική ευθύνη, όλων των παραγόντων που συμβάλλουν στη μείωση του συνολικού επιπέδου της οδικής ασφάλειας.
Το μοντέλο των μέσων μαζικής μεταφοράς παίζει σημαντικό ρόλο στην οδική ασφάλεια στην Πάτρα.
Στην πόλη μας ένας ιδιωτικός φορέας προσπαθεί να καλύψει την ανάγκη αυτή σε μια πόλη που επεκτείνεται και το αποτέλεσμα της κυκλοφορίας δείχνει ότι δεν το επιτυγχάνει.
Όμως εμείς δεν μένουμε με σταυρωμένα χέρια. Είναι έτοιμο και σε λίγο καιρό θα παρουσιαστεί το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας το οποίο θα χαράξει το στρατηγικό σχεδιασμό ασφαλούς μετακίνησης ανθρώπων και προϊόντων στην πόλη. Εκεί θα ανοιχθεί και ζήτημα των συνδυαστικών μέσων μεταφοράς λεωφορεία, προαστιακός, τραμ και η ευρεία χρήση μέσων μικροκινητικότητα με κανόνες.
Έτσι λοιπόν για την οδική μας ασφάλεια λείπουν τα χρήματα που ο λαός έχει καταβάλει και δεν επιστρέφουν πίσω , λείπει ο σχεδιασμός συνδυαστικών δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς λείπει η πολιτική που στο κέντρο της θα έχει τις λαϊκές ανάγκες και όχι τις επενδυτικές ιδέες των λίγων. Εμείς τα σχεδιάζουμε και τα ζητάμε. Η κυβέρνηση θα βάλει τα χρήματα;».
